📖 Colosas 3:12–17

“Kaya’t bilang mga hinirang ng Diyos, banal at minamahal, magbihis kayo ng mahabaging puso, kabaitan, kapakumbabaan, kaamuan, at pagtitiis. Magtiisan kayo sa isa’t isa, at magpatawad kayo kung may hinanakit ang sinuman laban sa iba; kung paanong pinatawad kayo ng Panginoon, gayon din ang inyong gawin. At higit sa lahat ng mga ito ay damitan ninyo ng pag-ibig, na siyang buklod ng ganap na pagkakaisa. At maghari sa inyong mga puso ang kapayapaan ni Cristo, sapagkat sa kapayapaang ito kayo ay tinawag upang maging isang katawan; at magpasalamat kayo. Ang salita ni Cristo ay manirahan sa inyo nang sagana sa lahat ng karunungan; turuan at pangaralan ninyo ang isa’t isa ng mga awit, mga himno, at mga awit na espirituwal, na may pasasalamat sa inyong mga puso sa Diyos. At anuman ang inyong ginagawa, sa salita o sa gawa, gawin ninyo ang lahat sa pangalan ng Panginoong Jesus, na nagpapasalamat sa Diyos Ama sa pamamagitan niya.”

— Colosas 3:12–17

Did you know?

Ang tunay na tanda ng isang taong kay Cristo ay hindi lamang kung gaano karami ang kanyang alam sa Biblia, o kung gaano siya kaaktibo sa simbahan — kundi kung gaano siya kamahabagin, mapagpatawad, at mapayapa sa pakikitungo sa kapwa.

Sa Colosas 3:5–11, tinalakay ni Pablo kung paano natin dapat hubarin ang “lumang pagkatao.”

Ngayon naman, sa mga talatang ito (vv. 12–17), ipinapakita niya kung ano ang dapat isuot —

isang bagong pagkatao na sumasalamin sa pag-ibig, kabutihan, at kapayapaan ni Cristo.

Ang larawan dito ay parang isang tao na pagkatapos maligo, ay nagsuot ng bagong damit —

malinis, mabango, at kaaya-aya.

Ganito rin ang ating buhay espirituwal: kapag hinubad na natin ang kasalanan, kailangan nating isuot ang mga katangiang maka-Diyos.

Ang buhay kay Cristo ay hindi lamang pagtigil sa kasamaan — ito ay pamumuhay sa kabutihan.

Hindi lang ito pag-iwas sa masama, kundi pagtitiwala sa Espiritu Santo upang maipakita ang pag-ibig ni Cristo sa ating mga relasyon.

✨ I. Suot ng Bagong Pagkatao: Ang mga Katangian ng mga Hinirang ng Diyos (vv. 12–13)

“Kaya’t bilang mga hinirang ng Diyos, banal at minamahal, magbihis kayo ng mahabaging puso, kabaitan, kapakumbabaan, kaamuan, at pagtitiis…”

Napakaganda ng pagkakalarawan ni Pablo.

Bago niya ilahad ang mga ugaling dapat ipamuhay, pinaalala muna niya kung sino tayo sa Diyos —

Hinirang, banal, at minamahal.

Hindi tayo gumagawa ng mabuti para maging banal;

gumagawa tayo ng mabuti dahil tayo ay ginawang banal ng Diyos.

Hindi tayo mabait para tanggapin ng Diyos;

mabait tayo dahil tinanggap na tayo Niya sa pamamagitan ni Cristo.

Ang mga “damit” na dapat nating isuot ay mga birtud ng isang puso na binago ng Espiritu:

Mahabaging puso — handang makiramay sa kalagayan ng iba.

Kabaitan — hindi madamot, kundi marunong magbigay.

Kapakumbabaan — hindi iniisip na mas mataas sa kapwa.

Kaamuan — hindi marahas o marahas magsalita, kundi marunong maghintay at magpatawad.

Pagtitiis — marunong magtiyaga sa gitna ng pagsubok at pagkakaiba.

Sinundan pa ito ni Pablo ng panawagan:

“Magtiisan kayo sa isa’t isa, at magpatawad kayo kung may hinanakit ang sinuman laban sa iba…”

Napakahalaga ng salitang magpatawad.

Ito ang tunay na sukatan ng taong kay Cristo —

ang marunong magbigay ng awa gaya ng awa ng Panginoon sa kanya.

Kapag ang puso ay puno ng pag-ibig ni Cristo, madaling magpatawad,

sapagkat nauunawaan niya kung gaano kalaki ang pinatawad sa kanya ng Diyos.

❤️ II. Damitan ng Pag-ibig: Ang Buklod ng Ganap na Pagkakaisa (v. 14)

“At higit sa lahat ng mga ito ay damitan ninyo ng pag-ibig, na siyang buklod ng ganap na pagkakaisa.”

Ang pag-ibig ang pinakamataas na kasuotan ng Kristiyano.

Lahat ng birtud — kabaitan, kaamuan, kababaang-loob — ay nagiging ganap lamang kapag ito’y nababalutan ng pag-ibig.

Kung walang pag-ibig, kahit anong kabutihan ay hungkag.

