🔹 Pagbubukas

Mga kapatid sa ating Panginoon, dumako na tayo sa isang napakagandang talata sa panalangin ni Apostol Pablo para sa iglesia sa Efeso. Sinabi niya sa Efeso 3:17:

“Upang si Cristo ay manahan sa inyong mga puso sa pamamagitan ng pananampalataya; at kayo, na nag-ugat at itinatag sa pag-ibig.”

Ito’y bahagi ng mas malalim na panalangin ni Pablo para sa mga mananampalataya—na hindi lamang sila magkaroon ng kaalaman tungkol sa Diyos, kundi tunay na maranasan ang Kanyang presensya sa kanilang buhay. Ang nais ni Pablo ay hindi lamang ang pagkakaalam kay Cristo, kundi ang paninirahan Niya sa mismong puso ng bawat isa.

Ngayon, pag-usapan natin ito sa tatlong malalalim na bahagi:

1. Ang kahulugan ng paninirahan ni Cristo sa ating puso

2. Ang paraan: Sa pamamagitan ng pananampalataya

3. Ang bunga: Ang pag-ugat at pagtatag sa pag-ibig

🔹 1. Ang Kahulugan ng Paninirahan ni Cristo sa Puso

Ang salitang ginamit dito ay “manahan” (katoikeo sa Griyego), na nangangahulugang permanenteng pagtira, hindi pansamantala. Hindi ito gaya ng isang bisita na dumarating at umaalis, kundi isang tahanan na Kanyang pinipiling tirahan.

Kapag sinabi ni Pablo na si Cristo ay manahan sa ating mga puso, ibig sabihin:

Siya ang maging sentro ng ating buhay. Hindi na lamang Siya nasa gilid, kundi Siya ang namumuno.

Ito’y relasyon, hindi relihiyon. Ang puso ang pinakagitna ng ating emosyon, kalooban, at pagpapasya. Doon nais ni Cristo na mamalagi.

Ito’y kapangyarihan ng Kanyang Espiritu. Tandaan, bago ang v.17, ipinanalangin ni Pablo na palakasin tayo ng Espiritu sa ating panloob na pagkatao (v.16). Dahil kung hindi sa tulong ng Espiritu, hindi natin kayang manatili kay Cristo.

Ang tanong: Mayroon bang lugar si Cristo sa ating puso, o Siya ay tila bisita lamang?

🔹 2. Ang Paraan: Sa Pamamagitan ng Pananampalataya

Pansinin ang salita: “sa pamamagitan ng pananampalataya.”

Hindi ito sa pamamagitan ng ating sariling lakas, kabutihan, o gawaing panrelihiyon. Si Cristo ay nananahan sa puso ng sinumang:

Sumasampalataya sa Kanya bilang Panginoon at Tagapagligtas (Juan 1:12).

Nagbibigay ng tiwala sa Kanyang ginawa sa krus, hindi sa sariling katuwiran (Roma 10:9–10).

Patuloy na naglalakad sa pananampalataya, hindi sa nakikita (2 Corinto 5:7).

Ibig sabihin: Ang paninirahan ni Cristo ay hindi lamang isang once and for all event noong tayo’y tumanggap sa Kanya, kundi isang patuloy na karanasan ng pananampalataya araw-araw. Ang pananampalataya ang susi para manatili Siyang Panginoon ng ating puso.

🔹 3. Ang Bunga: Pag-ugat at Pagtatag sa Pag-ibig

Kapag si Cristo ay nananahan sa puso ng isang mananampalataya, ano ang resulta?

“…at kayo, na nag-ugat at itinatag sa pag-ibig.”

Ginamit ni Pablo ang dalawang larawan:

Pag-ugat (rooted) – gaya ng halaman na malalim ang ugat, matatag kahit anong bagyo.

Pagtatag (grounded) – gaya ng gusali na matibay ang pundasyon, hindi basta magigiba.

Ano ang ating ugat at pundasyon? Pag-ibig. Hindi lamang ang ating sariling pag-ibig, kundi ang pag-ibig ni Cristo na nasa atin. Kapag Siya ang nasa puso, ang pag-ibig Niya ang dumadaloy at nagiging pundasyon ng lahat ng ating kilos.

Ito ang nagtatatag sa iglesia—hindi tradisyon, hindi programa, kundi ang buhay na presensya ni Cristo na nagpapatibay sa bawat mananampalataya sa Kanyang pag-ibig.

🔹 Ilustrasyon

Isipin natin ang isang bahay. Kung ang isang tao ay nakatira lamang bilang bisita, hindi siya nakikialam sa ayos ng bahay. Ngunit kung siya’y tunay na nakatira roon bilang may-ari, aayusin niya ang bawat silid ayon sa Kanyang nais.

Ganoon din si Cristo. Kapag Siya’y bisita lamang, nananatili pa rin tayong may kontrol. Ngunit kung Siya’y tunay na nananahan, binabago Niya ang ating kalooban, iniayos ang ating mga kasalanan, at pinupuno tayo ng Kanyang pag-ibig.

🔹 Pagsasara

Mga kapatid, ito ang hamon sa atin: Huwag natin gawing bisita si Cristo sa ating puso. Hayaan natin Siyang maging tunay na tahanan, Panginoon ng bawat bahagi ng ating buhay. Sa pamamagitan ng pananampalataya, Siya’y nananahan sa atin, at ang bunga ay matatag na pundasyon sa pag-ibig.

Nawa’y masabi natin araw-araw:

“Hindi na ako ang nabubuhay, kundi si Cristo ang nabubuhay sa akin.” (Galacia 2:20)

🙏 Panalangin

“Panginoong Jesus, manahan Ka sa aming mga puso sa pamamagitan ng pananampalataya. Punuin Mo kami ng Iyong pag-ibig upang kami’y mag-ugat at maging matatag sa Iyo. Nawa sa bawat araw, hindi lamang kaalaman kundi buhay na relasyon ang aming maranasan. Amen.”

🔖 Hashtags

#Efeso317 #CristoSaAtingPuso #Pananampalataya #PagibigNiCristo #DailyDevotional #WordForWord #PastoralTeaching