Roma 5:12–21

May mga bagay sa buhay na tila maliit ngunit may napakalaking epekto. Isang maling desisyon ng isang tao ay maaaring magdulot ng kasawian sa marami; ngunit sa kabilang banda, isang tama at matuwid na hakbang ay maaaring magdala ng kaligtasan at pag-asa. Ganyan ang larawan ng kasaysayan ng tao ayon sa Roma 5:12–21—isang kwento ng dalawang lalaki: si Adan at si Cristo. Sa pamamagitan ni Adan, pumasok ang kasalanan sa mundo; at sa pamamagitan ni Cristo, dumating ang biyaya at katuwiran.

Ang kabanatang ito ay isa sa mga pinakamalalim na teolohikal na bahagi ng Roma. Dito ipinaliwanag ni Apostol Pablo kung paano ang kasalanan ay pumasok sa sangkatauhan, at kung paano rin ang kaligtasan ay dumating sa pamamagitan ni Cristo. Hindi ito lamang usapin ng moralidad, kundi ng espiritwal na katotohanang bumabalot sa ating lahat—na walang makatatakas sa epekto ng kasalanan ni Adan, ngunit mayroon ding pag-asa sa biyaya ni Cristo.

Maraming tao ngayon ang nagtatanong, “Paano naging makasalanan ang tao kung hindi naman siya ang unang nagkasala?” O kaya, “Paano makapagliligtas ang pagsunod ni Jesus sa ating lahat?” Sa mensaheng ito, ating sisipatin ang teolohikal na katotohanan na magbibigay-linaw sa tanong na iyan: Ang kasalanan ay pumasok sa lahat sa pamamagitan ng isa, ngunit ang katuwiran ay ibinigay din sa lahat sa pamamagitan ng Isa.

1. Ang Pagpasok ng Kasalanan sa Mundo (v. 12–14)

Sabi ni Pablo sa talata 12, “Kaya’t kung paanong sa pamamagitan ng isang tao ay pumasok ang kasalanan sa sanlibutan, at ang kamatayan ay dumating sa pamamagitan ng kasalanan, gayundin nama’y lumaganap sa lahat ng tao ang kamatayan, sapagkat ang lahat ay nagkasala.”

Ito ang tinatawag na original sin—ang unang kasalanan na nagdala ng sumpa sa lahat ng sangkatauhan. Ang ginawa ni Adan ay hindi lamang isang simpleng pagsuway; ito ay pagputol sa relasyon ng tao sa Diyos.

Ang kasalanan ay parang virus na pumasok sa sistema ng tao—nakahahawa, nagpapahina, at nagdudulot ng kamatayan. Hindi natin kailangang magkasala upang maging makasalanan; ipinanganak tayong may likas na pagkakasala dahil kay Adan. Kaya nga’t sinasabi ni Pablo sa talata 14, “Si Adan ay larawan ng darating.” Ibig sabihin, si Adan ay anino lamang ng darating na Tagapagligtas na si Cristo.

2. Ang Biyaya ay Mas Dakila kaysa sa Kasalanan (v. 15–17)

Kung ang kasalanan ni Adan ay nagdala ng kamatayan, ang biyaya naman ni Cristo ay nagdala ng buhay. Sabi ni Pablo, “Ngunit hindi tulad ng pagsuway ni Adan ang kaloob. Sapagkat kung dahil sa pagsuway ng isa, ang marami ay namatay, higit na masaganang ipinagkaloob ng Diyos ang biyaya sa marami sa pamamagitan ng isang tao, si Jesu-Cristo.”

Napakaganda ng kontras na ito:

Ang kasalanan ni Adan ay nagdala ng sumpa; Ang pagsunod ni Cristo ay nagdala ng pagpapala. Ang kasalanan ay nagbunga ng kamatayan; Ang biyaya ay nagbunga ng buhay na walang hanggan.

Ang kabutihan ng Diyos ay laging mas dakila kaysa sa kasamaan ng tao. Sa tuwing tinitingnan natin ang krus, ito ang nagpapaalala na kahit gaano kalalim ang ating pagkahulog, mas malalim pa rin ang biyaya ng Diyos. Ang krus ay patunay na walang kasalanang hindi kayang tubusin ng Kanyang pag-ibig.

3. Ang Katuwiran ni Cristo ang Nagbigay-Buhay (v. 18–21)

Ang huling bahagi ng kabanata ay nagpapakita ng teolohikal na rurok: “Kung paanong dahil sa pagsuway ng isang tao ay dumating ang kahatulan sa lahat ng tao, gayundin naman dahil sa pagsunod ng isang tao ay dumating ang katuwiran na nagbibigay-buhay sa lahat ng tao.”

Ito ang dakilang katotohanan ng Ebanghelyo — na tayo ay ibinilang na matuwid hindi dahil sa ating mga gawa, kundi dahil sa katuwiran ni Cristo. Ang tinatawag na imputed righteousness — ang katuwiran ni Cristo ay ibinilang sa atin. Hindi natin ito kinita; ito ay ibinigay bilang kaloob.

Sa pamamagitan ni Cristo, napalitan ang ating kalagayan:

Mula sa hatol, tayo’y dinala sa kaligtasan.

Mula sa kamatayan, tayo’y dinala sa buhay.

Mula sa kasalanan, tayo’y itinakda sa katuwiran.

At sa talata 20–21, tinapos ni Pablo ang mensahe sa isang napakalalim na katotohanan: “Saan sumagana ang kasalanan, higit pang sumagana ang biyaya.”

Ang biyaya ng Diyos ay hindi nauubos; ito ay patuloy na umaapaw kahit sa pinakamasamang kasalanan. Ang layunin ng biyaya ay hindi lamang patawarin tayo kundi baguhin tayo—upang ang dating alipin ng kasalanan ay maging anak ng Diyos.

Ang kwento ng Roma 5:12–21 ay hindi lamang kwento ng dalawang lalaki; ito ay kwento ng dalawang kapalaran. Ang isa ay nagdala ng kamatayan, at ang isa ay nagbigay ng buhay. Sa bawat araw, hinaharap natin ang parehong pagpili—ang manatili sa kasalanan ni Adan o tumanggap ng katuwiran ni Cristo.

Ang biyaya ng Diyos ay patuloy na nananawagan: “Halika, anak, tanggapin mo ang Aking katuwiran.”

Hindi mo kailangang manatili sa kadiliman ng kasalanan; sa halip, maaari kang mamuhay sa liwanag ng Kanyang biyaya.

Kapatid, tandaan mo ito:

👉 Ang isang pagkakasala ni Adan ay nagdala ng kamatayan, ngunit ang isang pagsunod ni Cristo ay nagdala ng buhay.

At kung ikaw ay kay Cristo, ikaw ay bahagi ng bagong sangkatauhan — pinalaya, pinatawad, at binigyan ng bagong pag-asa.

📖 Reflection Question:

Nabubuhay ka ba pa rin sa epekto ng kasalanan, o tinatanggap mo na ang epekto ng biyaya ni Cristo sa iyong buhay?