💡 Did You Know?

Alam mo ba na ang Diyos ay hindi lamang Diyos ng pag-ibig, kundi Diyos din ng katuwiran at hustisya? Ang Kanyang pag-ibig ay tunay, ngunit gayundin ang Kanyang galit laban sa kasalanan. Sa Roma 1:18–32, ipinakita ni Apostol Pablo ang isa sa mga pinakamatinding katotohanan ng Kasulatan — ang galit ng Diyos ay nahahayag laban sa lahat ng uri ng kasamaan at kawalang-katotohanan ng tao.

Roma 1:18–32

Ang Hindi Komportableng Katotohanan

Marami ang gustong pakinggan ang mga mensaheng tungkol sa pag-ibig ng Diyos — at tama naman iyon, sapagkat ang Diyos ay pag-ibig.

Ngunit kakaunti lamang ang gustong pag-usapan ang Kanyang galit laban sa kasalanan.

Sa totoo lang, ito ay isa sa mga pinakaayaw na paksa sa ating panahon.

Subalit kung iisipin natin nang malalim, hindi natin lubos na mauunawaan ang pag-ibig ng Diyos kung hindi rin natin nauunawaan ang Kanyang galit.

Ang galit ng Diyos ay hindi kapritso o emosyonal na pagsabog. Ito ay banal na tugon sa lahat ng uri ng kasamaan na sumisira sa Kanyang nilikha.

Ito ang katarungan ng Diyos na kumikilos laban sa kasalanan, sapagkat ang Kanyang kabanalan ay hindi makakayang manahimik sa harap ng kasamaan.

Ang mundong ginagalawan natin ngayon ay puno ng kabaligtaran — tinatawag na tama ang mali, at mali ang tama.

Ngunit ang Diyos, sa Kanyang walang hanggang katuwiran, ay nananatiling tapat sa Kanyang pamantayan ng kabanalan.

At dito sa Roma 1:18–32, ipinahayag ni Pablo kung bakit ang sangkatauhan ay nasa ilalim ng galit ng Diyos.

Sa bahaging ito ng Roma, ipinakita ni Pablo na ang lahat ng tao — Judio man o Hentil — ay makasalanan at nangangailangan ng kaligtasan.

Bago niya ipinaliwanag ang kagandahan ng Ebanghelyo, ipinakita muna niya ang kadiliman ng puso ng tao — upang maunawaan natin kung gaano kalalim ang biyaya ng Diyos na ating tinanggap kay Cristo.

Tatlong Katotohanang Dapat Nating Unawain Tungkol sa Galit ng Diyos

1. Ang Galit ng Diyos ay Makatarungan (v.18)

“Sapagkat ang galit ng Diyos ay nahahayag mula sa langit laban sa lahat ng kasamaan at kawalang-katotohanan ng mga taong pinipigilan ang katotohanan sa pamamagitan ng kanilang kasamaan.”

Ang galit ng Diyos ay hindi makasalanan, ito ay makatarungan.

Ito ay bunga ng Kanyang banal na likas — isang tugon ng katuwiran laban sa lahat ng anyo ng kasamaan.

Ang salitang “nahahayag” (revealed) ay nagpapahiwatig ng patuloy na pagkilos ng Diyos — hindi lang sa hinaharap, kundi maging sa kasalukuyan.

Ang galit ng Diyos ay nakikita sa mundo ngayon sa pamamagitan ng mga bunga ng kasalanan.

Ang mga taong lumalayo sa Kanya ay nakakaranas ng pagkalito, pagkawasak, at paghihirap — hindi dahil cruel ang Diyos, kundi dahil pinili nilang talikuran ang Kanyang katotohanan.

Ang mga tao, sabi ni Pablo, ay “pinipigilan ang katotohanan.”

Ibig sabihin, alam nilang may Diyos, ngunit sinasadya nilang itago o itanggi Siya upang patuloy nilang magawa ang kanilang gusto.

Ito ang unang hakbang ng pagbagsak — ang pagtalikod sa katotohanan ng Diyos.

2. Ang Galit ng Diyos ay Makikita sa Pagtalikod ng Tao sa Kanyang Manlilikha (vv.19–23)

“Sapagkat malinaw na nakikita mula pa nang likhain ang sanlibutan ang Kanyang mga katangian — ang Kanyang walang hanggang kapangyarihan at pagka-Diyos.”

Walang taong pwedeng magsabi, “Hindi ko alam na may Diyos.”

