Verse: Colosas 3:23

“Anuman ang inyong ginagawa, gawin ninyo nang buong puso, na gaya ng sa Panginoon at hindi sa mga tao.”

Hashtag: #PresensyaNgDiyos #FaithInRoutine #ArawArawNaPagsamba

Panimula: Diyos sa Kalagitnaan ng Pangkaraniwan

Sa buhay ng bawat isa, hindi lahat ng araw ay punô ng dramatikong pangyayari o mahahalagang tagpo. Sa katunayan, karamihan sa ating oras ay ginugugol sa tila paulit-ulit na gawain—pagluluto, paglalaba, pagtatrabaho, pag-aalaga sa mga anak, o pagbibiyahe patungong eskwela o trabaho. Minsan, naiisip natin: “May kabuluhan ba ang lahat ng ito sa pananampalataya ko? Kasama ko ba talaga ang Diyos sa mga bagay na ito?”

Sa isip ng marami, ang presensya ng Diyos ay madalas na iniuugnay sa mga “malalalim” na sandali—tulad ng pagdarasal, pagsamba sa simbahan, o pakikinig ng sermon. Pero kapatid, nais kong ipahayag sa’yo ngayon: Ang Diyos ay hindi lamang Diyos ng altar o simbahan. Siya rin ay Diyos ng kusina, palengke, opisina, paaralan, at mga daanan ng buhay.

Ang ating pananampalataya ay hindi limitado sa Linggo lamang. Araw-araw ay may banal na kahulugan kapag ang puso natin ay laging naka-ukol sa Kanya. Kaya ngayon, ating pagninilayan kung paanong ang presensya ng Diyos ay hindi lang matatagpuan sa mga mahahalagang sandali, kundi pati sa mga tila ordinaryong bahagi ng ating araw.

I. Diyos sa Loob ng Ating Gawain (Colosas 3:23)

“Anuman ang inyong ginagawa, gawin ninyo nang buong puso, na gaya ng sa Panginoon at hindi sa mga tao.”

Ang salitang “anuman” ay nagpapakita ng saklaw ng lahat—mula sa paghuhugas ng pinggan hanggang sa paggawa ng report sa trabaho. Hindi kailangang nasa entablado ka o nasa misyon para maging bahagi ng gawain ng Diyos. Ang simpleng pagsisikap na gawin ang iyong tungkulin nang may integridad, katapatan, at pagmamahal ay isang uri ng pagsamba.

Kapag ikaw ay nagtatrabaho nang may malasakit, kapag ikaw ay nagpapakain ng pamilya mo, kapag ikaw ay nagpapasensya sa mga taong mahirap pakisamahan—doon nananahan ang presensya ng Diyos.

Ang presensya ng Diyos ay hindi nakabase sa dami ng ating ginagawa para sa Kanya, kundi sa puso nating gumagawa sa Kanya.

II. Pagsamba sa Gitna ng Araw-araw

Madalas nating iniisip na ang pagsamba ay isang espesyal na aktibidad na ginagawa lamang sa simbahan. Pero ayon kay Apostol Pablo, “Ihain ninyo ang inyong mga katawan bilang haing buhay, banal, at kalugod-lugod sa Diyos. Ito ang inyong makatuwirang pagsamba.” (Roma 12:1)

Ang ating buhay mismo—ang bawat galaw, salita, at desisyon—ay maaaring maging pagsamba kung ito’y ginagawa natin para sa Diyos.

Ang pagngiti mo sa kapwa, ang pagtulong mo sa kapitbahay, ang pagtitiis mo sa pagod para sa pamilya—lahat ng iyan ay amoy insenso ng pagsamba sa harap ng Diyos kung ginagawa ito nang may pagmamahal at pananampalataya.

III. Pagsasanay ng Presensya: Pagtutok sa Diyos sa Lahat ng Oras

Hindi mo kailangang maging abala sa “espirituwal” na bagay upang maranasan ang Diyos. Minsan, kailangan lang nating baguhin ang ating perspektibo. Ang pagbabago ng diaper ay maaaring maging isang banal na gawain. Ang paghahatid ng anak sa paaralan ay maaaring maging sakripisyo ng pag-ibig. Ang pagiging tapat sa trabaho ay maaaring maging patotoo ng pananampalataya.

Isang praktikal na paraan para maranasan ang presensya ng Diyos sa araw-araw ay ang panalanging walang patid (1 Tesalonica 5:17). Hindi ito nangangahulugang literal na pagdarasal 24/7, kundi ang pagkakaroon ng pusong laging naka-ugnay sa Diyos—kahit habang naglalakad, nagluluto, o nagtatrabaho.

Tanungin mo Siya: “Panginoon, anong nais Mong ituro sa akin ngayon?”

O kaya’y: “Tulungan Mo akong gawin ito para sa Iyo.”

IV. Ang Pangakong Presensya

Tandaan ang pangako ng Diyos: “Hindi kita iiwan ni pababayaan man.” (Hebreo 13:5b)

Ang Kanyang presensya ay hindi limitado sa simbahan, hindi limitado sa oras ng panalangin. Siya ay kasama natin sa kusina, sa opisina, sa jeep, sa silid-aralan, at kahit sa sandaling ikaw ay mag-isa.

Wala kang dapat ikatakot, sapagkat ang Diyos ay hindi mo lang kasama sa mga dakilang tagpo ng buhay. Kasama mo Siya sa bawat hakbang, bawat pawis, bawat hininga.

Konklusyon: Banal ang Araw-araw

Mga kapatid, sa mga susunod na araw, huwag nating maliitin ang mga “simpleng gawain.” Sa mata ng Diyos, ang mga ito ay mahalaga. Kung ang puso mo ay laging handang sumunod at maglingkod, ang bawat kilos mo ay may pangwalang-hanggang halaga.

Kaya habang naghuhugas ka ng pinggan, habang inaayos mo ang ulat sa opisina, habang ginagabayan mo ang anak mo sa homework—lagi mong alalahanin:

Hindi ka nag-iisa. Naroon ang Diyos. Nariyan ang Kanyang presensya. At ang ginagawa mo, ay hindi maliit na bagay sa Kanyang paningin.

#PresensyaNgDiyos

#FaithInRoutine

#ArawArawNaPagsamba

#GodInTheOrdinary

#SamaKaKayLordArawAraw