Hebreo 7:1–10

Alam mo ba na bago pa man lumitaw si Aaron at ang Levitical priesthood, mayroon nang isang pari ng Diyos na tinawag na Melquisedec — isang misteryosong tauhan na kumakatawan sa katuwiran, kapayapaan, at kabanalan?

Maraming mambabasa ng Biblia ang nagtatanong, “Sino ba talaga si Melquisedec?” Sa Genesis 14, makikita natin siyang lumitaw sandali — walang tala ng kanyang pinagmulan o kamatayan — ngunit itinatag siya ng Diyos bilang hari ng Salem at pari ng Kataas-taasang Diyos.

Ang aklat ng Hebreo ay nagbibigay-linaw: si Melquisedec ay isang larawan o tipo ni Cristo, ang tunay na Pinakapunong Pari na walang hanggan.

Habang ang mga pari sa panahon ni Moises ay nagmumula sa lahi ni Levi, si Cristo ay nagmula sa ibang pagkasaserdote — isang mas mataas, walang hanggan, at banal na uri ng pagkapari.

Kaya sa pagninilay natin ngayon, ating pag-aaralan kung bakit si Melquisedec ay napakahalagang patunay ng kataas-taasang pagkapari ni Cristo, at kung paano ito nagbibigay ng katiyakan sa ating pananampalataya ngayon.

I. Ang Paglalarawan kay Melquisedec (vv. 1–3)

Sa Hebreo 7:1–3, ipinakikilala ng manunulat si Melquisedec sa tatlong mahahalagang aspeto:

“Sapagkat si Melquisedec na hari ng Salem, pari ng Kataas-taasang Diyos, ay sumalubong kay Abraham nang siya’y bumalik mula sa pagpatay sa mga hari, at siya’y pinagpala ni Melquisedec.”

Una, si Melquisedec ay hari ng Salem, na nangangahulugang “kapayapaan.”

Pangalawa, siya ay pari ng Kataas-taasang Diyos — hindi ng tao, kundi ng mismong Diyos ni Abraham.

At pangatlo, siya ay pinagpala si Abraham, ang ama ng pananampalataya.

Ito ay napakalalim na simbolismo:

Si Melquisedec ay pinagsamang hari at pari — dalawang tungkuling hindi maaaring pagsamahin sa ilalim ng Kautusan ni Moises. Ngunit sa kanya, nakita na natin ang isang sulyap ng darating na Mesiyas — si Cristo Jesus, na magiging parehong Hari ng Katuwiran at Pari ng Kaligtasan.

Pansinin din ang sinabi sa talatang 3:

“Siya’y walang ama, walang ina, walang tala ng mga ninuno, walang pasimula ng mga araw, ni wakas ng buhay, kundi ginawang tulad ng Anak ng Diyos.”

Hindi ibig sabihin na literal siyang walang pinagmulan, kundi sa kasulatan, sinadya ng Diyos na hindi banggitin ang kanyang talaangkanan — upang siya ay maging larawan ng walang hanggang pagkapari ni Cristo.

Kaya mula pa noong panahon ni Abraham, ipinakikita na ng Diyos ang plano Niyang magtalaga ng isang walang hanggang Pari — hindi batay sa dugo ni Levi, kundi sa kapangyarihan ng walang hanggang buhay.

II. Ang Katuwiran at Kapangyarihan ni Melquisedec (vv. 4–7)

Sinabi sa talata 4:

“Isipin ninyo kung gaano kadakila ang taong ito na binigyan ni Abraham, na ama ng ating lahi, ng ikasampung bahagi ng pinakamagagandang nasamsam niya.”

Ang pagbibigay ng ikasampung bahagi kay Melquisedec ay tanda ng pagkilala sa kanyang kadakilaan.

Ipinapakita dito na si Abraham mismo, na ama ng pananampalataya, ay kumilala sa pagiging dakilang pari ni Melquisedec.

Ibig sabihin, mas mataas si Melquisedec kaysa kay Abraham — at kung gayon, mas mataas din kaysa sa mga Levitical priests na nagmula sa kanya.

Dagdag pa sa v.7:

“Walang pagtatalo na ang nagpapala ay nakatataas kaysa sa pinagpapala.”

