2 Pedro 1:7a

Introduction

Alam n’yo po ba na isa sa pinakamalalim at pinakamahirap gawin sa buhay Kristiyano ay hindi lamang ang pagiging banal kundi ang tunay na pagmamahal sa kapatid? Madalas kapag iniisip natin ang kabanalan, iniisip natin ang paghihiwalay mula sa kasalanan, ang panalangin araw-araw, ang pagbabasa ng Salita, at ang pamumuhay ng malinis na pamantayan. Totoo iyon—bahagi ng kabanalan ang pamumuhay ng hiwalay sa kasalanan at nakatuon sa Diyos. Pero, minsan nakakalimutan natin na ang sukatan ng kabanalan ay hindi lamang kung gaano tayo kaayos sa harap ng Diyos kundi kung paano natin minamahal ang ating kapwa, lalo na ang ating mga kapatid sa pananampalataya.

Ang kabanalan na walang pagmamahal ay nagiging malamig, matigas, at minsan ay mapanghusga. Pero ang kabanalan na may kasamang pagmamahal sa kapatid ay nagiging buhay na patotoo ng pag-ibig ni Cristo. Kaya nga hindi nagtatapos ang proseso ng ating paglago sa kabanalan lamang. Sabi ni Apostol Pedro: “Idinagdag ninyo sa kabanalan ang pagmamahal sa kapatid.”

Kung mapapansin natin, sunod-sunod ang binabanggit ni Pedro sa kanyang sulat—parang isang hagdan ng espirituwal na pag-akyat. Mula sa pananampalataya, idinadagdag natin ang kabutihan, kaalaman, pagpipigil, pagtitiis, kabanalan, at ngayon ay pagmamahal sa kapatid. Ang bawat isa ay hakbang na nagpapakita na hindi pwedeng manatili lang tayo sa isang antas. Tayo ay tinatawag na lumago, at ang isa sa pinakaimportanteng tanda ng paglago ay ang ating pag-ibig sa ating mga kapatid.

Ngayon, kung titingnan natin ang orihinal na salita na ginamit dito, ang salitang “pagmamahal sa kapatid” ay galing sa salitang Griyego na philadelphia—ibig sabihin ay brotherly love. Ito ang uri ng pagmamahal na nag-uugat sa pamilya. Ibig sabihin, kung paano natin pinapahalagahan at minamahal ang ating sariling kapatid sa dugo, ganoon din dapat ang malasakit at pagmamahal natin sa ating mga kapwa mananampalataya.

Kaya ang tanong para sa atin ngayon ay ito: Paano natin nadadagdagan ang ating kabanalan ng tunay na pagmamahal sa ating kapatid sa pananampalataya? Dahil kung hindi natin ito natutunan, baka ang kabanalan na meron tayo ay nagiging anyo lamang, hindi bunga ng tunay na pagkakakilala kay Cristo.

📖 Katawan ng Mensahe

1. Ang Kabanalan ay Hindi Kumpleto Kung Walang Pagmamahal sa Kapatid

2 Pedro 1:7a

Hindi puwedeng hiwalayin ang kabanalan sa pag-ibig. May mga tao na mukhang banal—lagi sa simbahan, laging nagbabasa ng Biblia, laging nananalangin—pero sa kanilang pakikitungo sa kapatid ay malamig, mapagmataas, o kaya ay madaling magalit. Kaibigan, ang ganitong kabanalan ay kulang. Ang kabanalan na hiwalay sa pag-ibig ay parang ilaw na maliwanag pero malamig—nakakakita ka pero hindi nagbibigay ng init.

Sabi ni Juan sa 1 Juan 4:20: “Kung sinasabi ng sinuman, ‘Iniibig ko ang Diyos,’ ngunit napopoot sa kanyang kapatid, siya ay sinungaling.” Malinaw—hindi mo puwedeng mahalin ang Diyos at sabay hindi mahalin ang kapatid. Ang kabanalan na totoo ay lumalabas sa relasyon natin sa iba, lalo na sa pamilya ng pananampalataya.

2. Ang Pagmamahal sa Kapatid ay Isang Pagpapakita ng Buhay na Nakaugat sa Diyos

Ang salitang philadelphia ay hindi basta emosyon; ito ay praktikal na malasakit. Kapag may kapatid na nangangailangan, tumutulong tayo. Kapag may kapatid na nagkakamali, hindi tayo agad humuhusga kundi nagdadala ng gabay at pag-ibig. Kapag may kapatid na mahina, hindi natin sila iiwan kundi tinutulungan nating tumayo.