Kahit anong karunungan ay magiging kayabangan.

Kahit anong paglilingkod ay magiging pawang palabas lamang.

Ang pag-ibig ang sinturon na nagbubuklod sa lahat ng katangian upang maging isang buo at balanseng karakter sa isang Kristiyano.

Ito ang pag-ibig na hindi makasarili,

kundi naghahangad ng kapayapaan, pag-unawa, at kabutihan ng kapwa.

☮️ III. Maghari ang Kapayapaan ni Cristo (v. 15)

“At maghari sa inyong mga puso ang kapayapaan ni Cristo, sapagkat sa kapayapaang ito kayo ay tinawag upang maging isang katawan; at magpasalamat kayo.”

Kapag ang pag-ibig ni Cristo ay nananahan sa ating puso,

ang susunod na bunga ay kapayapaan.

Ang salitang maghari (Griyego: brabeuetō) ay nangangahulugang “maging tagapaghusga” o “maging referee.”

Sa madaling salita, kapag may hidwaan, galit, o di pagkakaintindihan,

hayaan mong ang kapayapaan ni Cristo ang maging hatol sa iyong desisyon.

Kung hindi ka mapayapa sa isang bagay — huwag mo itong ituloy.

Kung ang kapayapaan ng Diyos ay naglalaho sa isang sitwasyon — iyon ay babala ng Espiritu.

Tinawag tayo sa kapayapaan — hindi sa pag-aaway,

hindi sa pamumuhay na puno ng alitan,

kundi sa pagkakaisa sa loob ng katawan ni Cristo.

At pansinin mo kung paano laging nauugnay ang kapayapaan sa pasasalamat:

“At magpasalamat kayo.”

Ang pusong mapayapa ay pusong marunong magpasalamat.

Kung marunong kang magpasalamat, mas madali kang magkaroon ng kapayapaan.

📖 IV. Ang Salita ni Cristo ay Manahan sa Inyo (v. 16)

“Ang salita ni Cristo ay manirahan sa inyo nang sagana sa lahat ng karunungan…”

Ang salita ng Diyos ay hindi lamang dapat binabasa — ito ay dapat tinitirhan natin.

Ibig sabihin, dapat itong maging bahagi ng ating buhay,

ng ating mga desisyon, ng ating pag-iisip, ng ating mga reaksyon.

Kapag puno ng Salita ng Diyos ang puso mo,

ang bunga ay karunungan, pagsasanay, at pagsamba.

Kaya’t idinugtong ni Pablo:

“…turuan at pangaralan ninyo ang isa’t isa ng mga awit, mga himno, at mga awit na espirituwal…”

Ang isang pusong puspos ng Salita ay likas na aawit.

Kaya ang awit ng isang pusong puspos ng Salita ay hindi reklamo,

kundi pagpupuri, pasasalamat, at kaligayahan sa Diyos.

🙌 V. Gawin Lahat sa Pangalan ni Jesus (v. 17)

“At anuman ang inyong ginagawa, sa salita o sa gawa, gawin ninyo ang lahat sa pangalan ng Panginoong Jesus, na nagpapasalamat sa Diyos Ama sa pamamagitan niya.”

Ito ang sukdulan ng lahat ng turo ni Pablo:

Ang bawat gawa ng Kristiyano ay dapat gawin para kay Cristo, sa kapangyarihan ni Cristo, at sa kaluwalhatian ni Cristo.

Hindi lamang sa simbahan dapat tayo banal.

Sa bahay, sa trabaho, sa paaralan, sa pakikitungo sa iba —

ang lahat ng ating ginagawa ay dapat maging pagsamba sa Diyos.

Kapag ang puso mo ay puno ng pag-ibig,

ang isipan mo ay puno ng Salita,

at ang buhay mo ay puno ng kapayapaan,

ang lahat ng ginagawa mo ay nagiging pahayag ng kabutihan ng Diyos.

💬 VI. Pagninilay at Aplikasyon

Tanungin mo ang sarili mo ngayon:

Sino ang nakikita sa’yo ng mga tao — ang luma mong sarili, o ang bagong ikaw kay Cristo?

Ang pag-ibig mo ba ay nakikita sa kabaitan, sa pagpapatawad, at sa kapayapaan mo sa kapwa?

O mas madalas na galit, pride, at inggit ang lumalabas sa iyong pagkatao?

Ang bagong buhay kay Cristo ay hindi lang panlabas na imahe.

Ito ay panloob na katotohanang nakaugat sa pag-ibig ng Diyos at sa kapayapaan ni Cristo.

🙏 Panalangin

Aming Ama sa Langit,

Salamat po sa biyaya ng bagong pagkatao na aming tinanggap kay Cristo.

Turuan Mo kaming mamuhay sa kabutihan, kapakumbabaan, at pag-ibig.

Nawa’y makita sa amin ang kapayapaan ni Cristo sa aming puso,

at manahan sa amin ang Iyong Salita sa bawat araw ng aming buhay.

Tulungan Mo kaming gawin ang lahat ng bagay sa pangalan ni Jesus,

para sa Iyong kaluwalhatian.

Sa pangalan ni Cristo Jesus,

Amen.