Awit 27:14 – “Maghintay ka sa Panginoon; magpakatatag ka, at palakasin mo ang iyong loob; oo, maghintay ka sa Panginoon.”

Pokus: Ang tunay na pananampalataya ay hindi lamang nakakaasa sa Diyos, kundi marunong ding maghintay sa Kanyang tamang oras.

Panimula

Isa sa pinakamahirap gawin sa buhay ng tao ay maghintay. Sa pila sa supermarket, sa traffic, sa resulta ng exam, o sa pagdating ng isang mahal sa buhay—ang paghihintay ay parang pagsubok sa ating pasensya. Pero mas matindi kapag ang hinihintay natin ay sagot mula sa Diyos.

Maraming tao ang marunong manalangin, pero kakaunti ang marunong maghintay. Minsan, gusto nating agad-agad ang kasagutan—ngayon na, hindi bukas, hindi sa susunod na linggo. Pero ang plano ng Diyos ay hindi nakabatay sa ating timetable, kundi sa Kanyang perpektong oras.

Isipin mo si David, ang sumulat ng Awit 27. Siya ay pinili ng Diyos na maging hari, pero hindi agad siya naupo sa trono. Matagal muna siyang tumakbo para iligtas ang sarili mula kay Haring Saul na gustong siyang patayin. Sa lahat ng iyon, natutunan ni David ang isang bagay—ang maghintay sa Panginoon nang may pananampalataya.

Sa ating panahon ngayon, maraming gustong shortcut sa buhay. Pero sa Diyos, ang paghihintay ay hindi pag-aaksaya ng oras, kundi bahagi ng proseso para ihanda tayo sa Kanyang plano. Ang tunay na pananampalataya ay hindi lang nakakaasa, kundi marunong ding maghintay nang may tiwala at matatag na puso.

Katawan ng Mensahe

I. Ang Paghihintay ay Pagsubok ng Pananampalataya

Sa Awit 27:14, dalawang beses inuulit ang utos: “Maghintay ka sa Panginoon.” Ibig sabihin, ang paghihintay ay hindi pasibong gawain; ito ay aktibong pagtitiwala sa Diyos kahit walang nakikitang pagbabago. Application: Kung may ipinagpe-pray ka ngayon na matagal nang walang sagot—relasyon, pangarap, o kagalingan—baka sinusubok ng Diyos kung kaya mo Siyang pagkatiwalaan hanggang dulo.

II. Ang Paghihintay ay Pagsasanay sa Katatagan

“…magpakatatag ka, at palakasin mo ang iyong loob…” Hindi madaling maging matatag kapag ang paligid mo ay parang walang pag-asa. Pero sa paghihintay, pinalalakas ng Diyos ang ating ugat ng pananampalataya. Application: Habang naghihintay, gamitin ang oras para lumago sa Salita ng Diyos at sa panalangin, hindi para magreklamo.

III. Ang Paghihintay ay Pagkakataon para Maranasan ang Katapatan ng Diyos

Ang mga taong marunong maghintay ay kadalasang nakakakita ng mas malinaw na larawan ng kabutihan ng Diyos. Kapag dumating ang sagot sa tamang oras, mas malaki ang kaluwalhatiang ibinibigay natin sa Kanya. Application: Alalahanin ang mga pagkakataong hindi Niya sinagot agad ang iyong panalangin, pero nang dumating ito, mas maganda kaysa sa iyong inasahan.

Konklusyon

Kapatid, ang paghihintay ay hindi pagpapaliban ng Diyos sa Kanyang pangako, kundi paghahanda sa atin para sa Kanyang plano. Ang pananampalatayang marunong maghintay ay hindi bumibitaw kahit matagal dumating ang sagot, dahil alam nating Siya ay tapat at hindi nagkakamali.

Kung ikaw ay nasa panahon ng paghihintay ngayon, huwag kang mainip. Tandaan mo: Ang paghihintay sa Panginoon ay laging sulit. Hindi mo man makita ngayon, pero sa tamang oras, mararanasan mo ang kabutihan at katapatan ng Diyos na higit pa sa iyong inaasahan.

#PananampalatayangMarunongMaghintay #Psalm27 #FaithWhileWaiting #TrustGodsTiming #DailyDevotion #PananaligSaDiyos