2 Pedro 1:6c

Introduction

Mga kapatid, alam niyo ba na ang buhay Kristiyano ay hindi lamang tungkol sa pagtiis sa gitna ng mga pagsubok, kundi may mas mataas pang panawagan—ang idugtong sa ating pagtitiis ang kabanalan?

Sa panahon natin ngayon, madalas nating marinig ang salitang “tiis lang”—tiisin ang hirap ng buhay, tiisin ang pagod, tiisin ang problema. At tama iyon—mahalaga ang pagtitiis. Pero kung titignan natin ang sinasabi ng Salita ng Diyos, ang pagtitiis ay hindi dapat magtapos lamang sa kakayahan nating magtiis. Kundi dapat itong magbunga ng kabanalan—isang buhay na nakasentro sa Diyos, malinis sa harap Niya, at nakatuon sa pamumuhay ayon sa Kanyang kalooban.

Kung iisipin natin, maraming tao ang marunong magtiis. Ang mga magsasaka, nagtitiis magtrabaho sa bukid sa ilalim ng araw. Ang mga magulang, nagtitiis sa hirap para sa kanilang mga anak. Ang mga estudyante, nagtitiis sa puyat para makapasa. Pero ang tanong: lahat ba ng pagtitiis ay nagbubunga ng kabanalan? Hindi po. Dahil may mga taong nagtitiis pero nagiging mapait, nagiging reklamador, o lumalayo pa lalo sa Diyos. Kaya ang sinasabi ng 2 Pedro 1:6 ay napakahalaga: “Idinagdag ninyo sa inyong pagtitiis ang kabanalan.”

Ang salitang ginamit ni Pedro dito para sa kabanalan ay mula sa Griyegong salitang eusebeia, na nangangahulugang pagiging maka-Diyos, pagkakaroon ng tamang paggalang, at pamumuhay na nagpapakita ng pagsamba sa Diyos sa bawat aspeto ng buhay. Hindi lang ito pagiging relihiyoso sa panlabas, kundi isang panloob na puso at panlabas na gawa na parehong nakatuon sa Diyos.

Kaya sa araw na ito, sisilipin natin:

1. Paano ba nagiging bunga ng ating pagtitiis ang kabanalan?

2. Ano ang ibig sabihin nito para sa ating pananampalataya?

3. At paano ito nakakaapekto sa ating relasyon sa Diyos at sa ating kapwa?

📖 Katawan ng Mensahe

1. Ang Pagtitiis ay Pundasyon, Pero ang Kabanalan ay Bunga

Marami sa atin ang nakaranas ng mabibigat na pagsubok—problema sa pamilya, kakulangan sa pinansyal, sakit, at iba pa. Kapag napagtagumpayan natin ito, nagiging mas matibay ang ating pananampalataya. Pero hindi doon nagtatapos—sabi ng Biblia, “Idinagdag ninyo sa inyong pagtitiis ang kabanalan.”

Ang ibig sabihin nito: ang tunay na layunin ng pagtitiis ay hindi lamang para masanay tayong magtiis, kundi para mas mapalapit tayo sa Diyos. Kung ang ating pagtitiis ay hindi nagbubunga ng kabanalan, magiging wala itong saysay. Kaya ang mga pagsubok ay hindi aksidente. Ito ay disenyo ng Diyos para hubugin tayo—hindi lang para maging matatag, kundi maging banal.

📖 Hebreo 12:10 – “Pinaparusahan tayo ng ating mga ama sa laman sa loob ng ilang araw ayon sa inaakala nilang mabuti; ngunit ang Diyos ay gumagawa nito para sa ating kapakinabangan, upang tayo’y maging kabahagi ng Kanyang kabanalan.”

2. Ang Kabanalan ay Hindi Lang Panlabas, Kundi Panloob

Minsan, iniisip ng iba na ang kabanalan ay tungkol lamang sa pagsunod sa mga bawal at pagsuot ng tamang damit sa simbahan. Ngunit higit pa rito, ang kabanalan ay isang panloob na disposisyon ng puso na laging nakatuon sa Diyos.

📖 1 Samuel 16:7 – “Sapagkat hindi tulad ng pagtingin ng tao ang pagtingin ng Panginoon; ang tao ay tumitingin sa panlabas na anyo, ngunit ang Panginoon ay tumitingin sa puso.”

