“Si Pablo na apostol ni Cristo Jesus sa kalooban ng Diyos, at si Timoteo na ating kapatid,

sa mga banal at tapat na kapatid kay Cristo na nasa Colosas: Sumainyo nawa ang biyaya at kapayapaan mula sa Diyos na ating Ama.”

— Colosas 1:1–2

Ang mga unang talata ng aklat ng Colosas ay tila simpleng pambungad lamang ni Pablo, ngunit kung susuriin natin nang mas malalim, taglay nito ang malalim na katotohanang teolohikal—isang paalala kung sino tayo at kanino tayo nabibilang. Sa bawat pagbati ni Pablo, hindi lamang siya bumabati bilang isang kaibigan o guro, kundi bilang isang apostol na may awtoridad mula sa Diyos. Ipinapaalala niya na ang lahat ng kanyang sinasabi at ginagawa ay bunga ng kalooban ng Diyos—hindi sariling plano o kagustuhan.

Ito ang simula ng isang liham na tumutugon sa mga maling aral na nagsimulang kumalat sa Colosas—mga turo na nagtuturo na may kulang pa kay Cristo. Kaya bago pa man siya magturo, inilalapat na ni Pablo ang pundasyon: ang ating pagkakakilanlan ay nasa kalooban ng Diyos, sa pamamagitan ni Cristo.

Ang Apostol sa Kalooban ng Diyos

Sabi ni Pablo, “apostol ni Cristo Jesus sa kalooban ng Diyos.”

Ang pagiging apostol ni Pablo ay hindi bunga ng ambisyon o sariling kakayahan. Siya ay tinawag, pinili, at isinugo ng Diyos mismo. Ang salitang “kalooban ng Diyos” ay nagpapakita ng ganap na pamumuno ng Diyos sa buhay ng Kanyang mga lingkod. Hindi aksidente ang kanyang misyon—ito ay bunga ng banal na pagtatalaga.

Sa ating panahon, ganito rin ang panawagan ng Diyos sa bawat mananampalataya. Hindi man tayo apostol, ngunit tayo ay tinawag upang maging mga kinatawan ni Cristo sa ating pamilya, trabaho, at komunidad. Ang buhay ng isang Kristiyano ay hindi “sariling desisyon lamang,” kundi tugon sa tawag ng Diyos.

Ang mga Banal at Tapat kay Cristo

Mapapansin natin ang pagbati ni Pablo sa “mga banal at tapat na kapatid kay Cristo.”

Dalawang makapangyarihang katangian ito:

Banal (hagios) – Hindi ito nangangahulugang perpekto, kundi hiniwalay para sa Diyos. Ang tunay na kabanalan ay bunga ng ating pagkakaisa kay Cristo, hindi ng ating sariling galing.

Tapat (pistos) – Tumutukoy ito sa mga nananatiling matatag sa pananampalataya kahit may tukso o pagsubok. Sa konteksto ng Colosas, mahalaga ito sapagkat may mga nagtuturo ng maling pananampalataya, ngunit tinatawag ni Pablo ang mga mananampalataya na manatiling matatag sa katotohanan ni Cristo.

Sa madaling salita, tayo ay tinawag na mamuhay sa kabanalan at katapatan—mga buhay na sumasalamin sa karakter ni Cristo sa mundong puno ng kasinungalingan at pagkaligaw.

Biyaya at Kapayapaan: Dalawang Banal na Kaloob

Sa bawat sulat ni Pablo, halos hindi nawawala ang kanyang pagbati ng “biyaya at kapayapaan.”

Ito ay hindi simpleng salitang pampalubag-loob—ito ay teolohikal na pagpapahayag ng kaligtasan.

Biyaya (charis) – ang walang hanggang kabutihan ng Diyos na ating tinanggap kay Cristo. Lahat ng meron tayo—kaligtasan, pagpapatawad, at pag-asa—ay dahil lamang sa Kanyang biyaya.

Kapayapaan (eirene) – bunga ng pagkakasundo natin sa Diyos. Hindi ito katahimikan lamang ng damdamin, kundi ang katiwasayan ng puso na alam nating tayo ay ligtas at mahal ng Diyos.

Kung mapapansin mo, hindi sinabi ni Pablo, “Sumainyo nawa ang biyaya at kasaganaan,” kundi “biyaya at kapayapaan.” Ibig sabihin, higit sa materyal na pagpapala, ang pinakamahalaga ay ang relasyon natin sa Diyos—ang kalagayang payapa sa Kanyang presensiya.

Pagmumuni-muni

Bilang mga tinawag kay Cristo, dapat nating tandaan na ang ating buhay ay hindi pag-aari natin.

Tayo ay nilikha upang ipamuhay ang kalooban ng Diyos.

Ang ating trabaho, pamilya, o ministeryo—lahat ng ito ay mga oportunidad upang maipahayag ang kabutihan ng Diyos sa pamamagitan ng ating mga gawa at saloobin.

Sa panahon kung saan maraming tinig ang nag-aanyaya ng pansariling ambisyon, hayaan nating marinig muli ang tinig ni Pablo:

“Ako ay apostol ni Cristo Jesus sa kalooban ng Diyos.”

Ito ay paanyaya rin para sa atin na sabihing,

“Ako ay anak ng Diyos—hindi ayon sa sarili kong kalooban, kundi ayon sa Kanyang layunin.”

Pagninilay na Tanong:

1. Sa anong bahagi ng iyong buhay mo nakikita na kumikilos ang kalooban ng Diyos?

2. Paano mo maipapakita ang kabanalan at katapatan sa araw-araw na pamumuhay?

3. Sa gitna ng hamon, paano mo mapapanatili ang biyaya at kapayapaan ni Cristo sa iyong puso?

Panalangin:

Ama naming Diyos, salamat sa Iyong banal na kalooban na tumatawag sa amin upang maging Iyong mga anak.

Tulungan Mo kaming mamuhay nang may kabanalan at katapatan, gaya ng mga banal sa Colosas.

Ipaalala Mo sa amin araw-araw na ang aming buhay ay hindi para sa aming sariling layunin, kundi para sa Iyong kalooban.

Punuin Mo kami ng Iyong biyaya at kapayapaan, upang sa lahat ng aming ginagawa ay makita ang liwanag ni Cristo.

Sa pangalan ni Jesus, aming Panginoon, Amen.