Roma 4:1–12

Kapag tinanong mo ang maraming tao kung paano sila makakarating sa langit, madalas mong maririnig ang sagot: “Kailangan kong maging mabuti,” o “Dapat gumawa ako ng tama.”

Ngunit kung ang kabutihan ng tao ang sukatan, sino ba talaga ang makakapasa? Sino ba ang makapagsasabing sapat na ang kanyang ginawa para makuha ang kaligtasan?

Sa Roma 4, tinuturo sa atin ni Apostol Pablo ang isang rebolusyonaryong katotohanan — isang katotohanang bumaligtad sa lahat ng kaisipang “kailangan kong magpakabuti para tanggapin ng Diyos.”

Dito ipinakilala niya si Abraham, ang “Ama ng Pananampalataya.” Hindi dahil sa dami ng kanyang ginawa, kundi dahil naniwala siya sa Diyos, at iyon ay ibinilang sa kanya bilang katuwiran.

Ang kabanatang ito ay parang isang pagsabog ng biyaya. Ipinapakita ni Pablo na ang kaligtasan ay hindi gantimpala, kundi regalo. Ang pananampalataya ay hindi pagsisikap, kundi pagtitiwala. At ang katuwiran ay hindi produkto ng gawa, kundi bunga ng pananalig.

Kaibigan, kung minsan marahil nararamdaman mong “hindi ako karapat-dapat sa Diyos.”

Ngunit alam mo ba? Si Abraham mismo ay hindi rin karapat-dapat. Gayunman, nang siya’y naniwala, ang Diyos ay kumilos.

At sa parehong paraan, kapag tayo ay nanampalataya kay Cristo, ang katuwiran ni Cristo ay ibinibilang sa atin.

1. Si Abraham ay Itinuring na Matuwid Dahil sa Pananampalataya, Hindi sa Gawa (v.1–3)

“Ano nga ang masasabi natin na natamo ni Abraham na ating ama ayon sa laman? Sapagkat kung si Abraham ay pinapaging-matuwid sa pamamagitan ng mga gawa, siya ay may maipagmamalaki, ngunit hindi sa harap ng Diyos. Sapagkat ano ang sinasabi ng Kasulatan? ‘Si Abraham ay sumampalataya sa Diyos, at ito’y ibinilang sa kanya bilang katuwiran.’”

Ito ang pundasyon ng Ebanghelyo.

Hindi tinuring ng Diyos na matuwid si Abraham dahil sa kanyang mga mabubuting gawa, kundi dahil sa kanyang pananampalataya.

Ang salitang “ibinilang” o imputed sa wikang Ingles ay isang legal na termino — parang inililipat ang talaan ng katuwiran ng isa papunta sa iba.

Ibig sabihin: ang katuwiran ni Cristo ay itinatalaga sa atin sa pamamagitan ng pananampalataya.

Hindi tayo ginawang matuwid sa sarili nating kakayahan, kundi idinideklarang matuwid dahil kay Cristo.

Kaya’t kapag ang Diyos ay tumingin sa iyo, hindi Niya nakikita ang iyong mga kasalanan, kundi ang katuwiran ni Jesus na nakabalot sa iyo.

2. Ang Katuwiran ay Regalo, Hindi Bayad (v.4–5)

“Ngayon, sa taong gumagawa, ang kanyang kabayaran ay hindi itinuturing na biyaya, kundi utang. Ngunit sa taong hindi gumagawa, kundi sumasampalataya sa Kanya na nagpapaging-matuwid sa masama, ang kanyang pananampalataya ay ibinibilang na katuwiran.”

Napakalinaw ni Pablo:

Ang kaligtasan ay hindi suweldo; ito ay regalo.

Kung ito ay nakabase sa gawa, ito ay parang sahod na dapat bayaran. Ngunit ang Diyos ay hindi kailanman nagkakautang sa tao.

Ang kabaligtaran, tayo ang may utang sa Kanya.

Ngunit dahil sa Kanyang biyaya, pinatawad Niya tayo at tinuring na matuwid — kahit hindi tayo karapat-dapat.

Ang katagang “ang nagpapaging-matuwid sa masama” ay kamangha-mangha.

Ibig sabihin, hindi kailangang maging banal muna bago maging matuwid sa harap ng Diyos.

Sapagkat sa sandaling ikaw ay manampalataya, tinatanggap ka Niya — at doon nagsisimula ang pagbabago.

