📖 Efeso 1:15–16 – “Kaya nga nang mabalitaan ko ang inyong pananampalataya sa Panginoong Jesus, at ang inyong pag-ibig sa lahat ng mga banal, ay hindi ako tumitigil ng pagpapasalamat dahil sa inyo, na kayo’y aking binabanggit sa aking mga panalangin.”

Panimula

Isang bagay na madalas nating nakakaligtaan sa ating pamumuhay bilang Kristiyano ay ang kahalagahan ng pananalangin para sa isa’t isa. Madalas, nakatuon tayo sa sariling pangangailangan: trabaho, kalusugan, pamilya, personal na pangarap. Ngunit kung babalikan natin ang kasulatan, makikita natin na ang puso ni Pablo ay laging nakatuon hindi lamang sa sarili, kundi sa kapakanan ng mga mananampalataya.

Dito sa Efeso 1:15–16, makikita natin ang isang napakagandang halimbawa ng pananampalataya at pagmamahal ng mga taga-Efeso, at kung paano ito nagdulot ng matinding pasasalamat kay Pablo. Hindi lamang siya natuwa, kundi hindi siya tumigil sa pagpapasalamat at pagbanggit sa kanila sa kanyang mga panalangin.

Isipin mo ito: Sa halip na maging abala lamang si Pablo sa kanyang sariling paghihirap—dahil tandaan, siya’y nasa bilangguan nang isulat niya ang liham na ito—ang kanyang isip at puso ay nakatuon pa rin sa mga kapatiran. Hindi niya sinabi, “Ako’y nahihirapan, ako muna ang inyong ipanalangin.” Sa halip, siya mismo ang masigasig na nanalangin para sa kanila.

Ngayon, tanungin natin ang ating mga sarili: Ganoon din ba tayo? Kapag naririnig natin ang pananampalataya at pag-ibig ng ating mga kapatiran, napupuno ba tayo ng pasasalamat? Nakakalapit ba tayo sa Diyos upang sila’y ipanalangin?

Sa pag-aaral natin ngayon, matututunan natin ang tatlong mahahalagang bagay mula sa panalangin ni Pablo:

1. Ang pananampalataya sa Panginoon ay dapat makita sa buhay ng bawat Kristiyano.

2. Ang pag-ibig sa kapwa mananampalataya ay ebidensya ng tunay na pananampalataya.

3. Ang pananalangin at pasasalamat para sa isa’t isa ay mahalagang bahagi ng buhay Kristiyano.

Katawan ng Mensahe

1. Ang Pananampalataya sa Panginoon Jesus

👉 “Nang mabalitaan ko ang inyong pananampalataya sa Panginoong Jesus…”

Ang una sa lahat, ang pagkilala kay Cristo bilang Panginoon at Tagapagligtas ang pundasyon ng lahat. Ang balita tungkol sa pananampalataya ng mga taga-Efeso ay hindi tungkol sa relihiyon lamang, kundi tungkol sa tunay na pananalig kay Jesus.

Sa panahong iyon, maraming diyos-diyosan sa Efeso—lalo na si Diana (o Artemis), na sinasamba ng buong lungsod. Ngunit kahit sa gitna ng idolatrya, ang pananampalataya ng mga Kristiyano doon ay lumalago at nakikita ng marami.

📌 Dito makikita natin: Ang tunay na pananampalataya ay hindi nananatiling lihim. Hindi ito tago, kundi nakikita at nababalitaan. Tanong: Nakikita ba ng ibang tao ang ating pananampalataya sa Panginoon sa ating pamumuhay?

2. Ang Pag-ibig sa Kapwa Mananampalataya

👉 “…at ang inyong pag-ibig sa lahat ng mga banal…”

Hindi sapat na sabihin mong may pananampalataya ka kay Cristo kung wala namang bunga ng pag-ibig. Ang sabi sa Galacia 5:6, “ang pananampalataya na gumagawa sa pamamagitan ng pag-ibig.” Kaya’t ang isa sa pinakamalinaw na ebidensya ng tunay na pananampalataya ay ang pag-ibig sa kapwa mananampalataya.

Mapapansin natin na hindi lang “pag-ibig” kundi “pag-ibig sa lahat ng mga banal.” Hindi ito limitado sa mga malapit sa kanila, kundi sa lahat ng kabilang sa katawan ni Cristo.

📌 Application: Minsan, madali tayong magmahal sa mga taong kahawig natin o kapareho natin ng pananaw. Pero ang hamon ng Diyos ay magmahal kahit sa mga mahirap mahalin, dahil lahat tayo ay binili ng dugo ni Cristo.

3. Ang Panalangin ng Pasasalamat

👉 “Ay hindi ako tumitigil ng pagpapasalamat dahil sa inyo, na kayo’y aking binabanggit sa aking mga panalangin.”

Si Pablo ay hindi lang natuwa, kundi siya’y tuloy-tuloy na nagpapasalamat. Hindi siya tumitigil. Bakit? Sapagkat ang pananampalataya at pag-ibig ng mga taga-Efeso ay patunay ng tunay na gawain ng Diyos sa kanilang buhay.

Kung tutuusin, napakadaling makita ang pagkukulang ng iba. Napakadaling maging kritiko. Ngunit si Pablo ay nagtuturo sa atin ng isang napakahalagang bagay: ang puso na puno ng pasasalamat. Hindi lang tayo dapat humiling sa Diyos, kundi magpasalamat din para sa gawain Niya sa buhay ng ating kapatiran.

📌 Illustration: Isipin mo ang isang magulang na nakakarinig ng balitang maganda ang ginagawa ng kanyang anak sa paaralan. Hindi ba’t napupuno siya ng kagalakan at pasasalamat? Ganoon din si Pablo sa mga taga-Efeso. Ganoon din ang Diyos kapag nakikita Niya ang ating pananampalataya at pag-ibig.

Konklusyon

Mga kapatid, napakaganda ng halimbawa ni Pablo sa atin.

Una, ang ating pananampalataya kay Cristo ay dapat nakikita at nababalitaan ng iba.

Pangalawa, ang ating pag-ibig sa kapwa mananampalataya ay dapat maging malinaw na bunga ng ating pananampalataya.

Pangatlo, dapat tayong magkaroon ng puso ng pasasalamat at pananalangin para sa isa’t isa.

Kung tayo’y mamumuhay nang ganito, hindi lamang natin natutupad ang kalooban ng Diyos, kundi nagiging pagpapala rin tayo sa katawan ni Cristo. Kaya’t ang hamon sa atin ngayon: Huwag tayong tumigil sa pasasalamat at pananalangin para sa ating mga kapatiran.

Panalangin

“Aming Ama, salamat po sa halimbawa ni Pablo na nagturo sa amin kung paano magpasalamat at manalangin para sa isa’t isa. Salamat sa pananampalataya na Kayo mismo ang nagkakaloob, at salamat sa pag-ibig na ipinapakita sa katawan ni Cristo. Turuan Mo kami na mamuhay nang may pananampalataya, magpakita ng pag-ibig, at maging tapat sa pananalangin para sa aming mga kapatiran. Sa pangalan ni Jesus. Amen.”

Mga Hashtag

#DailyDevotion #EfesoSeries #WordOfGod #FaithAndLove #PrayerLife #Thanksgiving #ChristianLiving #DidYouKnow #GraceOfGod #BodyOfChrist