💡 Did You Know?

Alam mo ba na bago pa tayo makagawa ng anumang bagay para sa Diyos, tinawag na Niya tayo para sa Kanya? Sa simula pa lang ng sulat ni Pablo sa mga taga-Roma, ipinakita na agad niya kung gaano kabigat at kabiyaya ang tawag ng Diyos sa bawat mananampalataya — isang tawag na hindi lamang tungkulin, kundi isang pribilehiyong banal.

Roma 1:1–7

Simula ng Isang Dakilang Tawag

Isang bagay ang totoo sa buhay: lahat tayo ay tinatawag ng kung ano o sino sa mundong ito. Tinatawag tayo ng ambisyon, ng pera, ng tagumpay, o minsan, ng mga bagay na pansamantala lamang. Pero sa gitna ng lahat ng tinig na ito, may isang tawag na naiiba — ang tawag ng Diyos.

Sa Roma 1:1–7, ipinakilala ni Pablo ang kanyang sarili bilang “alipin ni Cristo Jesus, tinawag na maging apostol, at itinalaga upang ipangaral ang ebanghelyo ng Diyos.” Mapapansin natin na bago niya banggitin ang kanyang mga gawa o tagumpay, agad niyang sinabi kung sino siya ayon sa pagkatawag ng Diyos.

Ito ang paalala sa atin: ang ating pagkakakilanlan ay hindi sa ating ginagawa, kundi sa ating pagtugon sa pagkatawag ng Diyos.

Ang tawag Niya ay hindi karaniwang tawag. Ito ay banal, personal, at may layunin. Hindi lahat ay tinatawag para sa parehong gawain, ngunit lahat ng tinawag ay tinawag para sa parehong Diyos.

Sa ating panahon, madaling malimutan na ang ating pananampalataya ay hindi lamang tradisyon o relihiyon — ito ay tugon sa isang Diyos na tumatawag. At ang tawag na iyon ay hindi upang tayo’y maging perpekto agad, kundi upang tayo’y sumunod nang may pananampalataya.

Ang mensahe ni Pablo ay malinaw: “Tinawag tayo upang maging banal.”

Hindi ito isang pabigat na utos, kundi isang paanyaya sa mas malalim na relasyon. Ang pagiging banal ay hindi pagiging hiwalay sa mundo, kundi pagiging nakatalaga para sa Diyos sa gitna ng mundo.

Ang Tawag ng Diyos Ayon kay Pablo

1. Ang Tawag ay Nagsisimula sa Pagtatalaga (v.1)

“Si Pablo, alipin ni Cristo Jesus, tinawag na maging apostol, at itinalaga upang ipangaral ang ebanghelyo ng Diyos.”

Ang salitang “alipin” dito ay mula sa salitang Griyego na doulos — ibig sabihin ay kusang-loob na paglilingkod.

Si Pablo ay hindi napilitan; siya ay tumugon sa tawag ng Diyos nang may lubos na pagpapasakop.

Ito ay larawan ng isang pusong handang sabihin: “Panginoon, hindi ko ito trabaho lang — ito ay buhay ko.”

Tayo man ay tinawag na maglingkod sa ating sariling larangan: bilang estudyante, magulang, manggagawa, o lider sa simbahan. Hindi kailangang maging apostol para maging tapat — ang mahalaga ay ang pagtatalaga ng puso.

2. Ang Tawag ay Nakatali sa Mabuting Balita (v.2–4)

“…na ipinangako ng Diyos noong una sa pamamagitan ng Kaniyang mga propeta sa mga banal na kasulatan, tungkol sa Kaniyang Anak…”

Ang tawag ni Pablo ay hindi tungkol sa kanyang sariling ideya, kundi sa Ebanghelyo — ang Mabuting Balita ni Cristo.

Ang ating pananampalataya ay may pundasyon: ang Anak ng Diyos na namatay at nabuhay muli.

Hindi ito tungkol sa ating kabutihan, kundi sa Kaniyang katapatan.

Ang sinumang tumugon sa tawag ng Diyos ay hindi tinatawag upang ipakita ang sariling galing, kundi upang ipahayag ang kagandahang-loob ng Diyos sa pamamagitan ni Cristo.

3. Ang Tawag ay Nagtuturo sa Biyaya at Pagsunod (v.5)

“Sa pamamagitan Niya natanggap namin ang biyaya at pagka-apostol upang madala ang lahat ng bansa sa pagsunod na bunga ng pananampalataya…”

Hindi lang tayo tinawag para tumanggap ng biyaya; tinawag din tayo upang mamuhay ayon sa biyayang iyon.

Ang biyaya ng Diyos ay hindi lisensya sa kasalanan, kundi kalayaan para sumunod.

Sa tuwing sumusunod tayo, hindi natin pinapakita ang ating lakas — ipinapakita natin ang kapangyarihan ng Diyos na kumikilos sa atin.

4. Ang Tawag ay Pangkalahatan — para sa Lahat ng Mananampalataya (v.6–7)

“Kayo rin ay kabilang sa mga tinawag ni Jesu-Cristo… mga minamahal ng Diyos sa Roma, tinawag na maging banal.”

Isipin mo iyon — hindi lamang si Pablo ang tinawag. Lahat ng sumasampalataya kay Cristo ay tinawag na maging banal.

Ibig sabihin, ikaw ay kabilang sa plano ng Diyos.

Ang tawag na ito ay hindi base sa iyong kakayahan, kundi sa biyaya ng Kanyang pag-ibig.

Kung minsan, iniisip nating hindi tayo karapat-dapat sa tawag ng Diyos. Pero ang totoo, ang tawag ng Diyos ang gumagawa sa atin na karapat-dapat.

Ang biyaya Niya ang nagtutuwid, ang Kanyang Espiritu ang nagtuturo, at ang Kanyang pag-ibig ang nagtutulak upang magpatuloy.

Isang Tawag na Dapat Tanggapin ng May Kagalakan

Ang ating buhay ay isang tugon sa tawag ng Diyos.

Kapag tinawag ka Niya, huwag kang matakot. Sapagkat ang Diyos na tumawag ay Siya ring magbibigay ng lakas upang magtagumpay ka sa Kanyang layunin.

Ang tawag Niya ay maaaring hindi madali, ngunit ito ay laging makabuluhan.

Ang pagkilos mo ngayon sa pananampalataya ay maaaring maging daan upang maranasan ng iba ang kabutihan ng Diyos.

Tandaan:

Ang tawag ng Diyos ay hindi tungkol sa kung gaano ka kagaling, kundi kung gaano Siya kadakila. Ang pagiging banal ay hindi pagiging perpekto, kundi pagiging nakatuon sa Diyos. At ang tunay na kagalakan ay makikita hindi sa dami ng nagawa mo, kundi sa pagsunod sa Kanyang tinig.

Kapag narinig mo ang tawag ng Diyos — sa maliit man o malaking paraan — tumugon ka.

Sapagkat sa bawat “oo” mo sa Diyos, may bagong kabanata ng biyaya na Kanyang binubuksan.

At sa bawat pagtugon, mas lalo mong makikilala ang Diyos na tumawag sa’yo — tapat, makapangyarihan, at puno ng pag-ibig.