Hebreo 3:7–19

Alam mo ba, kapatid, na isa sa mga pinakamatinding babala sa Bagong Tipan ay tungkol sa panganib ng hindi pananampalataya? Marami sa atin ang maaaring patuloy na umaattend ng simbahan, nakikinig ng Salita ng Diyos, at umaawit sa mga gawain—ngunit kung wala tayong tunay na pananampalataya na kumikilos sa ating puso, maaari tayong mapabilang sa mga tinutukoy ng Hebreo 3:7–19.

Sinasabi ng talatang ito, “Kaya’t kung maririnig ninyo ngayon ang Kanyang tinig, huwag ninyong papagmatigasin ang inyong mga puso gaya ng inyong ginawa noong kayo’y naghimagsik.” Ipinapaalala ng aklat ng Hebreo na hindi sapat ang kaalaman o relihiyosong gawi; ang tunay na pananampalataya ay nakikita sa pusong sumusunod at nagtitiwala sa Diyos, kahit sa panahon ng pagsubok.

Ang aklat na ito ay sumisilip pabalik sa panahon ng Israel sa ilang—ang mga tao ng Diyos na nakakita ng Kanyang mga himala, ngunit hindi pumasok sa Kanyang kapahingahan dahil sa kawalan ng pananampalataya. Kaya’t sa ating panahon ngayon, isang mahalagang tanong ang dapat nating itanong: “Tunay ba akong nananampalataya, o nakikibahagi lamang ako sa pananampalataya ng iba?”

I. Ang Panawagan ng Espiritu Santo (v.7–8)

Ang unang bahagi ng ating talata ay nagsisimula sa salitang “Kaya’t, gaya ng sabi ng Espiritu Santo…” Ibig sabihin, ang mensaheng ito ay hindi lamang mula sa isang tao, kundi mismong tinig ng Diyos sa pamamagitan ng Espiritu. Ang Diyos ay patuloy na nagsasalita, ngunit hindi lahat ay nakikinig.

“Kung maririnig ninyo ngayon ang Kanyang tinig…” — pansinin mo ang salitang ngayon. Hindi sinabing “kahapon,” o “bukas.” Sapagkat ang panawagan ng Diyos ay laging nasa kasalukuyan. Habang may pagkakataon pa, dapat tayong tumugon sa Kanyang tawag.

Ang babala ay malinaw: “Huwag ninyong papagmatigasin ang inyong mga puso.” Tulad ng mga Israelitang naghimagsik sa ilang, maraming nakarinig ng tinig ng Diyos ngunit tumangging sumunod. Ang matigas na puso ay resulta ng patuloy na pagwawalang-bahala sa salita ng Diyos. Sa bawat pagkakataong tinatanggihan natin ang Kanyang tinig, mas tumitigas ang ating puso.

II. Ang Halimbawa ng Israel sa Ilang (v.9–11)

Sinasabi ng Diyos, “Doon sa ilang, sinubok ako ng inyong mga ninuno at ako’y tinukso, kahit nakita nila ang aking mga gawa sa loob ng apatnapung taon.” Nakakita sila ng mga himala—ang paghahati ng Dagat na Pula, ang mana mula sa langit, at ang tubig mula sa bato—ngunit nagduda pa rin sila sa kabutihan ng Diyos.

Minsan, ganito rin tayo. Nakaranas na tayo ng kabutihan Niya—mga panalanging nasagot, proteksiyong hindi natin inaasahan, at biyayang patuloy Niyang ibinubuhos—ngunit kapag dumating ang pagsubok, madali tayong magreklamo. Ang hindi pananampalataya ay hindi laging pagtanggi sa Diyos, kundi madalas ay pagdududa sa Kanyang karakter.

Kaya’t sinabi ng Diyos, “Nagalit ako sa lahing iyon at sinabi kong, ‘Lagi silang nagkakamali sa kanilang puso, at hindi nila nakikilala ang Aking mga daan.’” Ang bunga ng kanilang matigas na puso ay kaparusahan—“Kaya’t isinumpa ko sa Aking galit, hindi sila papasok sa Aking kapahingahan.”