Kapag natutunan nating ipakita ang kabanalan sa ating puso, natural itong lilitaw sa ating gawa, pananalita, at pakikitungo sa iba. Kaya’t kapag tayo ay nagtitiis, ang dapat nating itanong ay: “Nagiging mas maka-Diyos ba ako sa proseso? Mas nagiging mapagpakumbaba ba ako, mas mapagpatawad, mas mapagmahal, mas handang maglingkod?” Kung oo, ibig sabihin ang ating pagtitiis ay nagbunga ng kabanalan.

3. Ang Kabanalan ay Pagsasamba sa Araw-araw na Pamumuhay

Maraming Kristiyano ang iniisip na ang pagsamba ay tuwing Linggo lamang. Pero sa konteksto ng salitang eusebeia, ang kabanalan ay araw-araw na pagsamba. Ito ay nakikita sa ating trabaho, sa ating relasyon, sa paraan ng ating paghawak ng pera, at sa ating pakikitungo sa kapwa.

📖 Roma 12:1 – “Kaya nga, mga kapatid, ipinamamanhik ko sa inyo, alang-alang sa mga kahabagan ng Diyos, na inyong ihandog ang inyong mga katawan bilang isang haing buhay, banal, at kalugud-lugod sa Diyos; ito ang inyong makatuwirang pagsamba.”

Ang pagtitiis sa mga pagsubok ay parang pag-aalay ng ating sarili sa Diyos. Ngunit kapag ito ay nagbunga ng kabanalan, nagiging buhay na pagsamba ang ating pagtitiis. Hindi lamang tayo nagdurusa, kundi ipinapakita natin sa ating pagdurusa na ang Diyos ay karapat-dapat sambahin.

4. Ang Kabanalan ay Paghahanda Para sa Walang Hanggang Kaluwalhatian

Ang kabanalan na nadadagdag sa ating pagtitiis ay hindi lamang para sa pansamantalang buhay na ito. Ito ay paghahanda para sa walang hanggan.

📖 Hebreo 12:14 – “Pagsikapan ninyong mamuhay sa kapayapaan kasama ng lahat at sa kabanalan, sapagkat ang sinumang walang kabanalan ay hindi makakakita sa Panginoon.”

Kapag nakikita natin ang ating pagtitiis bilang paraan ng Diyos para hubugin ang ating kabanalan, mas maiintindihan natin na ito ay bahagi ng mas malaking plano—na tayong lahat ay maging karapat-dapat sa walang hanggang presensya ng Diyos.

🎯 Illustration

Isipin mo ang isang piraso ng ginto. Kapag ito ay nasa ilalim ng lupa, madumi, puro halo ng lupa at bato. Para maging purong ginto, kailangan itong dumaan sa apoy. Habang ito ay tinutunaw, unti-unting natatanggal ang mga dumi at lumilitaw ang dalisay na ginto.

Ganoon din tayo. Ang pagtitiis ay parang apoy ng pagsubok. Hindi para sirain tayo, kundi para alisin ang lahat ng dumi sa ating puso—pride, kasalanan, pagiging makasarili—at iwan ang tunay na kabanalan.

🙏 Conclusion

Mga kapatid, Did You Know? Hindi sapat ang marunong lang tayong magtiis. Ang tunay na bunga ng pagtitiis ay kabanalan. Kapag ang bawat pagsubok ay nagdadala sa atin ng mas malapit na relasyon sa Diyos, doon natin makikita ang tunay na halaga ng ating pagtitiis.

👉 Kaya itanong natin sa ating sarili: “Ang mga pagsubok ba na aking tinitiis ay nagdadala sa akin palapit sa Diyos o palayo? Ako ba ay nagiging banal sa kabila ng aking paghihirap?”

Manalangin tayo:

“Panginoon, salamat po sa lahat ng pagsubok na ginagamit Mo para hubugin kami. Huwag Mo pong hayaan na ang aming pagtitiis ay masayang, kundi nawa’y ito ay magbunga ng kabanalan. Turuan Mo kaming mamuhay na maka-Diyos, hindi lang sa aming panlabas na anyo kundi higit sa lahat sa aming puso. Nawa ang aming buhay ay maging buhay na pagsamba sa Iyo. Sa pangalan ni Jesus. Amen.”

🏷️ Hashtag:

#DidYouKnowDevotional #2PeterSeries #Kabanalan #FaithAndGodliness