Roma 7:1–13

May mga tao na naniniwala na para maligtas, kailangan nilang gawin ang lahat ng mabubuting gawa, sumunod sa lahat ng kautusan, at huwag kailanman magkamali. Ang tanong: posible bang maging ganap sa pamamagitan ng pagsunod sa kautusan?

Maraming Pilipino ang lumaki sa ideyang “kailangan kong maging mabait para tanggapin ako ng Diyos.” Kaya ang iba ay pilit na ginagawang sukatan ng kabanalan ang kanilang sariling kakayahan. Ngunit kung tutuusin, kahit anong kabutihan natin, hindi pa rin ito sapat upang marating ang pamantayan ng Diyos.

Sa Roma 7, malinaw na ipinaliwanag ni Apostol Pablo ang ugnayan ng tao sa Kautusan ng Diyos. Hindi niya sinabing masama ang kautusan. Sa katunayan, banal ito—dahil galing sa Diyos. Ngunit may isa siyang napakalalim na katotohanan:

Ang Kautusan ay nagpapakita ng kasalanan, ngunit hindi ito makapaglilinis ng kasalanan.

Kung tutuusin, ang Kautusan ay parang salamin—ipinapakita kung gaano tayo karumi, ngunit wala itong kakayahang maglinis sa atin. Ang paglilinis ay si Cristo lamang ang kayang gumawa. Kaya’t tanungin natin ang ating sarili: Nabubuhay ba ako sa ilalim ng Kautusan, o sa ilalim ng Biyaya?

1. Ang Kautusan ay May Kapangyarihan Hanggang sa May Buhay (v.1–3)

Sabi ni Pablo, “Hindi ba ninyo nalalaman, mga kapatid—sapagkat ang mga nakakaalam ng kautusan ay aking kinakausap—na ang kautusan ay may kapangyarihan sa tao habang siya ay nabubuhay?”

Ipinapakita ni Pablo ang isang halimbawa ng kasal: ang babae ay nakatali sa kanyang asawa hangga’t ito’y buhay; ngunit kung ang asawa ay namatay, siya’y malaya na.

Ganito rin sa ating espirituwal na buhay. Dati, tayo ay nakatali sa kautusan—parang isang kasal na hindi mo kayang takasan. Ngunit nang mamatay tayo kay Cristo, naputol ang ating dating ugnayan. Hindi ibig sabihin na wala nang halaga ang kautusan, kundi wala na itong kapangyarihang magparusa sa atin.

Ang kamatayan ni Cristo ang nagbigay ng kalayaan sa atin mula sa hatol ng Kautusan.

2. Ang Layunin ng Kautusan ay Ipakita ang Kasalanan (v.7–9)

Marami ang nagtatanong: Kung hindi naman makapagliligtas ang Kautusan, bakit pa ito ibinigay ng Diyos?

Ang sagot ni Pablo ay malinaw: “Hindi ko sana nalaman ang kasalanan kundi sa pamamagitan ng kautusan.” (v.7)

Ang Kautusan ay parang ilaw sa dilim. Hindi ito ang dumi, ngunit ito ang nagbubunyag ng dumi.

Kapag sinabi ng Kautusan, “Huwag kang magnanasa,” biglang nabubuksan ang ating mata sa katotohanang marami pala tayong ninanasa sa puso.

Sa ganitong paraan, hindi kasalanan ang Kautusan—sa halip, ito ang nagtuturo sa atin kung ano ang kasalanan.

Ngunit tandaan: ang kaalaman sa kasalanan ay hindi kaligtasan.

Maaaring alam mo ang tama at mali, ngunit kung wala si Cristo sa iyong puso, nananatili ka pa ring bihag ng kasalanan.

3. Ang Kasalanan ay Gumagamit ng Kautusan Upang Magdala ng Kamatayan (v.10–13)

Ito ang malalim na pahayag ni Pablo:

“Ang kautusan na dapat sana’y magbigay-buhay ay naging dahilan ng aking kamatayan.”

Paano nangyari iyon?

Dahil ginamit ng kasalanan ang Kautusan upang ipakita ang kabiguan ng tao.

Sa halip na makatulong, nagiging malinaw lamang kung gaano kalayo ang ating puso sa kabanalan ng Diyos.

Ang masakit pa, kapag may ipinagbabawal, lalong gustong gawin ng laman. Halimbawa, kapag sinabi sa bata, “Huwag mong hawakan ‘yan!” — lalo niyang gustong hawakan.

Ganoon din ang puso ng tao—mas lalo itong naghihimagsik kapag nasasabihan ng “huwag.”

Kaya’t maliwanag: ang problema ay hindi ang Kautusan, kundi ang makasalanang kalikasan ng tao.

Kaya’t sabi ni Pablo sa v.12, “Kaya’t ang kautusan ay banal, at ang utos ay banal, matuwid, at mabuti.”

Ngunit hindi sapat ang kabutihan ng Kautusan upang baguhin ang puso.

Ang Banal na Kautusan at ang Biyaya ni Cristo

Napakaganda ng katotohanang ito:

Ang Kautusan ay nagdadala ng kamalayan, ngunit si Cristo ay nagdadala ng kaligtasan.

Ang Kautusan ay nagsasabi, “Ikaw ay nagkasala,”

ngunit si Cristo ay nagsasabi, “Pinatawad na kita.”

Ang Kautusan ay nag-uutos, “Gawin mo ito para mabuhay,”

ngunit si Cristo ay nagsasabi, “Tapos na, nabayaran na sa Krus.”

Kaya sa halip na mabuhay sa ilalim ng bigat ng kautusan, tayo ngayon ay nabubuhay sa kalayaan ng biyaya.

Ngunit hindi ito lisensya para magkasala; ito ay paanyaya para maglingkod nang may pasasalamat.

Ang mensahe ng Roma 7 ay malinaw:

Hindi masama ang Kautusan—ito ay banal.

Ngunit hindi ito sapat upang iligtas ang makasalanang puso.

Dahil sa dulo, tanging ang biyaya ni Cristo lamang ang kayang gumawa ng hindi magagawa ng kautusan—ang magpatawad, magpalaya, at magbigay ng bagong buhay.

Kaya kung ikaw ay patuloy na nabubuhay sa guilt at pagsisikap na mapatunayan ang iyong sarili sa Diyos, tandaan mo ito:

Hindi mo kailangang maging perpekto upang tanggapin ka ni Cristo. Kailangan mo lang manampalataya na Siya ang tanging ganap.