Ito ay isang matinding paalala: walang sinumang makapapasok sa tunay na kapahingahan ng Diyos—ang kaligtasan at buhay na ganap—kung ang puso ay punô ng pag-aalinlangan at kawalan ng tiwala sa Kanya.

III. Ang Babala Laban sa Hindi Pananampalataya (v.12–15)

“Mga kapatid, mag-ingat kayo. Baka mayroon sa inyo ng pusong masama at di sumasampalataya na humihiwalay sa Diyos na buhay.”

Ang kawalan ng pananampalataya ay hindi lamang kahinaan—ito ay kasalanan. Ang salitang “masamang puso” dito ay nagpapahiwatig ng isang pusong sinadyang lumayo sa Diyos.

Ngunit salamat sa biyaya ng Panginoon, may solusyon: “Palakasin ninyo ang loob ng isa’t isa araw-araw, habang tinatawag itong ‘ngayon’.” Dito makikita ang halaga ng pakikisama sa kapwa mananampalataya. Ang pananampalataya ay lumalago sa komunidad ng mga nagmamahalan sa Panginoon. Kapag tayo’y nag-iisa, madali tayong tinatamaan ng pagdududa. Ngunit kapag tayo’y nagkakaisa sa pananalangin at pagtuturo, tumitibay ang ating pananampalataya.

IV. Ang Katotohanan ng Pagsusulit ng Pananampalataya (v.16–19)

Sa huling bahagi ng kabanata, tinanong ng manunulat: “Sino ba ang mga nakarinig at naghimagsik?” Ang sagot: “Ang lahat ng lumabas sa Egipto sa pamumuno ni Moises.” Ibig sabihin, kahit ang mga taong nakaranas ng pagliligtas ng Diyos ay maaaring bumagsak kung hindi sila mananatili sa pananampalataya.

Ang kabiguan nilang pumasok sa lupaing pangako ay larawan ng mga taong nakarinig ng Ebanghelyo ngunit hindi tumugon ng may tunay na pananampalataya. “Hindi sila nakapasok dahil sa kanilang hindi pananampalataya.”

Ito ang mabigat na mensahe: ang pananampalataya ay hindi isang beses na desisyon lamang—ito ay tuloy-tuloy na pagtitiwala, araw-araw na pagsuko, at patuloy na paniniwala sa kabutihan ng Diyos kahit hindi mo maintindihan ang lahat.

1. Suriin ang Puso. Baka hindi natin namamalayan, unti-unti nang tumitigas ang ating puso sa paulit-ulit na pagwawalang-bahala sa tinig ng Diyos.

2. Maging Mapagpumbaba. Ang tunay na pananampalataya ay nakaugat sa kababaang-loob—ang pagkilala na tayo ay laging nangangailangan ng Diyos.

3. Manatili sa Komunidad ng Pananampalataya. Tulad ng paalala ng Hebreo 3:13, “Palakasin ninyo ang loob ng isa’t isa araw-araw.”

4. Pakinggan ang “Ngayon.” Kung tinatawag ka ng Diyos ngayon, huwag mo itong ipagpaliban. Ang bukas ay hindi tiyak, ngunit ang “ngayon” ay biyaya.

Kapatid, hindi sapat na sabihin nating “naniniwala tayo.” Ang tunay na pananampalataya ay nakikita sa pagsunod kahit mahirap, sa pagtitiwala kahit walang kasiguruhan, at sa pagmamahal kahit masakit.

Ang Diyos ay patuloy na nagsasalita. Ang tanong: makikinig ka ba ngayon?

Panalangin

Panginoon naming Diyos, salamat po sa Iyong Salita na muling nagpaalala sa amin ng panganib ng hindi pananampalataya. Linisin Mo po ang aming mga puso sa anumang pagdududa at katigasan. Tulungan Mo kaming manatiling tapat, mapagpakumbaba, at handang sumunod sa Iyong kalooban.

Nawa’y sa bawat araw, marinig namin ang Iyong tinig at tugunan ito ng buong pananampalataya. Sa pangalan ni Cristo Jesus, aming Dakilang Tagapagtubos at Tapat na Anak, ito po ang aming panalangin.

Amen.