Ang mismong kalikasan ay patunay na may Manlilikha.

Ngunit sa halip na sambahin Siya, pinalitan ng tao ang Diyos ng mga diyos-diyosan — mga bagay na gawa sa kamay ng tao, o kaya’y mga ideolohiya, ambisyon, o kasiyahan sa buhay.

Ito ang trahedya ng sangkatauhan:

“Inakala nilang sila ay marurunong, ngunit naging mga mangmang.” (v.22)

Nang ipagpalit ng tao ang katotohanan ng Diyos sa kasinungalingan,

nagsimula ang tuloy-tuloy na pagbagsak ng moralidad, budhi, at puso.

Ang tao ay nilikha upang sambahin ang Diyos,

ngunit nang piliin niyang sambahin ang sarili at ang sanlibutan,

ang galit ng Diyos ay nagsimulang kumilos — hindi bilang biglaang parusa, kundi bilang pag-alis ng Kanyang kamay ng proteksyon.

3. Ang Galit ng Diyos ay Nahahayag sa Pamamagitan ng Pahintulot — “Hinayaan Sila ng Diyos” (vv.24–32)

Ang tatlong ulit na sinabing parirala sa kabanatang ito ay “Kaya’t hinayaan sila ng Diyos…”

(v.24, v.26, v.28) — at dito natin makikita ang pinakamatinding anyo ng galit ng Diyos:

ang Kanyang tahimik na pag-alis.

Hindi palaging may kidlat o lindol kapag galit ang Diyos.

Madalas, ang pinakamasakit na parusa ng Diyos ay kapag hinayaan Niya na gawin ng tao ang gusto niya.

Kapag ang isang puso ay pinabayaang magpatuloy sa kasalanan nang walang pakundangan, iyon ay tanda na ang tao ay nilalayo na ng Diyos mula sa Kanyang biyaya.

Hinayaan ng Diyos ang tao na maranasan ang bunga ng kanyang maling pagpili:

Kalituhan sa pag-iisip (v.21–22) – hindi na alam ng tao ang tama at mali.

Karumihan sa katawan (v.24–27) – ginamit ang sekswalidad sa labas ng disenyo ng Diyos.

Katiwalian ng ugali (v.28–31) – lumaganap ang inggit, pagpatay, panlilinlang, at kawalang-pakundangan sa kabanalan.

At sa dulo, sabi ni Pablo:

“Bagaman alam nila ang matuwid na hatol ng Diyos… hindi lamang nila ginagawa ang gayong mga bagay, kundi sinasang-ayunan pa ang gumagawa nito.” (v.32)

Ito ang larawan ng makabagong mundo — hindi lamang ginagawa ang kasalanan, kundi ipinagmamalaki pa ito.

Ang galit ng Diyos ay hindi dahil galit Siya sa tao, kundi dahil mahal Niya tayo ngunit tinalikuran natin Siya.

Ang Katotohanan na Dapat Tayong Gumising

Ang bahaging ito ng Roma ay parang salamin na inilalapit ng Diyos sa atin upang makita natin ang tunay na kalagayan ng sangkatauhan.

Mahirap itong tanggapin — ngunit kailangan.

Sapagkat hindi kailanman magiging mabuting balita ang Ebanghelyo kung hindi natin nauunawaan ang masamang balita tungkol sa ating kasalanan.

Ang galit ng Diyos ay hindi kabaligtaran ng Kanyang pag-ibig.

Sa katunayan, ito ay bunga ng Kanyang pag-ibig.

Dahil mahal Niya tayo, hindi Siya mananahimik habang sinisira ng kasalanan ang ating buhay.

At ang tanging paraan upang mapawi ang galit ng Diyos ay sa pamamagitan ni Cristo.

Si Cristo ang tumanggap ng galit na iyon sa krus.

Ang galit na dapat ay sa atin ibinuhos, ay Kanyang pinasan — upang sa Kanyang dugo, ang galit ay mapalitan ng kapatawaran, at ang hatol ay mapalitan ng biyaya.

Ang Roma 1:18–32 ay paalala na hindi natin dapat gawing magaan ang kasalanan.

Ang kasalanan ay hindi laro — ito ay lason na unti-unting pumapatay sa kaluluwa.

Ngunit sa bawat pusong handang magsisi at bumalik sa Diyos,

may pag-asang handang ibigay si Cristo — ang Kanyang Anak na nagligtas sa atin mula sa galit tungo sa biyaya.