Katapatan Hanggang Huling Sandali

Ang pagtatapos ng Aklat ng Colosas ay hindi simpleng pamamaalam ni Apostol Pablo—ito ay isang makabagbag-damdaming larawan ng katapatan hanggang sa huli.

Sa mga huling talata (Colosas 4:15–18), ipinapaabot ni Pablo ang kanyang pagbati, mga paalala, at personal na tagubilin sa mga mananampalataya sa Colosas at mga kalapit na iglesia. Makikita rito na kahit siya ay nakakulong, ang kanyang puso ay malaya pa ring maglingkod at magmahal sa kapwa lingkod ni Cristo.

Ang bahaging ito ay tila simpleng pagtatapos lamang, ngunit kapag tiningnan nang mas malalim, ito ay puno ng teolohikal na kayamanan at pastoral na karunungan. Ipinakikita rito ni Pablo na ang ministeryo ay hindi natatapos sa gitna ng hirap—bagkus, ito ay patuloy na ipinagpapatuloy sa pananampalataya at katapatan hanggang sa huling hininga.

Sa ating panahon ngayon, kung saan maraming nagsisimula sa apoy ng sigla ngunit napuputol sa gitna ng laban, napakahalaga ng mensaheng ito: ang paglilingkod kay Cristo ay isang tawag sa katapatan hanggang wakas.

I. Ang Pagpapahayag ng Pagmamalasakit sa mga Kapatid (v. 15)

“Batiin ninyo ang mga kapatid sa Laodicea, gayon din si Nimfa at ang iglesiang nagkakatipon sa kanyang bahay.”

Ang unang bagay na mapapansin natin ay ang pagmamalasakit ni Pablo sa mga kapwa mananampalataya.

Kahit siya ay nasa kulungan, hindi nawala sa kanyang isip ang mga iglesia sa paligid—ang mga nasa Laodicea at ang mga nagtitipon sa bahay ni Nimfa.

Noon, wala pang malalaking gusali ng simbahan; ang mga mananampalataya ay nagtitipon sa mga tahanan. Ipinapakita rito na ang iglesia ay hindi nakadepende sa istruktura kundi sa mga pusong nagmamahalan kay Cristo.

At higit pa rito, ipinapakita rin ang kahalagahan ng relasyon at pagkakaisa sa loob ng katawan ni Cristo.

Para kay Pablo, ang iglesia ay hindi lamang isang lugar ng pagtitipon kundi isang pamilya ng pananampalataya.

👉 Aral: Ang paglilingkod ay hindi dapat nakahiwalay; kailangan natin ang isa’t isa. Ang tunay na tagumpay sa ministeryo ay bunga ng malalim na relasyon sa mga kapwa mananampalataya.

II. Ang Pagpapalitan ng mga Mensahe ng Salita ng Diyos (v. 16)

“Pagkabasa ng sulat na ito sa inyo, ipabasa rin ninyo ito sa iglesya ng mga taga-Laodicea, at ang sulat sa Laodicea ay basahin din ninyo.”

Makikita natin dito ang disiplina ni Pablo sa pagpapalaganap ng Salita ng Diyos.

Hindi lamang ang Colosas ang kailangang makinabang sa mga aral ng Ebanghelyo—ang bawat iglesia ay kailangang magbahaginan ng katotohanan ng Diyos.

Ito ay patunay na ang Salita ng Diyos ay hindi dapat manatili sa isang grupo lamang; ito ay dapat ipasa, ipahayag, at ibahagi.

Sa ating panahon ngayon, madalas tayong napapako sa pagnanais ng “bagong mensahe,” ngunit nakakalimutan natin ang halaga ng pagpapalaganap ng iisang katotohanan sa lahat ng dako.

Ang Ebanghelyo ay hindi nagbabago; ito ay laging sariwa sa bawat henerasyon.

👉 Aral: Ang katapatan sa ministeryo ay hindi nasusukat sa dami ng bagong ideya, kundi sa katapatan sa parehong mensahe ni Cristo na dapat ipahayag sa lahat ng tao.

III. Ang Paalala kay Arquipo: Tapusin ang Simulang Gawain (v. 17)

“Sabihin ninyo kay Arquipo, ‘Tingnan mong iyong ganapin ang ministeryong tinanggap mo sa Panginoon.’”

Ito ay isa sa mga pinakamakapangyarihang linya ni Pablo.

Si Arquipo ay maaaring isang lingkod o lider sa iglesia, at tila may panganib siyang humina o tumigil sa kanyang ministeryo.

