Madalas nating marinig na ang tagumpay ay nangangahulugang pag-angat—pagkakaroon ng kapangyarihan, posisyon, at dangal.
Ngunit sa kaharian ng Diyos, ang daan patungo sa kaluwalhatian ay kabaligtaran: ito ay daan ng pagpapakababa.
Sa Hebreo 2:5–9, ipinakikita ng manunulat na si Cristo, bagaman Siya ay Anak ng Diyos at Tagapaglikha ng lahat ng bagay, ay pinili Niyang magpakumbaba—upang magdusa at mamatay para sa atin.
Ang Kanyang paglapit sa atin bilang tao ay hindi tanda ng kahinaan, kundi ng pinakamataas na kapangyarihan ng pag-ibig ng Diyos.
🕯️ I. Ang Layunin ng Diyos sa Paglalang ng Tao (v.5–8)
“Ano ang tao upang Siya’y iyong alalahanin? O ang anak ng tao upang Siya’y iyong kalingain?” (Heb. 2:6)
Sa simula, nilikha ng Diyos ang tao upang maghari sa Kanyang mga nilikha.
Si Adan ay ginawang tagapamahala ng Kanyang likha—isang larawan ng awtoridad ng Diyos sa lupa.
Ngunit dahil sa kasalanan, nawala sa atin ang dangal at karangalan.
Ngayon, ang mundo ay tila kontrolado ng kasamaan.
Maraming umiiyak, naghihirap, at nawawalan ng pag-asa—na para bang hindi na tayo nilikhang marangal.
Ngunit may pag-asa, sapagkat sa talatang ito ipinakikita na may isang Tao na ganap na tumupad sa layunin ng Diyos para sa sangkatauhan — si Cristo.
✝️ II. Si Cristo, Ang Ganap na Tao at Ganap na Diyos (v.9)
“Ngunit nakikita natin si Jesus, na sandaling pinababa kaysa mga anghel, upang sa pamamagitan ng pagdurusa ng kamatayan, siya ay koronahan ng kaluwalhatian at karangalan.”
Ang “sandaling pinababa” ay hindi nangangahulugan na Siya ay kulang sa kapangyarihan.
Bagkus, ito ay kusang pagpapakumbaba — ang Anak ng Diyos ay naging tao upang maranasan ang sakit, gutom, pagod, at kamatayan.
Bakit Niya ito ginawa?
Upang maranasan Niya ang kapalit ng ating kasalanan at sa pamamagitan Niya ay maibalik ang dangal na nawala sa atin.
Si Jesus ay hindi lamang “mas mababa kaysa mga anghel” sa anyo, kundi mas dakila sa layunin, sapagkat sa Kanyang kamatayan, tinalo Niya ang kasalanan at kamatayan mismo.
💡 III. Ang Kababaang-Loob na Nagtataas sa Kaluwalhatian
Sa mundong ito, maraming gustong mauna, maraming ayaw mapahiya.
Ngunit sa Ebanghelyo, tinuturo sa atin ng Diyos na ang tunay na kaluwalhatian ay hindi nakukuha sa pag-angat sa iba, kundi sa pagyukod sa kalooban ng Diyos.
Si Cristo ang perpektong halimbawa nito.
Hindi Niya ipinilit ang Kanyang karapatan bilang Diyos; sa halip, nagpakababa Siya upang iligtas ang mga hindi karapat-dapat.
At dahil dito, itinanghal Siya ng Diyos sa pinakamataas na kaluwalhatian.
Ganito rin ang panawagan sa atin:
Kapag tayo’y nagpapakumbaba, tayo ay itataas ng Diyos.
Kapag tayo’y nagpapasakop sa Kanyang plano, makikita natin ang Kanyang dakilang layunin.
Kapag tayo’y natutong magtiwala sa gitna ng pagdurusa, doon Niya ipinapakita ang Kanyang kaluwalhatian.
🔥 IV. Ang Kanyang Pagdurusa ay Tagumpay Natin
Ang kamatayan ni Cristo ay hindi kabiguan. Ito ay tagumpay ng biyaya.
Sa pamamagitan ng Kanyang pagdurusa, nabuksan ang daan ng kaligtasan para sa lahat.
Kaya’t kung ikaw man ay nakararanas ngayon ng paghihirap, tandaan mo ito:
Ang Diyos ay hindi nalulugod sa iyong sakit, ngunit ginagamit Niya ito upang hubugin ang iyong pananampalataya at dalhin ka sa Kanyang kaluwalhatian.
Tulad ni Cristo, ang iyong paghihirap ay hindi magwawakas sa kabiguan.
May korona ng kaluwalhatian na naghihintay sa mga tapat na magpapatuloy sa pananampalataya.
🙌 V. Ang Kaluwalhatiang Ating Pag-asa
Ang mga talatang ito ay nagpapaalala na ang ating pananampalataya ay nakaugat sa isang buhay na pag-asa — ang ating Panginoong Jesus na nagtagumpay sa pamamagitan ng Kanyang kababaang-loob.
Tayo ngayon ay may dahilan para magalak:
Dahil sa Kanya, tayo’y muli nang tinuring na anak ng Diyos.
Dahil sa Kanya, ang dating marumi ay nilinis.
Dahil sa Kanya, ang dating alipin ng kasalanan ay pinalaya.
At sa Kanyang muling pagbabalik, makikita natin Siya hindi na bilang pinababa, kundi bilang Hari ng kaluwalhatian.
🙏 Pangwakas na Pagninilay at Panalangin:
Ang mensahe ng Hebreo 2:5–9 ay paanyaya sa atin na yakapin ang daan ng kababaang-loob tulad ni Cristo.
Ang ating tagumpay ay hindi nasusukat sa taas ng ating naabot, kundi sa lalim ng ating pagtalima sa Diyos.
Panalangin:
“Panginoong Jesus, salamat sa Iyong kababaang-loob at sakripisyo.
Turuan Mo kaming matutong sumunod sa Iyo kahit sa gitna ng pagdurusa.
Palakasin Mo kami na mamuhay nang may kababaang-loob at pananampalataya,
at ipaalala sa amin na sa Iyong mga kamay, ang kababaang-loob ay nagbubunga ng kaluwalhatian.
Sa Iyo namin ibinabalik ang lahat ng papuri at pasasalamat,
sa pangalan ni Jesus, aming Panginoon. Amen.”