Roma 5:12–21

May mga sandali sa ating buhay na napapaisip tayo, “Bakit ang mundo ay punô ng kasalanan, sakit, at kamatayan?”

Bakit kahit ang mga sanggol, na inosente sa ating paningin, ay dumaranas ng kahirapan?

Ang sagot, ayon sa Salita ng Diyos, ay nagsimula sa isang tao — kay Adan.

Sa pamamagitan ng isang pagsuway, ang kasalanan ay pumasok sa mundo, at sa pamamagitan ng kasalanan, ang kamatayan ay lumaganap sa lahat ng tao.

Ngunit huwag kang malungkot — sapagkat hindi dito nagtatapos ang kuwento.

Kung sa isang tao pumasok ang kamatayan, sa isang tao rin — kay Jesu-Cristo — pumasok ang buhay at katuwiran.

Ito ang mensahe ni Pablo sa Roma 5:12–21 — ang biyaya ni Cristo ay higit na makapangyarihan kaysa sa kasalanan ni Adan.

Minsan, iniisip ng tao na mas malakas ang kasalanan kaysa sa kabutihan.

Ngunit dito ipinaalala ni Pablo na anuman ang nagawa ni Adan sa pagkawasak ng sangkatauhan, mas dakila ang ginawa ni Cristo sa pagbibigay-buhay sa lahat ng sumasampalataya.

Kaya kung minsan ay nadarama mo na parang talunan ka sa laban ng kasalanan, alalahanin mo ito:

Ang biyaya ni Cristo ay higit pa kaysa sa anumang kasalanang naghari noon, ngayon, at magpakailanman.

1. Ang Kasalanan ay Pumasok sa Pamamagitan ni Adan (v.12–14)

Sabi ni Pablo,

“Kung paanong sa pamamagitan ng isang tao ay pumasok ang kasalanan sa sanlibutan, at sa pamamagitan ng kasalanan ay ang kamatayan, at sa gayon ay lumaganap ang kamatayan sa lahat ng tao, sapagkat ang lahat ay nagkasala.” (v.12)

Sa isang kilos ng pagsuway ni Adan — sa pagkain ng ipinagbabawal na bunga — pumasok ang kasalanan sa sangkatauhan.

At mula noon, bawat tao ay ipinanganak na may makasalanang kalikasan.

Hindi tayo naging makasalanan dahil sa ating mga gawa; gumagawa tayo ng kasalanan dahil likas na tayong makasalanan.

Ito ang dahilan kung bakit walang sinuman ang makapagsasabing siya ay “likas na mabuti.”

Lahat tayo ay bahagi ng lahing naapektuhan ng kasalanan ni Adan — isang lahi na nangangailangan ng Tagapagligtas.

Ngunit kahit bago pa dumating ang Kautusan ni Moises, sabi ni Pablo, ang kamatayan ay naroon na (v.13–14).

Ibig sabihin, kahit walang isinulat na batas noon, malinaw na naroon na ang epekto ng kasalanan.

Ang kamatayan ang patunay na ang sangkatauhan ay hiwalay sa Diyos.

Ngunit may pag-asa, dahil sa katapusan ng talatang ito, binanggit ni Pablo na si Adan ay larawan ng darating na isa — si Cristo.

2. Ang Biyaya ni Cristo ay Higit Kaysa sa Kasalanan ni Adan (v.15–17)

“Ngunit hindi gaya ng pagsuway ay gayon din naman ang kaloob; sapagkat kung sa pagsuway ng isang tao ay maraming namatay, higit pa ang biyaya ng Diyos at ang kaloob sa pamamagitan ng biyaya ng isang tao, si Jesu-Cristo, ay sumagana sa marami.” (v.15)

Napakaganda ng pagkakaiba na inilalarawan ni Pablo dito.

Si Adan — ang unang tao — ay nagdala ng sumpa.

Ngunit si Cristo — ang ikalawang Adan — ay nagdala ng biyaya at kaligtasan.

Ang kasalanan ni Adan ay nagdulot ng hatol at kamatayan.

Ngunit ang pagsunod ni Cristo ay nagdulot ng pagpapawalang-sala at buhay na walang hanggan.

Kung sa isang tao ay nagharing kasalanan, ngayon ay naghahari na ang biyaya.

Sabi nga ni Pablo, “Higit pa ang biyaya.”

Hindi lamang tinumbasan ni Cristo ang kasalanan ni Adan — tinalo Niya ito ng lubos.

Kung paanong ang kasalanan ay naghari tungo sa kamatayan, ang biyaya naman ay naghahari tungo sa buhay.

Kaya bawat mananampalataya ay nabubuhay ngayon sa ilalim ng bagong pamamahala — hindi ng kasalanan, kundi ng biyaya ni Cristo.