Makikita natin ito sa unang iglesya. Sa Gawa 2:44–45, sinasabi na ang mga mananampalataya ay nagkakaisa, nagbabahaginan ng kanilang mga ari-arian, at walang nagkukulang. Iyan ang philadelphia—ang pagmamahal na hindi lang salita kundi gawa. Kaya’t ang dagdag sa kabanalan ay hindi lamang panlabas na kabanalan kundi praktikal na pagmamahal na nakikita sa ating gawa.

3. Ang Pagmamahal sa Kapatid ay Patunay ng Tunay na Pagbabago

Hindi lahat ng kabutihan ay galing sa Diyos. May mabait pero hindi pa rin kay Cristo. Ngunit ang pagmamahal sa kapatid, ayon sa Salita ng Diyos, ay tanda na ikaw ay tunay na binago Niya.

Sabi ni Jesus sa Juan 13:35: “Sa pamamagitan nito malalaman ng lahat na kayo’y Aking mga alagad, kung kayo’y may pag-ibig sa isa’t isa.” Ibig sabihin, hindi sa dami ng memory verse, hindi sa dami ng ministry involvement, kundi sa ating pagmamahal sa isa’t isa nakikita ng mundo ang pagiging alagad natin.

At pansinin n’yo, hindi sinabi ni Pedro na dagdagan ninyo ang kabanalan ng pagmamahal sa lahat—kundi partikular na pagmamahal sa kapatid. Bakit? Dahil madalas, mas madali tayong magmahal sa mga taong nasa labas—pero ang tunay na pagsubok ng ating puso ay kung kaya ba nating mahalin ang kapatid sa pananampalataya na minsan ay nakakasakit, nakakasama, o nakakaiba ng ugali.

Kung nagagawa natin ito, tunay ngang lumalago ang ating kabanalan.

🪔 Illustration

Isang magandang halimbawa nito ay ang isang pamilya. Kapag may anak na nagkamali, hindi agad siya itinatakwil ng kanyang mga magulang o kapatid. Oo, may pagsaway, may disiplina, pero hindi nawawala ang malasakit at pagtulong na maitama ang kanyang landas. Ganoon din dapat ang pamilya ng Diyos. Ang pagkakaiba lang, sa pamilya ng pananampalataya, hindi dugo ang nagbubuklod sa atin kundi ang dugo ni Cristo na ibinuhos para sa atin.

Kung tunay na tinanggap natin ang dugo ni Cristo, paano natin kayang hindi mahalin ang kapwa na tinubos din ng parehong dugo?

🙏 Conclusion

Mga kapatid, napakaganda ng proseso ng paglago na itinuro ni Pedro. At ngayon, sa kabanalan ay idinadagdag natin ang pagmamahal sa kapatid. Huwag nating isipin na sapat na ang pagiging malinis sa harap ng Diyos kung malamig naman ang ating puso sa kapatid.

Ang tunay na kabanalan ay may kasamang pagmamahal. At ang tunay na pagmamahal ay nagpapakita sa kapatid sa pananampalataya.

Kaya ngayong araw na ito, itanong natin sa ating sarili:

Mayroon ba akong kapatid na nahihirapan pero hindi ko tinutulungan? Mayroon ba akong kapatid na nakasamaan ko ng loob at hindi ko pa napapatawad? Mayroon ba akong kapatid na matagal ko nang hindi kinakamusta?

Kung meron, ito ang panahon para ipakita ang tunay na philadelphia—ang pagmamahal na nakaugat sa kabanalan.

👉 Tandaan natin: “Idinagdag ninyo sa kabanalan ang pagmamahal sa kapatid.” Ito ang tanda ng buhay na kay Cristo.

🙏 Panalangin:

“Panginoon, salamat dahil tinuruan Mo kami na ang kabanalan ay hindi kumpleto kung walang pagmamahal. Puspusin Mo ang aming mga puso ng philadelphia—ang tunay na pagmamahal sa aming mga kapatid sa pananampalataya. Turuan Mo kaming magpatawad, magmalasakit, at magmahal tulad ng pagmamahal Mo sa amin. Nawa’y makita ng iba ang Iyong pag-ibig sa pamamagitan ng aming pagkakaisa at malasakit. Sa pangalan ni Jesus, Amen.”

🔖 Hashtag:

#DidYouKnow #PagmamahalSaKapatid #2Pedro1 #DailyDevotional #WordForWord