Sa madaling sabi: kung si Abraham ay pinagpala ni Melquisedec, at si Abraham ay ama ng lahat ng pari, kung gayon si Melquisedec ay higit pa sa kanila.

Ito ay napakahalagang punto sa teolohiya ng Hebreo — ipinapakita nito na ang pagkapari ni Cristo ay hindi nakabatay sa lumang sistema ng kautusan, kundi sa isang mas mataas at walang hanggang pagkasaserdote.

III. Ang Higit na Pagkapari ni Cristo (vv. 8–10)

“At dito, ang mga tumatanggap ng ikasampung bahagi ay mga taong namamatay, ngunit doon, isa na pinatutunayang nabubuhay.” (v.8)

Napakalinaw — ang mga pari ni Levi ay mortal, namamatay, at kailangang palitan.

Ngunit si Melquisedec ay inilarawan bilang “nabubuhay,” isang larawan ni Cristo na walang hanggan sa Kanyang pagkapari.

“At sa isang paraan ng pagsasalita, si Levi na tumatanggap ng ikasampung bahagi ay nagbigay din nito sa pamamagitan ni Abraham, sapagkat siya’y nasa mga balakang pa ni Abraham nang salubungin siya ni Melquisedec.” (vv.9–10)

Ito’y isang makapangyarihang pahayag: ang lumang pagkasaserdote ay nagbigay-pugay sa mas mataas na pagkasaserdote ni Melquisedec, na sa huli ay tinutukoy ang pagkasaserdote ni Cristo.

Kaya’t malinaw na ipinapahayag ng manunulat — ang ating Panginoong Jesus ay hindi lamang pari ayon sa kautusan, kundi ayon sa mas mataas na pagkasaserdote na walang hanggan.

Mga Aral para sa Ating Pananampalataya

1. Si Cristo ang tanging Tagapamagitan sa Diyos at tao. Hindi natin kailangang dumaan sa seremonya o mga pari ng tao, sapagkat si Cristo mismo ang ating Pari na laging namamagitan para sa atin.

2. Ang Kanyang pagkapari ay walang hanggan at hindi kailanman maglalaho. Sa bawat panahon, sa gitna ng ating kasalanan, pagkabigo, at paghihirap — si Jesus ay laging nariyan upang magtaguyod sa atin.

3. Si Cristo ay Hari ng Katuwiran at Kapayapaan. Tulad ni Melquisedec, si Jesus ay nagdadala ng kapayapaan sa ating mga puso at katuwiran sa harap ng Ama.

4. Ang ating pananampalataya ay may pundasyong hindi kayang galawin. Sapagkat ang ating Tagapagligtas ay hindi tulad ng mga pari na namamatay — Siya ay buhay magpakailanman, at dahil dito, buhay rin ang ating pag-asa.

Mga kapatid, kung minsan tayo ay naghahanap ng katiyakan — “May Diyos pa ba na nagmamalasakit?”

Ngunit sa liwanag ng talatang ito, makikita natin:

Si Cristo ay ang ating buhay na Pari, ang ating tunay na Hari ng Kapayapaan.

Hindi Siya tulad ng mga makalupang pinuno na nagbabago; Siya ay tapat at hindi nagwawakas.

Ang Kanyang pagkasaserdote ay sapat upang dalhin tayo mula sa pagkakasala tungo sa kabanalan, mula sa kaguluhan tungo sa kapayapaan.

Kaya’t sa bawat oras na ikaw ay nadadapa, alalahanin mo — may isang Melquisedec na kumakatawan kay Cristo:

Isang Hari ng Katuwiran, at isang Pari ng walang hanggang buhay.

Closing Prayer

Aming Diyos, salamat po sa Iyong Anak na si Jesu-Cristo, ang aming Dakilang Pinakapunong Pari.

Salamat dahil sa Kanya, mayroon kaming kapayapaan at katuwiran.

Tulungan Mo kaming manatiling tapat at lumakad sa pananampalatayang nakabatay sa Iyong walang hanggang katapatan.

Pagpalaín Mo kami, O Panginoon, at patatagin ang aming puso sa pag-asang si Cristo lamang ang aming Hari at Pari magpakailanman.

Sa Kanyang pangalan kami nananalangin.

Amen.