Talata: Awit 46:1

“Ang Diyos ay ating kanlungan at kalakasan, handang saklolo sa oras ng kaguluhan.”

🕊 Panimula

Kapag dumarating ang bagyo, may dalawang klase ng reaksyon ang tao: ang isa ay natataranta at sumusuko sa takot, habang ang isa naman ay naghahanap ng matibay na masisilungan. Sa totoo lang, ang bagyo ay hindi lang tungkol sa ulan o hangin—may bagyo rin sa loob ng ating puso: bagyo ng problema, bagyo ng kawalan, bagyo ng sakit, bagyo ng kalungkutan.

Sa ating panahon ngayon, hindi na bago ang kaguluhan:

May mga nawalan ng mahal sa buhay. May mga nawalan ng hanapbuhay. May mga nawalan ng direksyon sa buhay.

At ang masakit, madalas sa gitna ng bagyo, parang ang Diyos ay tahimik. Parang hindi natin Siya maramdaman. Parang wala tayong matakbuhan.

Subalit ang ating talata ngayon, Awit 46:1, ay isang malakas at buhay na paalala:

“Ang Diyos ay ating kanlungan at kalakasan, handang saklolo sa oras ng kaguluhan.”

Ito ay hindi lamang magandang salita—ito ay isang buhay na katotohanan. Sa oras ng unos, sa gitna ng kaguluhan, sa panahon ng kawalan ng kontrol—ang Diyos ay nananatiling matatag. Siya ang sandigan na hindi matitinag.

Ngayong araw, tatalakayin natin ang tatlong katotohanan mula sa Awit 46:1 na magpapaalala sa ating puso:

Sa panahon ng bagyo, ang Diyos ang ating matibay na kanlungan, hindi tayo nag-iisa, at hindi Niya tayo pababayaan.

📖 Buong Mensahe:

✅ I. Ang Diyos ay Kanlungan – Siya ang Matibay na Taguan sa Gitna ng Ligalig

“Ang Diyos ay ating kanlungan…” (Awit 46:1a)

Ang salitang kanlungan ay nangangahulugang isang lugar ng pagtatago o silungan mula sa panganib. Sa panahon ng unos, ang hinahanap natin ay hindi lang ginhawa kundi proteksyon.

Ang tao ay nilikhang mahina sa harap ng kaguluhan. Ngunit ang Diyos ay matibay na kanlungan na hindi natitinag—isang ligtas na taguan sa panahong delikado.

Sa panahon ni David, ang “kanlungan” ay maaaring isang tore, isang kuweba, o mataas na pader na pinupuntahan ng mga tao tuwing may digmaan. Ngunit sinasabi ni David sa Awit 46, higit pa sa pisikal na kanlungan, ang Diyos mismo ang ating takbuhan.

Ang bank account mo ay maaaring mawalan ng laman. Ang iyong mga kaibigan ay maaaring mawala. Ang iyong lakas ay maaaring maubos.

Pero ang Diyos ay laging bukas ang pintuan para sa’yo.

✅ II. Ang Diyos ay Kalakasan – Siya ang Nagpupuno Kapag Tayo’y Nauubos

“…at kalakasan…” (Awit 46:1b)

Hindi lang Siya taguan; Siya rin ang lakas na nagbibigay kakayahan para magpatuloy sa gitna ng bagyo.

Ang pagsubok ay parang alon—paulit-ulit, tuloy-tuloy, minsan nakakasakal.

At dumarating tayo sa punto ng panghihina:

Panghihina ng loob dahil sa paulit-ulit na kabiguan. Panghihina ng pananampalataya dahil sa tahimik na Diyos. Panghihina ng katawan dahil sa stress, pagod, at luha.

Subalit hindi Niya sinabing ikaw ang dapat maging matatag sa sarili mong lakas. Ang Diyos mismo ang iyong kalakasan.

Tandaan mo, kapatid:

Ang kakulangan mo ay pagkakataon para maipakita ang kasapatan ng Diyos.

✅ III. Ang Diyos ay Handa – Siya’y Palaging Naroroon sa Panahon ng Kagipitan

“…handang saklolo sa oras ng kaguluhan.” (Awit 46:1c)

Ang ating Diyos ay hindi late. Hindi rin Siya natutulog. Hindi Siya gaya ng tao na kailangan pang kalampagin.

Handa Siyang tumulong. Handa Siyang sumaklolo.

Ang orihinal na kahulugan ng “handang saklolo” ay “napaka-presente sa oras ng pangangailangan.”

Isipin mo:

Sa gitna ng bagyo, hindi Siya nasa malayo—kasama mo Siya. Sa gitna ng trahedya, hindi Siya manhid—nararamdaman Niya ang iyong sakit. Sa oras ng kawalan, hindi Siya nangangapa ng plano—may hawak Siyang layunin.

Ang Diyos ay hindi umaalis sa panahon ng hirap—lalo Siyang dumarating.

Minsan tahimik Siya, pero hindi Siya absent. Minsan hindi mo Siya maramdaman, pero Siya’y naroroon.

“The silence of God is not the absence of God.”

✅ Pangwakas na Pagninilay:

Kapatid, anuman ang bagyong kinahaharap mo ngayon—bagyong emosyonal, espiritwal, pinansyal, o pisikal—nais kong ipaalala sa iyo:

Hindi mo kailangang harapin ito mag-isa.

Ang Diyos ang iyong kanlungan—takbuhan mo Siya.

Ang Diyos ang iyong kalakasan—kumapit ka sa Kanya.

At ang Diyos ay handang tumulong—tumawag ka sa Kanya.

Baka hindi pa natatapos ang bagyo, pero may kapayapaan sa gitna nito, dahil kasama mo ang Diyos.

Minsan hindi Niya inaalis agad ang bagyo, pero binibigyan ka Niya ng lakas para harapin ito.

Hindi Niya ipinapangako na magiging madali ang lahat, pero tiyak ang Kanyang presensya.

Kaya ngayong araw, gawin mo Siyang sandigan. Sa bawat luha, sa bawat hakbang, sa bawat pagsuko—lumapit sa Diyos. Siya ang sandigan sa panahon ng bagyo.

🙏 Panalangin:

“Panginoon, salamat dahil Ikaw ang aming kanlungan at kalakasan. Sa gitna ng kaguluhan, hindi Mo kami iniiwan. Patawarin Mo kami kung minsan ay natatakot kami at nakakalimot sa Iyong presensya. Turuan Mo kaming umasa sa Iyo at magtiwala sa Iyong kapangyarihan. Kayo ang aming sandigan sa panahon ng bagyo. Sa pangalan ni Jesus, Amen.”

📲 Hashtags for Sharing:

#DiyosAngSandigan

#Psalm461

#KanlunganAtKalakasan

#SaPanahonNgBagyo

#FaithInCrisis

#GodIsOurRefuge

#TiwalaSaDiyos

#KalakasanKayCristo

#DevotionalSeries

#SundayMessage