Kapag Ginawang Sukatan ang Panlabas na Relihiyon

Did you know?

Maraming Kristiyano noon at ngayon ang nabubuhay sa ilalim ng bigat ng legalismo — ang paniniwalang ang kabanalan ay nasusukat sa mga ginagawa o hindi ginagawa, sa mga ipinagbabawal o pinapayagan, sa mga panlabas na ritwal o tradisyon.

Ngunit sa Colosas 2:16–23, malinaw na itinuturo ni Pablo:

Ang ating espiritwalidad ay hindi nakasalalay sa mga patakaran ng tao, kundi sa ating ugnayan kay Cristo.

Ang Kanyang krus at pagkabuhay na mag-uli ang siyang sukatan ng ating kalayaan, hindi ang listahan ng mga “bawal” at “dapat.”

Sa panahong iyon, may mga “manggugulo” sa iglesia ng Colosas na nagtuturo na kailangang sundin pa rin ang mga batas ng Lumang Tipan upang maging ganap na banal—

ang mga araw ng kapistahan, pagkain, at mga seremonyang Hudyo.

Ngunit itinindig ni Pablo ang katotohanang ito:

“Kung si Cristo ay sapat, wala nang dapat idagdag.”

📖 Colosas 2:16–23 (MBBTAG)

“Kaya’t huwag na ninyong hayaang hatulan kayo ng iba tungkol sa pagkain o inumin, o tungkol sa pista, o sa bagong buwan, o sa Araw ng Pamamahinga.

Ang mga ito’y anino lamang ng mga bagay na darating, ngunit si Cristo ang tunay na realidad.

Huwag ninyong hayaang pagtiyagaan ng sinuman na mawalan kayo ng gantimpala sa pamamagitan ng mapagpakumbabang pagsamba sa mga anghel, at ng labis na pagsandig sa mga pangitain.

Ang mga taong ito’y nagyayabang dahil sa mga bagay na nakikita lamang nila at hindi nakapipigil sa sarili, at hindi nakakapit sa ulo, na si Cristo, na siyang pinagmumulan ng paglagong ibinibigay ng Diyos sa buong katawan.

Yamang kayo’y namatay na kasama ni Cristo at nakalaya sa mga espiritwal na kapangyarihan ng sanlibutan, bakit pa kayo sumusunod sa mga alituntunin nito na para bang nabubuhay pa kayo sa sanlibutan?

“Huwag mong hawakan ito,” “huwag mong tikman iyan,” “huwag mong galawin iyon”—

Ang lahat ng ito’y nauubos lamang sa paggamit, at batay sa mga utos at turo ng tao.

Tunay na may anyo ng karunungan ang mga ito dahil sa gawaing may halong debosyon, pagpapakumbaba, at pagpapahirap sa sarili, ngunit walang halaga sa pagpipigil sa makasalanang pagnanasa.”

1. Ang Babala ni Pablo laban sa Legalismo (vv. 16–17) – Ang Anino at ang Tunay

“Ang mga ito’y anino lamang ng mga bagay na darating, ngunit si Cristo ang tunay na realidad.”

Pansinin mo: tinawag ni Pablo na “anino” ang mga seremonyal na batas ng Lumang Tipan.

Ang anino ay totoo lamang dahil mayroong pinagmumulan ng liwanag.

At ang liwanag na iyon ay si Cristo mismo.

Kaya’t ang mga pista, sabbath, at ritwal ay larawan lamang na nagtuturo kay Cristo.

Ngunit ngayong Siya ay dumating na, ang anino ay wala nang silbi.

Hindi mo hinahagkan ang larawan kapag nariyan na ang mismong tao.

➡️ Pastoral insight:

Marami ring Kristiyano ngayon ang abala sa panlabas—sa itsura, sa ritwal, sa tradisyon—pero nakakalimutan ang puso ng pananampalataya:

ang relasyon kay Cristo.

Ang anino ay hindi nakapagliligtas—si Cristo lang.

2. Ang Pagsamba sa Anghel at Espiritwal na Pagyayabang (v. 18) – Ang Mapagkunwaring Kabanalan

May mga nagtuturo noon na kailangang dumaan sa mga anghel upang makalapit sa Diyos.

Ito’y isang uri ng mysticism — pag-aakalang mas banal dahil sa mga “espiritwal na karanasan.”

Sabi ni Pablo: “Huwag kayong magpalinlang.”

