Talata: Awit 30:5

“Maaaring ang pag-iyak ay magtagal ng magdamag, ngunit ang kagalakan ay dumarating sa umaga.”

🕯️ Panimula

Sa bawat tao, may gabi ng luha.

Minsan, ito’y bunga ng kabiguan sa pangarap. Minsan, dahil sa pagkawala ng mahal sa buhay. May gabi ng takot, gabi ng pagkalito, gabi ng sakit sa puso, at gabi ng panalangin na tila hindi pinakikinggan ng langit. Sa gabi ng ating mga pagsubok, kadalasang dumarating ang tanong na:

“Panginoon, kailan matatapos ang lahat ng ito?”

At sa gabi ring iyon—tila napakatahimik ng Diyos. Wala kang maramdamang sagot. Wala kang kasagutan sa “bakit.” Tila walang liwanag sa kadiliman.

Ngunit sa gitna ng dilim ng gabi ng ating pag-iyak, may liwanag ng pag-asa na sumisilip. At ang liwanag na iyon ay dala ng isang matibay na pangako sa Awit 30:5:

“Maaaring ang pag-iyak ay magtagal ng magdamag, ngunit ang kagalakan ay dumarating sa umaga.”

Napakaganda ng balanse sa talatang ito:

May luha—ngunit may tagumpay. May gabi—ngunit may umaga. May sakit—ngunit may kasiyahan na parating.

Ngayong araw, habang tayo ay nilalampasan ang gabi ng ating mga luha, alalahanin natin ang katotohanang ito:

Ang Diyos ay tapat. At ang bawat gabi ng pag-iyak ay may kasunod na umagang may tagumpay.

📖 Buong Mensahe:

✅ I. Ang Gabi ng Luha ay Hindi Walang Halaga

“Maaaring ang pag-iyak ay magtagal ng magdamag…” (Awit 30:5)

Hindi ipinangakong wala nang iiyak kapag kay Kristo ka.

Ang luha ay bahagi ng ating pagiging tao. Si Jesus mismo ay umiyak. (Juan 11:35)

Ang Biblia ay punô ng mga kwento ng taong umiiyak sa harap ng Diyos:

Si David, sa kanyang mga kasalanan at mga kaaway. Si Hannah, sa kanyang kawalan ng anak. Si Job, sa lahat ng kanyang nawala.

Ang gabi ng luha ay bahagi ng proseso ng paghubog ng Diyos sa ating pagkatao.

Hindi ito aksidente—ito’y instrumento.

Luha ng pagsisisi. Luha ng pananampalataya. Luha ng pagpapaubaya.

At habang umiiyak tayo, ang Diyos ay hindi nakatalikod. Ang sabi sa Awit 56:8:

“Iyong itinala ang aking paglalagalag; ilagay Mo ang aking mga luha sa Iyong sisidlan.”

Ibig sabihin, walang luha na nasasayang sa mata ng Diyos.

Bawat luha ay binibilang, bawat buntong-hininga ay nadirinig.

✅ II. Ang Umaga ay Tiyak na Dumarating

“…ngunit ang kagalakan ay dumarating sa umaga.” (Awit 30:5)

Hindi man natin alam kung gaano katagal ang gabi, sigurado ang pagdating ng umaga.

Ganito ang paraan ng Diyos:

Sa likod ng dagat, may tuyong lupa. Sa likod ng krus, may walang hanggang buhay. Sa likod ng libingan, may muling pagkabuhay.

Minsan, ang Diyos ay nagpapahintulot ng gabi upang ihanda tayo sa mas maliwanag na umaga.

Gabi muna, bago ang pagsikat ng araw.

At sa Kanyang perpektong panahon, dumarating ang kagalakan—hindi lamang panlabas, kundi kagalakang malalim at mula sa Kanya.

Kapag dumarating ang kagalakan mula sa Diyos, hindi ito nakadepende sa kalagayan kundi sa Kanyang presensya.

Ang tunay na tagumpay ay hindi lang pagbabalik ng kalagayan—kundi pagbabagong nangyari sa puso habang dumaan sa dilim.

✅ III. Ang Kagalakan ay Galing sa Katapatan ng Diyos

Basahin natin ang buong Awit 30:5:

“Sapagkat sandali lamang ang kanyang galit, ngunit habang buhay ang kanyang kagandahang-loob. Maaaring ang pag-iyak ay magtagal ng magdamag, ngunit ang kagalakan ay dumarating sa umaga.”

Ang kabutihan ng Diyos ang dahilan kung bakit may umaga ng kagalakan.

Hindi ito dahil sa ating kakayahan, kundi sa Kanyang biyaya at habag.

Sa Lamentations 3:22–23, mababasa natin:

“Ang mga awa ng Panginoon ay hindi nagwawakas, ito’y laging sariwa tuwing umaga; dakila ang Iyong katapatan.”

Ang tagumpay ay hindi galing sa atin. Hindi ito bunga ng lakas natin.

Ang tagumpay ay galing sa Diyos na hindi sumusuko sa atin, kahit minsan tayo’y halos sumuko na sa Kanya.

✅ IV. Sa Likod ng Luha ay May Paghuhubog

Bakit kailangang danasin ang luha bago ang kagalakan?

Sapagkat sa likod ng ating mga luha:

Hinuhubog tayo ng Diyos upang lumalim ang ating pananampalataya. Tinuturuan tayong umasa sa Kanyang lakas, hindi sa atin. Pinapadama Niya na Siya lamang ang tunay na sandigan sa gitna ng unos.

Walang luhang walang layunin.

Minsan, sa luha mo mas lalalim ang pagkilala mo sa Diyos.

Sa luha mo matututo kang manalangin.

Sa luha mo mararanasan mo ang tunay na ginhawa na hindi maibibigay ng mundo.

🪶 Pangwakas na Pagninilay:

Kaibigan, kapatid sa pananampalataya—baka ikaw ay nasa gitna ngayon ng gabi ng luha.

Hindi mo na alam kung kailan darating ang ginhawa, hindi mo na alam kung paano pa aangat.

Pakinggan mong muli ang Salita ng Diyos:

“Ang pag-iyak ay magtatagal ng magdamag, ngunit ang kagalakan ay dumarating sa umaga.”

Hindi magtatagal ang gabi. May umaga.

At ang Diyos ang nagsabi niyan.

Kaya huwag kang bibitaw.

Huwag kang susuko.

Maniwala ka: sa likod ng luha, may tagumpay.

At ang tagumpay na iyan ay mas higit pa sa inaakala mo—dahil ito’y tagumpay na galing sa Diyos.

🙏 Panalangin:

“O Diyos, salamat sa Iyong Salita na nagbibigay pag-asa sa gitna ng aming mga luha. Salamat sa katotohanang hindi kami nag-iisa sa dilim ng gabi. Tulungan Mo kaming maghintay sa umagang Iyong ipinangako. Palakasin Mo kami habang kami ay lumuluha, at patatagin Mo ang aming pananampalataya hanggang marating namin ang umaga ng Iyong tagumpay. Sa ngalan ni Jesus, Amen.”

📲 Hashtags:

#SaLikodNgLuha

#MayTagumpaySaUmaga

#Psalm305

#KagalakanMulaSaDiyos

#UmagaNgPagAsa

#LuhaAtTagumpay

#FaithInDarkness

#DevotionalSeries

#PastoralSermon

#HindiKaNagIisa