Efeso 6:21–24 (MBBTAG)

“Upang malaman ninyo kung ano ang aking kalagayan at kung ano ang aking ginagawa, si Tiquico, ang minamahal nating kapatid at tapat na lingkod ng Panginoon, ang magpapabatid sa inyo ng lahat ng bagay. Sinugo ko siya sa inyo upang ipaalam sa inyo ang aming kalagayan at upang palakasin ang inyong mga loob.

Ang kapayapaan at pag-ibig na may pananampalataya ay sumainyong lahat na umiibig sa ating Panginoong Jesu-Cristo.

Ang pagpapala nawa ng Diyos ay sumakanilang lahat na may di-nagmamaliw na pag-ibig kay Cristo Jesus.”

Did you know?

Even in his final words, Paul’s heart overflowed with love, concern, and blessing for the believers.

The letter to the Ephesians doesn’t end with commands or theology—it ends with a personal touch filled with warmth, encouragement, and Christ-centered blessing.

Kung babalikan natin ang kabuuan ng aklat, makikita nating sinimulan ni Pablo ang kanyang sulat sa mga salita ng biyaya at kapayapaan (Efeso 1:2), at tinatapos din niya ito sa biyaya at kapayapaan (Efeso 6:23–24).

Parang sinasabi niya: “Ang lahat ng ito—mula simula hanggang wakas—ay biyaya ni Cristo.”

Paul’s conclusion here reminds us of two powerful truths:

The unity and love of the believers were worth preserving. The peace and grace of Christ are the foundation of all Christian living.

This ending is not merely a goodbye—it’s a benediction of faithfulness, fellowship, and Christ’s unending love.

🔍 I. Ang Puso ni Pablo sa Paglilingkod (vv. 21–22)

Si Pablo ay nakabilanggo, ngunit hindi ito hadlang para ipahayag ang kanyang malasakit.

Sa halip na magpaawa, ipinadala niya si Tiquico, isang tapat at maaasahang kapatid, upang ipaalam sa mga taga-Efeso ang kanyang kalagayan.

💬 “Si Tiquico, ang minamahal nating kapatid at tapat na lingkod ng Panginoon, ang magpapabatid sa inyo ng lahat ng bagay.”

Hindi lang siya messenger—siya ay minister of encouragement.

Habang si Pablo ay nakakulong, si Tiquico ang naging tulay ng pag-asa.

Ito ay larawan ng pagkakaisa ng katawan ni Cristo—kapag ang isa ay nakakulong, ang iba ay kumikilos; kapag ang isa ay mahina, ang iba ay nagpapalakas.

👉 Lesson:

Ang tunay na lingkod ng Diyos ay hindi naghahanap ng spotlight, kundi ng paraan para palakasin ang pananampalataya ng iba.

Sa bawat iglesia, may mga “Tiquico” na tahimik ngunit tapat—mga taong ginagamit ng Diyos upang ipadama ang Kanyang pag-ibig sa likod ng mga eksena.

💒 II. Ang Biyaya ng Kapayapaan at Pag-ibig (vv. 23–24)

Matapos ang lahat ng aral tungkol sa katawan ni Cristo, bagong pagkatao, at pakikipaglaban sa espirituwal, tinatapos ni Pablo sa isang simpleng ngunit makapangyarihang dasal:

“Ang kapayapaan at pag-ibig na may pananampalataya ay sumainyong lahat na umiibig sa ating Panginoong Jesu-Cristo.”

Tatlong salita ang nagbubuod sa layunin ng buong sulat:

Kapayapaan – bunga ng pagkakaisa kay Cristo (Efeso 2:14).

Pag-ibig – dahilan ng lahat ng ginawa ng Diyos (Efeso 3:19).

Pananampalataya – daan upang matanggap natin ang lahat ng iyon (Efeso 2:8).

At sa huli, idinagdag ni Pablo:

“Ang pagpapala nawa ng Diyos ay sumakanilang lahat na may di-nagmamaliw na pag-ibig kay Cristo Jesus.”

Ang salitang “di-nagmamaliw na pag-ibig” (incorruptible love) ay tumutukoy sa pag-ibig na tapat, matatag, at hindi kumukupas kahit sa gitna ng pagsubok.

Ito ang uri ng pag-ibig na nakasentro kay Cristo, hindi sa pakiramdam.

👉 Lesson:

Kapag si Cristo ang sentro ng ating pag-ibig, nagiging matatag tayo sa panahon ng pagkadismaya.

Kapag si Cristo ang ating kapayapaan, nananatili tayong payapa kahit may gulo.

At kapag si Cristo ang ating pananampalataya, hindi tayo manghihina kahit may laban.

🔥 III. Ang Kapayapaan ni Cristo bilang Pangwakas na Mensahe

Kapayapaan. Pag-ibig. Pananampalataya.

Ito ang tatlong haligi ng buhay Kristiyano na paulit-ulit na itinuro ni Pablo.

Hindi niya tinapos sa detalye ng plano o tagubilin ng simbahan—tinapos niya sa pagpuri at kapayapaan.

Bakit?

Dahil ang lahat ng kaalaman, lahat ng karunungan, at lahat ng gawain sa iglesia ay walang saysay kung walang pag-ibig kay Cristo.

👉 Reflection:

Kapag natapos mo ang isang yugto ng iyong buhay—isang ministeryo, isang taon, isang pagsubok—tapusin mo rin ito sa kapayapaan at pagpapala tulad ni Pablo.

Hindi sa reklamo, hindi sa pagod, kundi sa biyaya ng Diyos na hindi nagkukulang.

💭 IV. Ang Mensahe para sa Ating Panahon

Ang pagtatapos ng Efeso ay hindi lang pangunang siglo; ito’y mensahe pa rin ngayon:

Sa mga pastor at manggagawa, tulad ni Pablo: magpatuloy kahit pagod, sapagkat may mga “Tiquico” na kasama mo. Sa mga iglesia, tulad ng Efeso: alagaan ninyo ang pagkakaisa at pag-ibig, dahil iyon ang puso ng lahat ng aral. Sa bawat mananampalataya: huwag kalimutan, lahat ng ito ay biyaya ni Cristo.

🙏 Pangwakas na Panalangin

“Panginoon, salamat po sa kabuuan ng aklat ng Efeso—isang aklat na nagturo sa amin kung sino kami sa Iyo, at kung paano mamuhay bilang mga anak ng liwanag.

Nawa’y manatili sa aming puso ang kapayapaan, pag-ibig, at pananampalataya hanggang sa Ikaw ay muling dumating.

Pagpalain Mo kami ng pag-ibig na hindi kumukupas, at ng puso na laging nakatuon sa Iyo.

Sa Ngalan ni Cristo Jesus, aming Panginoon. Amen.”

📖 #EfesoSeriesFinale Hashtags

#DidYouKnow #Efeso6 #WordOfGod #FaithHopeLove #GraceAndPeace #ChristOurPeace #BiyayaNgDiyos #PagIbigNiCristo #DevotionalSeries #PastoralReflections #EndOfEphesians #UnityInChrist