Isa sa mga pinakamagandang katotohanan sa pananampalatayang Kristiyano ay ito:

Ang Diyos na ating sinasamba ay nakaugnay sa ating paghihirap.

Hindi Siya Diyos na malayo o walang pakialam.

Siya ay Diyos na pumasok sa ating karanasan — nakaranas ng gutom, sakit, pagdurusa, at kamatayan.

Sa Hebreo 2:10–18, ipinahayag ng manunulat ang isang napakalalim na katotohanan:

Si Jesus, ang Anak ng Diyos, ay hindi lamang Tagapagligtas — Siya rin ay ating Kapatid na dumamay, nagturo, at nagbigay ng pag-asa.

Ang mensaheng ito ay nagbibigay-katiyakan sa atin na walang paghihirap na hindi nauunawaan ni Cristo, at walang tukso o sakit na hindi Niya naranasan para sa atin.

✝️ I. Si Cristo ang Pinakadakilang Pinuno ng Kaligtasan (v.10)

“Sapagkat nararapat sa Diyos… na ginawang ganap sa pamamagitan ng mga pagdurusa ang Pinuno ng kanilang kaligtasan.”

Ang salitang “Pinuno” dito (Greek: archēgos) ay nangangahulugang tagapanguna o tagapagbukas ng daan.

Si Cristo ang nanguna sa atin sa landas ng kaligtasan.

Ngunit pansinin: ang Kanyang “pagiging ganap” ay dumaan sa pagdurusa.

Hindi dahil Siya’y nagkulang, kundi upang ganap Niyang maranasan ang pagiging tao.

Ibig sabihin, ang Kanyang pagiging Tagapagligtas ay hindi teoretikal — ito ay tunay, malapit, at may karanasan.

Kaya’t kung tayo’y nasasaktan, dapat nating tandaan:

Ang ating Tagapagligtas ay dumaan din sa sakit — at dahil diyan, alam Niya kung paano tayo palalakasin.

💞 II. Si Cristo ay Ating Kapatid sa Pananampalataya (v.11–13)

“Sapagkat ang nagpapabanal at ang mga pinapabanal ay pawang sa iisang Ama; kaya’t hindi Siya nahihiyang tawagin silang mga kapatid.”

Napakagandang isipin: Ang Diyos ng langit ay hindi nahihiyang tawagin tayong Kanyang mga kapatid.

Sa Kanyang kababaang-loob, isinama Niya tayo sa Kanyang pamilya.

Ang ugnayan natin kay Cristo ay higit pa sa pagiging tagasunod lamang;

tayo ay bahagi ng pamilya ng Diyos.

Ito ang dahilan kung bakit may pag-asa tayo sa gitna ng tukso, takot, at kalungkutan — dahil hindi tayo nag-iisa.

Kung ang kapatid natin sa laman ay minsan tayong iniiwan,

si Jesus na ating Kapatid sa Espiritu ay hindi kailanman lumalayo.

⚔️ III. Si Cristo ang Tumulong at Tumubos sa mga Alipin ng Takot (v.14–15)

“Sa pamamagitan ng Kanyang kamatayan, winasak Niya ang kapangyarihan ng kamatayan—ang diyablo—at pinalaya ang mga natatakot sa kamatayan habang-buhay.”

Ang kasalanan ay nagdala ng dalawang bagay sa sangkatauhan: takot at pagkaalipin.

Takot sa kamatayan, at pagkaalipin sa kasamaan.

Ngunit si Cristo, sa pamamagitan ng Kanyang kamatayan, ay nagpalaya sa atin.

Ang mga kamay na ipinako sa krus ay siyang binasag ang mga tanikala ng kamatayan.

Ang dugo na dumanak ay siyang naghugas ng ating mga kasalanan.

Kaya’t kapag tayo’y natatakot sa kamatayan o sa kinabukasan,

alalahanin natin: tinalo na ito ni Cristo.

Ang kamatayan ay hindi na katapusan, kundi pinto ng walang hanggang buhay.

🤝 IV. Si Cristo ay Dumamay sa mga Tukso at Paghihirap (v.16–18)

“Sapagkat dahil Siya mismo ay tinukso at nagdusa, kaya makatutulong Siya sa mga tinutukso.”

Napakalaking kapanatagan nito!

Ang ating Tagapagligtas ay hindi lamang Diyos na nakaupo sa trono,

kundi Diyos na dumaan sa parehong laban na ating nararanasan.

Tinukso Siya ni Satanas sa ilang. Tinanggihan Siya ng mga taong Kanyang minahal. Pinagkanulo Siya ng Kanyang kaibigan. Ipinako Siya ng mga makasalanan.

Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, nagtagumpay Siya.

At dahil nagtagumpay Siya, maaari din tayong magtagumpay.

Kaya’t kung ika’y pagod, natatakot, o nasa gitna ng tukso — tandaan:

Hindi ka nag-iisa. Si Jesus ay Diyos na nakakaunawa, at Siya ay kasama mo sa bawat laban.

🌅 V. Ang Layunin ng Kanyang Pagdurusa: Upang Ipalapit Tayo sa Ama

Ang Kanyang pagdurusa ay hindi aksidente, kundi bahagi ng banal na plano ng kaligtasan.

Sa pamamagitan ng Kanyang paghihirap:

Tayo’y naging mga anak ng Diyos.

Tayo’y pinalaya mula sa takot.

Tayo’y tinuruan kung paano magtagumpay sa pananampalataya.

Ang lahat ng ito ay nagpapatunay na ang Diyos ay hindi lang makapangyarihan, kundi mahabagin.

At sa ating paglalakbay sa buhay, ang parehong kamay na tumulong kay Jesus sa Kanyang krus ay siyang hahawak din sa atin hanggang wakas.

🙏 Pangwakas na Pagninilay at Panalangin:

Mga kapatid, sa ating pagninilay sa Hebreo 2:10–18, makikita natin ang puso ng Ebanghelyo:

Ang Diyos ay naging tao upang tayo’y maging Kanyang mga anak.

Ang Diyos ay naghirap upang tayo’y maging ganap.

Ang Diyos ay dumamay upang tayo’y makadama ng pag-asa.

Kaya’t huwag tayong matakot sa tukso, sakit, o kabiguan.

Ang Diyos na tumubos sa atin ay Diyos na nauunawaan,

at Siya ang ating Kapatid na Tagapagligtas.

Panalangin:

“Aming Panginoong Jesus, salamat po dahil Ikaw ay hindi nanatiling malayo sa amin.

Ikaw ay bumaba, nagpakumbaba, at naghirap upang maunawaan ang aming buhay.

Salamat dahil sa bawat tukso, Ikaw ay kasama namin.

Sa bawat paghihirap, Ikaw ay aming sandigan.

Tulungan Mo kaming mamuhay nang may pananampalataya, pag-asa, at kababaang-loob,

hanggang sa aming makamtan ang kaluwalhatiang inihanda Mo.

Ito ang aming panalangin, sa pangalan ni Jesus. Amen.”