2 Pedro 1:5

Panimula

Kapag iniisip natin ang pananampalataya, madalas nakatuon tayo sa simula ng ating buhay Kristiyano. Totoo, pananampalataya ang unang hakbang tungo sa Diyos. Sabi nga sa Hebreo 11:6: “At kung walang pananampalataya ay hindi maaaring kalugdan ng Diyos.” Kaya’t malinaw—ang pananampalataya ang pundasyon ng lahat.

Pero, mga kapatid, minsan dito rin tayo nagkakamali. Marami sa mga Kristiyano ang nananatili lamang sa antas ng paniniwala. Oo, naniniwala sila kay Cristo, tumanggap sila ng kaligtasan, pero hindi na sila lumago. Para bang sila ay nagtayo ng bahay na puro pundasyon lamang, walang dingding, walang bubong, walang laman.

Ito ang tinutukoy ni Apostol Pedro sa 2 Pedro 1:5:

👉 “Kaya’t lubusin ninyo ang inyong pagsisikap at idagdag sa inyong pananampalataya ang kabutihan, at sa kabutihan ay ang kaalaman.”

Kung baga, ang pananampalataya ang simula—pero hindi dapat magtapos doon. Kailangang may dagdag. Kailangang makita sa atin ang bunga ng ating pananampalataya. Ang unang idinadagdag: kabutihan o virtue.

Ngayon, pag-uusapan natin kung ano ang ibig sabihin ng idinagdag na ito, at bakit mahalaga sa buhay ng bawat Kristiyano.

📖 Katawan ng Mensahe

1. Ang Pananampalataya ang Pundasyon

Bakit pundasyon ang pananampalataya?

Dahil ito ang nag-uugnay sa atin sa Diyos. Ito ang pintuan tungo sa kaligtasan (Efeso 2:8–9). Ito ang batayan ng ating pagtitiwala sa lahat ng pangako ng Diyos.

Ngunit si Pedro ay malinaw: huwag manatili sa pundasyon lamang. Ang pananampalataya ay dapat may kalakip na bunga.

Halimbawa: Ang isang puno na may malalim na ugat pero walang bunga—ano ang silbi nito? Ganoon din ang pananampalataya na walang kasunod na kabutihan.

2. Ang Kabutihan Bilang Idinagdag sa Pananampalataya

Ano ba ang ibig sabihin ng kabutihan (virtue)?

Sa orihinal na Griyego, ang salitang ginamit ay aretē na tumutukoy sa moral excellence o ang pinakamataas na uri ng kabutihan. Ibig sabihin, hindi lang ito simpleng “mabait,” kundi isang pamumuhay na nagpapakita ng kadakilaan at kabanalan na bunga ng pananampalataya.

Kung pananampalataya ang ugat, ang kabutihan ay ang unang usbong na nakikita.

Pananampalataya → tiwala sa Diyos. Kabutihan → gawain na nagpapatunay ng ating pananampalataya.

Sabi sa Santiago 2:17: “Gayundin naman, ang pananampalatayang walang kalakip na gawa ay patay.” Kaya ang pananampalataya na hindi nahahayag sa kabutihan ay kulang at hindi tunay na lumalago.

3. Ang Kahalagahan ng Pagsisikap

Napansin mo ba ang sinabi ni Pedro? “Lubusin ninyo ang inyong pagsisikap…”

Hindi ito automatic. Hindi porke’t nanampalataya ka, bigla ka na lang magiging mabuti. Ang pananampalataya ay regalo ng Diyos, pero ang pagdagdag ng kabutihan ay nangangailangan ng disiplina, pagsasanay, at kusang pagsunod.

Halimbawa:

Ang atleta ay hindi nagiging champion nang hindi nagsisikap. Ang musikero ay hindi nagiging bihasa nang hindi nag-eensayo. Ang Kristiyano ay hindi nagiging matatag nang hindi nagsisikap na lumakad sa kabanalan.

Oo, ang lahat ay dahil sa biyaya ng Diyos. Pero hinihingi rin ng Diyos ang ating pagsusumikap. Tandaan: ang biyaya ng Diyos ay hindi kontra sa pagsisikap; ito ang nagbibigay-lakas para magsikap.

4. Ang Pagpapakita ng Kabutihan sa Araw-araw

Paano ba ipinapakita ang kabutihan?

Sa pagtanggi sa tukso, kahit mahirap. Sa pagpapatawad, kahit masakit. Sa paglilingkod, kahit walang nakakakita. Sa pagiging tapat, kahit walang pumupuri.

Ito ang ibig sabihin ng idinagdag na kabutihan: hindi lang tayo naniniwala, kundi nakikita sa ating kilos ang pagbabago na dala ng pananampalataya.

👉 Sabi ni Pablo sa Filipos 2:12–13: “Kayong mga minamahal, patuloy ninyong isagawa ang inyong sariling kaligtasan na may takot at panginginig. Sapagkat ang Diyos ang gumagawa sa inyo maging ng pagnanais at ng paggawa ng ayon sa kanyang mabuting kalooban.”

🖼️ Ilustrasyon

Isipin natin ang isang estudyante na binigyan ng scholarship. Libre na ang tuition, pero kung hindi siya mag-aaral, babagsak pa rin siya. Ang scholarship ay parang pananampalataya—biyaya mula sa Diyos. Pero ang kabutihan ay parang pagpupursige ng estudyante—ito ang patunay na pinahahalagahan niya ang biyaya.

Ganoon din tayo: ang pananampalataya ay biyaya ng Diyos, pero tayo ang tinatawagan na magdagdag ng kabutihan upang ipakita ang halaga nito.

🙏 Konklusyon

Mga kapatid, tandaan natin:

Ang pananampalataya ang pundasyon ng ating relasyon sa Diyos. Ngunit hindi sapat na manatili sa pundasyon—kailangan nating idagdag ang kabutihan. Ang kabutihan ay patunay na buhay at gumagana ang ating pananampalataya.

👉 Kaya ang hamon sa atin: huwag tayong manatili sa paniniwala lamang. Ipakita natin ito sa gawa. Lumakad tayo sa kabutihan araw-araw, upang makita ng mundo ang liwanag ni Cristo sa ating buhay.

Panalangin:

“Panginoon, salamat po sa pananampalataya na regalo Mo. Nawa’y hindi lang ito manatili sa aming puso, kundi makita sa aming pamumuhay. Turuan Mo kami na magdagdag ng kabutihan sa bawat desisyon, bawat salita, at bawat kilos, upang ang Iyong pangalan ay maparangalan. Amen.”

✨ Mga Hashtag

#DidYouKnow #2Pedro #DailyDevotional #PananampalatayaAtKabutihan #ChristianGrowth #Virtue #FaithInAction #ChristCentered #WordOfGod #SpiritualMaturity