Kaya’t pinaalalahanan siya ni Pablo: “Ganapin mo ang ministeryong tinanggap mo sa Panginoon.”

Ang salitang “ganapin” dito ay nangangahulugang tapusin nang may katapatan.

Hindi sapat ang magsimula sa apoy ng sigla—ang hamon ay magtapos sa apoy ng pananampalataya.

Marami sa atin ang katulad ni Arquipo: nagsimula tayong may pananabik, ngunit unti-unting napagod, nadismaya, o nalihis ng mga alalahanin ng buhay.

Ngunit ang paalala ng Diyos ay malinaw: “Ituloy mo ang iyong nasimulan.”

Hindi dahil madali, kundi dahil ito ay ipinagkatiwala ng Panginoon mismo.

👉 Aral: Ang tapat na lingkod ay hindi lang nagsisimula nang malakas, kundi nagtatapos nang matatag.

Ang tunay na tagumpay ay hindi sa dami ng ginawa, kundi sa katapatan sa tungkuling ibinigay ng Diyos.

IV. Ang Personal na Lagda ni Pablo: Katunayan ng Tunay na Katapatan (v. 18)

“Ako mismo ang sumusulat ng pagbating ito: ‘Alalahanin ninyo ang aking mga tanikala. Ang biyaya nawa’y sumainyo.’”

Sa wakas, isinulat ni Pablo sa sariling kamay ang kanyang huling pagbati.

Ito ay isang patotoo ng kanyang personal na katapatan sa gawain ng Panginoon.

Bagaman siya ay nakatali sa bilangguan, ang kanyang puso ay malaya sa paglilingkod.

Ang kanyang panawagan—“Alalahanin ninyo ang aking mga tanikala”—ay hindi hingi ng awa, kundi paalala ng kabayaran ng tapat na paglilingkod.

Ito ay paanyaya sa mga mananampalataya na huwag makalimot na ang ministeryo ni Cristo ay kadalasang may kasamang sakripisyo.

Ngunit pansinin din ang huling linya: “Ang biyaya nawa’y sumainyo.”

Kahit sa gitna ng hirap, ang biyaya ng Diyos ay nananatiling sentro ng kanyang mensahe.

Para kay Pablo, ang lahat ng bagay ay nagmumula at nagtatapos sa biyaya ng Panginoon.

👉 Aral: Ang tapat na lingkod ay hindi umaasa sa lakas ng laman, kundi sa biyaya ng Diyos na siyang nagpapatatag hanggang sa wakas.

V. Mga Aral na Dapat Dalhin

1. Maging tapat sa iyong ministeryo. Tulad ni Arquipo, tinawag tayong tapusin ang ating nasimulan sa Panginoon—kahit mahirap, kahit tahimik.

2. Pahalagahan ang mga kapatiran. Ang iglesia ay lumalago sa pamamagitan ng pagkakaisa at malasakit sa isa’t isa.

3. Ipasa ang Salita ng Diyos. Ang katapatan ay hindi lang sa pakikinig kundi sa pagpapasa ng katotohanan sa iba.

4. Huwag makalimot sa biyaya. Sa lahat ng ating gawa, tandaan: ang lakas, tagumpay, at kagalakan ay galing sa biyaya ng Panginoon.

Katapatan Hanggang Huling Hininga

Ang pagtatapos ng Colosas ay hindi lamang pamamaalam kundi isang paanyaya sa bawat mananampalataya na maging tapat hanggang wakas.

Ang buhay ni Pablo ay paalala na kahit sa tanikala, ang lingkod ng Diyos ay malaya pa ring maglingkod, magmahal, at magpahayag ng Ebanghelyo.

Ang ating katapatan sa paglilingkod ay hindi nasusukat sa dami ng gawa kundi sa lalim ng ating pananatili kay Cristo.

Kaya’t habang tayo’y humaharap sa hamon ng buhay at ministeryo, sikapin nating marinig sa huli ang pinakamatamis na tinig ng ating Panginoon:

“Magaling, mabuti at tapat na alipin… pumasok ka sa kagalakan ng iyong Panginoon.” (Mateo 25:21)

🕊️ Panalangin:

“Aming Ama, salamat po sa Iyong biyaya na nagpapatatag sa amin sa bawat panahon. Tulungan Mo kaming tapusin nang may katapatan ang aming mga ministeryo, gaya ni Pablo at ng mga lingkod sa Colosas. Nawa’y makita sa amin ang diwa ng pagkakaisa, malasakit, at walang-hanggang katapatan sa Iyong gawain. Amen.”