Mateo 14:29–31

Pokus: Paano tayo tinutulungan ng pananampalataya na ituon ang tingin kay Jesus, hindi sa mga alon ng buhay.

Panimula

May kilala ka bang tao na walang takot sa bagyo? Kapag may paparating na malakas na ulan, ang ilan ay nananatili sa loob ng bahay, pero may mga tao ring lumalabas, tila walang pakialam, at minsan pa’y natutuwa pa sa ulan. Pero iba ang kwento kapag ang bagyo ay hindi lang ulan sa labas, kundi problema sa ating puso at buhay.

Ang mga bagyo sa buhay ay dumarating sa iba’t ibang anyo—biglaang pagkawala ng mahal sa buhay, pagkakasakit, problema sa pamilya, pagkawala ng trabaho, o mabibigat na pagsubok sa ministry. Ang mas mahirap, dumarating ito minsan nang walang babala.

Ganito ang nangyari sa mga alagad ni Jesus sa Mateo 14. Pagkatapos ng pagpapakain sa limang libo, inutusan ni Jesus ang mga alagad na sumakay sa bangka at mauna sa kabilang ibayo habang Siya’y nanalangin. Sa kalagitnaan ng gabi, dumating ang malakas na hangin at malalaking alon. At doon sa gitna ng bagyo, nakita nila si Jesus na lumalakad sa ibabaw ng tubig.

Natural, natakot sila. Pero tinawag sila ni Jesus: “Lakasan ninyo ang inyong loob. Ako ito, huwag kayong matakot.” At dito nagsimula ang kwento ni Pedro na humiling: “Panginoon, kung ikaw nga, ipag-utos mong lumapit ako sa iyo sa ibabaw ng tubig.”

At nang sabihin ni Jesus na “Halika,” lumakad nga si Pedro sa ibabaw ng tubig. Pero nang mapansin niya ang malakas na hangin, siya’y natakot at nagsimulang lumubog. Sumigaw siya, “Panginoon, iligtas mo ako!” Agad siyang inabot ni Jesus at sinabing, “Ikaw na maliit ang pananampalataya, bakit ka nagduda?”

Minsan, parang tayo si Pedro—nagsisimula tayong puno ng pananampalataya, pero kapag lumalaki ang problema, napapatingin tayo sa bagyo imbes na kay Jesus. At dito natin matututunan kung paano manatiling matatag sa gitna ng bagyo sa pamamagitan ng pananampalataya.

Katawan ng Mensahe

I. Ang Pananampalataya ay Tumutugon sa Tawag ni Jesus (v. 29)

Nang sabihin ni Jesus, “Halika,” hindi nagdalawang-isip si Pedro. Tumugon siya agad, kahit imposibleng maglakad sa tubig.

Aral: Ang tunay na pananampalataya ay kumikilos sa Kanyang salita, kahit hindi ito lohikal sa mata ng tao. Application: Kapag tinatawag ka ng Diyos na gumawa ng isang hakbang ng pananampalataya, huwag maghintay ng perpektong kondisyon. Kumilos agad.

II. Ang Pananampalataya ay Naka-Focus kay Jesus, Hindi sa Bagyo (v. 30)

Habang nakatingin si Pedro kay Jesus, nagawa niyang maglakad sa tubig. Pero nang mag-shift ang tingin niya sa hangin at alon, nagsimula siyang lumubog.

Aral: Kung saan nakatutok ang ating mata, doon susunod ang ating puso. Kapag sa problema tayo nakatingin, lumalaki ito; kapag kay Jesus tayo nakatingin, lumalakas ang ating pananampalataya. Application: Sa gitna ng pagsubok, maging intentional sa panalangin at pagbabasa ng Salita para manatili ang tingin kay Cristo.

III. Ang Pananampalataya ay Lumalago sa Karanasan ng Pagligtas ni Jesus (v. 31)

Nang lumubog si Pedro at sumigaw, agad siyang inabot ni Jesus.

Aral: Kahit tayo’y nagdududa minsan, handa pa rin tayong iligtas ng Panginoon kapag tumawag tayo sa Kanya. Application: Huwag matakot amining mahina ka; doon nakikita ang biyaya ng Diyos.

Konklusyon

Kapatid, ang mga bagyo sa buhay ay hindi maiiwasan, pero may kapayapaan sa gitna nito kapag alam mong kasama mo si Jesus. Tulad ni Pedro, baka nagsimula kang lumakad sa pananampalataya, pero ngayon ay lumulubog ka na dahil sa bigat ng problema. Tandaan: hindi ka iiwan ng Panginoon, at kaya ka Niyang abutin kahit sa pinaka-malalim na bahagi ng iyong pagsubok.

Sa susunod na dumating ang bagyo, huwag kang manatiling nakatingin sa alon. Ituon mo ang mata mo kay Jesus, sapagkat Siya ang may kapangyarihang magsabing, “Halika,” at Siya rin ang may kapangyarihang humawak sa’yo at magligtas.

#PananampalatayaSaGitnaNgBagyo #Matthew14 #FaithInTheStorm #WalkByFaith #TrustJesus #DailyDevotion #PananaligSaDiyos