Ang ganitong uri ng kabanalan ay pagyayabang na espiritwal.

Hindi ito nagpapakumbaba, kundi nagpapakita ng kayabangan na parang mas mataas sa iba.

➡️ Theological note:

Tanging si Cristo lang ang “ulo” ng katawan (v. 19).

Ang sinumang humihiwalay sa Kanya, gaano man karami ang alam o karanasan, ay hindi tunay na lumalago.

Ang totoong espiritwalidad ay nakaugat sa Kanya, hindi sa karanasan ng tao.

3. Ang Kalayaan Mula sa “Mundo ng Alituntunin” (vv. 20–22)

“Yamang kayo’y namatay na kasama ni Cristo… bakit pa kayo sumusunod sa mga alituntuning ito?”

Ipinapaalala ni Pablo: kung tayo ay namatay na kasama ni Cristo, wala na tayong obligasyon sa lumang sistema ng “bawal at dapat.”

Ang ganitong mga batas ay “nauubos sa paggamit”—ibig sabihin, walang kapangyarihang baguhin ang puso.

➡️ Theological insight:

Ang legalismo ay madaling magturo ng “disiplina,” pero hindi nito kayang magbigay ng buhay.

Tanging ang Espiritu ng Diyos ang tunay na nagbabago.

Ang pagsunod na walang pag-ibig ay alipin;

ang pagsunod na may pag-ibig ay malaya.

4. Ang Kabanalan na Walang Kapangyarihan (v. 23) – Mukhang Banal, Pero Walang Laman

Sabi ni Pablo:

“Tunay na may anyo ng karunungan… ngunit walang halaga sa pagpipigil sa makasalanang pagnanasa.”

Ang tunay na panganib ng legalismo ay ito: mukhang banal, pero walang laman.

Maaaring disiplinado, tahimik, mabait, ngunit hindi puspos ng Espiritu.

Ang kabanalan ay hindi nakikita sa dami ng bawal na sinusunod, kundi sa pagbabagong dulot ng presensiya ni Cristo.

➡️ Pastoral reflection:

Ang Kristiyanong lumalakad sa biyaya ay hindi nagmamalaki sa kanyang disiplina;

siya ay nagpapasalamat sa biyaya na siyang nagbibigay-lakas upang maging banal.

Hindi panlabas, kundi panloob; hindi gawa, kundi biyaya.

💡 Huwag Sukatin ang Sarili sa Pamantayan ng Tao

Maraming tao ngayon ang susubukang sukatin ka base sa:

gaano ka kadalas magsimba, gaano kahaba ang iyong panalangin, gaano karami ang iyong ginagawa sa simbahan.

Ngunit tandaan mo:

Ang tunay na kabanalan ay hindi sa dami ng gawa, kundi sa lalim ng pagkakilala kay Cristo.

Hindi mo kailangang patunayan ang sarili mo sa mga tao—

ang mahalaga ay kilala ka ng Diyos bilang Kanyang anak.

Kapag alam mong sapat si Cristo, hindi mo na kailangang magpanggap na banal.

Mamuhay ka nang totoo, mapagpakumbaba, at puno ng biyaya—

sapagkat si Cristo mismo ang iyong kabanalan.

🙏 Panalangin:

Panginoong Jesus,

salamat sa Iyong kalayaan na ibinigay sa amin.

Patawarin Mo kami kung minsan ay hinahayaan naming sukatin ng iba ang aming pananampalataya.

Turuan Mo kaming lumakad hindi ayon sa batas ng tao, kundi sa biyaya ng Iyong Espiritu.

Huwag Mong hayaang maligaw kami sa anyo ng kabanalan na walang kapangyarihan.

Puspusin Mo kami ng Iyong presensiya upang ang aming buhay ay magpatotoo sa tunay na kabanalan na nakabatay sa Iyo lamang.

Sa ngalan ni Jesus, aming Tagapagligtas.

Amen.

Ang Colosas 2:16–23 ay paalala na ang ating espiritwalidad ay hindi sinusukat ng tao, kundi ng Diyos.

Ang mga panlabas na ritwal ay maaaring maganda, ngunit kung wala si Cristo, walang saysay.

Siya ang tunay na sukatan ng kabanalan, ang ating kalayaan, at ating kasapatan.

Kaya’t mamuhay sa biyaya—hindi sa guilt, hindi sa comparison, kundi sa kalayaan na nasa kay Cristo.