3. Ang Halimbawa ni David: Ang Kaligayahan ng Pinatawad (v.6–8)

“Gaya rin ni David, na nagsabi tungkol sa pagpapala sa taong ibinibilang ng Diyos ng katuwiran na hiwalay sa mga gawa: ‘Mapapalad ang mga pinatawad ang kanilang mga kasamaan, at tinakpan ang kanilang mga kasalanan; mapalad ang taong hindi ibibilang ng Panginoon ang kasalanan.’”

Si David, na nakaranas ng matinding pagbagsak dahil sa kasalanan, ay nakaranas din ng matinding kapatawaran.

Kaya’t sinabi niya — mapalad ang taong pinatawad.

Mapalad, hindi dahil siya ay perpekto, kundi dahil pinili ng Diyos na hindi bilangin ang kanyang kasalanan.

Ito ang kabaligtaran ng sistema ng mundo.

Sa mundo, kailangang patunayan mo muna ang iyong sarili bago ka patawarin.

Ngunit sa Diyos, pinapatawad ka muna upang magbago.

Kaibigan, gaano kadalas mong sinusubukang pagtakpan ang iyong mga kasalanan?

Hindi mo kailangang itago sa Diyos ang iyong kabiguan — takpan Niya ito ng Kanyang biyaya.

4. Ang Pananampalataya ay Para sa Lahat — Hudyo man o Hentil (v.9–12)

“Tayo bang mga tuli lamang ang mapapalad, o pati na rin ang mga di tuli? Sapagkat sinasabi natin, kay Abraham ay ibinilang ang pananampalataya bilang katuwiran.”

Bago pa man natanggap ni Abraham ang tanda ng pagtutuli, siya ay tinuring nang matuwid.

Ibig sabihin: ang pananampalataya ay mas mahalaga kaysa anumang panlabas na ritwal.

Ang kaligtasan ay hindi tungkol sa relihiyon, tradisyon, o seremonya.

Ito ay tungkol sa relasyon sa Diyos sa pamamagitan ng pananampalataya kay Cristo.

Kaya’t si Abraham ay “ama ng lahat ng sumasampalataya” — Hudyo man o hindi.

Ang Diyos ay hindi tumitingin sa balat, kundi sa puso.

Ang mahalaga sa Kanya ay ang paniniwala sa Kanyang pangako.

1. Ang Tunay na Pananampalataya ay Pagtitiwala, Hindi Pagganap. Hindi ito tungkol sa kung gaano karami ang iyong nagawa para sa Diyos, kundi kung gaano mo Siya pinagtitiwalaan sa iyong buhay.

2. Ang Pagpapatawad ng Diyos ay Buo at Ganap. Kapag pinatawad ka Niya, hindi lang Kanya binura ang kasalanan mo — tinatakpan Niya ito ng Kanyang katuwiran.

2. Ang Biyaya ng Diyos ay Hindi Limitado. Si Abraham ay tinawag bago pa man siya naging “perpekto” sa pananampalataya. Kung gayon, ang Diyos ay maaari ring kumilos sa iyong kahinaan.

4. Ang Kaligtasan ay Para sa Lahat ng Nananampalataya. Walang hadlang ng lahi, ritwal, o nakaraan. Ang pinto ng biyaya ay bukas sa lahat ng mananampalataya kay Cristo.

Ang mensahe ng Roma 4:1–12 ay malinaw:

ang katuwiran ng Diyos ay hindi gantimpala ng gawa, kundi regalo ng pananampalataya.

Si Abraham ay naniwala — at iyon ay ibinilang sa kanya bilang katuwiran.

Ganoon din sa atin ngayon:

Kapag tayo ay nanampalataya kay Jesus, ang Kanyang katuwiran ay itinuturing na atin, at ang ating kasalanan ay hindi na binibilang laban sa atin.

Kaibigan, ito ang biyaya ng Diyos:

Ang hindi karapat-dapat, tinawag;

Ang makasalanan, pinatawad;

At ang dating marumi, ngayon ay tinatawag na matuwid sa harap ng Diyos.

“Si Abraham ay sumampalataya sa Diyos, at ito’y ibinilang sa kanya bilang katuwiran.”

At ikaw din — kung mananampalataya kay Cristo — ay maaaring maranasan ang parehong biyaya ngayon.