3. Mula sa Hatol tungo sa Katuwiran (v.18–19)

“Kaya kung paanong sa pamamagitan ng isang pagsuway ng isang tao ay dumating ang hatol sa lahat ng tao tungo sa kahatulan, gayon din sa pamamagitan ng isang gawa ng katuwiran ay dumating ang kaloob sa lahat ng tao tungo sa pag-aaring-matuwid na nagbibigay-buhay.” (v.18)

Ang talatang ito ay isang malinaw na paghahambing:

Sa pamamagitan ni Adan, pumasok ang hatol. Sa pamamagitan ni Cristo, pumasok ang katuwiran.

Ang “isang gawa ng katuwiran” ay tumutukoy sa kamatayan ni Cristo sa krus.

Doon sa Kalbaryo, tinanggap Niya ang lahat ng parusang dapat ay para sa atin, upang sa pamamagitan ng Kanyang dugo ay maging matuwid tayo sa harap ng Diyos.

“Sapagkat kung paanong sa pagsuway ng isang tao ay naging makasalanan ang marami, gayon din sa pamamagitan ng pagsunod ng isang tao ay magiging matuwid ang marami.” (v.19)

Ito ang himala ng biyaya — ang pagsuway ng isa ay nagdala ng kapahamakan, ngunit ang pagsunod ng Isa ay nagdala ng kaligtasan.

4. Ang Biyaya ay Higit sa Kasalanan (v.20–21)

“Ngunit ang kautusan ay dumating upang sumagana ang kasalanan; ngunit kung saan sumagana ang kasalanan, higit na sumagana ang biyaya.” (v.20)

Napakagandang katotohanan nito.

Ang layunin ng Kautusan ay hindi para iligtas ang tao kundi upang ipakita kung gaano siya kalayo sa Diyos.

Ngunit sa oras na makita natin ang ating kasalanan, doon naman umaapaw ang biyaya ng Diyos.

Kung gaano kalalim ang kasalanan, higit pa roon ang lalim ng biyaya.

Kung gaano karumi ang nakaraan, mas maliwanag pa roon ang liwanag ng kapatawaran.

Kaya sabi ni Pablo sa v.21,

“Upang kung paanong ang kasalanan ay naghari sa kamatayan, gayon din naman ang biyaya ay maghari sa pamamagitan ng katuwiran tungo sa buhay na walang hanggan sa pamamagitan ni Jesu-Cristo na ating Panginoon.”

🔥 Ilustrasyon

Isang kwento ang madalas gamitin ng mga tagapagturo:

May isang batang lalaki na naputulan ng daliri dahil sa kanyang sariling kapabayaan.

Habang umiiyak siya, nilapitan siya ng kanyang ama at dinala sa ospital.

Pagdating doon, nagulat siya nang sabihin ng doktor, “Magagawa pa nating maikabit ulit ito.”

Ngunit para mangyari iyon, kailangan ng dugo para sa operasyon.

Walang sapat na dugo ang bata — kaya ang kanyang ama mismo ang nagboluntaryo.

Pagkatapos ng operasyon, habang nagpapahinga sila, tinanong ng bata,

“Tay, bakit mo ginawa iyon? Ako naman ang may kasalanan.”

Ngumiti ang ama at sinabing,

“Anak, kahit kasalanan mo, mahal pa rin kita. Gagawin ko ang lahat para mabawi ka.”

Ganyan ang ginawa ng Diyos sa atin sa pamamagitan ni Cristo.

Tayo ang nagkasala, ngunit Siya ang nagbigay ng dugo.

Tayo ang lumayo, ngunit Siya ang lumapit.

At sa Kanyang biyaya, ang nawalang ugnayan ay naibalik — mas matibay pa kaysa dati.

Ang kasalanan ni Adan ay nagdala ng kamatayan, ngunit ang biyaya ni Cristo ay nagdala ng buhay na walang hanggan.

Kaya’t kung minsan ay nararamdaman mong tila wala nang pag-asa, alalahanin mo ito:

Hindi natatalo ang biyaya ng Diyos.

Walang kasalanang mas malaki kaysa sa kapatawaran ni Cristo.

Walang nakaraan na hindi kayang tubusin ng Kanyang dugo.

Ang kasalanan ay naghari noon, ngunit ngayon ay ang biyaya na ang naghahari.

At ang mga nananampalataya kay Cristo ay nabubuhay sa ilalim ng kapangyarihan ng Kanyang biyayang walang hanggan.

Sa Roma 5:12–21, ipinakita ni Pablo ang dakilang balita ng kaligtasan —

isang kwento ng dalawang tao: si Adan at si Cristo.

Sa pamamagitan ng isa, dumating ang hatol; sa pamamagitan ng Isa, dumating ang kaligtasan.

At ngayon, ang tanong ay ito:

Sa ilalim ng aling pamumuno ka nabubuhay?

Sa ilalim ba ng kasalanan ni Adan, o sa ilalim ng biyaya ni Cristo?

“Kung paanong ang kasalanan ay naghari sa kamatayan, gayon din naman ang biyaya ay maghari sa katuwiran tungo sa buhay na walang hanggan sa pamamagitan ni Jesu-Cristo na ating Panginoon.” — Roma 5:21