Roma 6:1–14

Kapag naririnig natin ang salitang kalayaan, madalas nating iniisip ang kakayahang gawin ang anumang gusto natin — walang pumipigil, walang nagbabawal. Ngunit, Did You Know? ayon sa Biblia, ang tunay na kalayaan ay hindi ang pagiging malaya sa batas ng Diyos, kundi ang pagiging malaya mula sa kasalanan upang makapamuhay para sa katuwiran.

Ang kalayaan sa pananaw ng mundo ay karaniwang nangangahulugang “gawin mo ang gusto mo.” Ngunit ang kalayaan ayon sa Ebanghelyo ay “gawin mo ang kalooban ng Diyos.” Maraming tao ngayon ang naniniwalang kapag tinanggap mo na si Cristo, pwede mo nang gawin ang anumang bagay dahil “pinatawad ka na.” Ngunit ganito ba talaga ang itinuturo ng Biblia? Hindi.

Sinabi ni Pablo sa Roma 6:1–2, “Magpapatuloy ba tayo sa kasalanan upang ang biyaya ay sumagana? Huwag nawang mangyari! Tayo na patay na sa kasalanan, paano pa tayo mabubuhay dito?”

Ang tanong ni Pablo ay matalim at malinaw: Kung tunay kang tinubos ni Cristo, paano mo pa magagawang mamuhay sa kasalanan na Siyang ikinamatay Niya para sa’yo?

Totoo, ang kaligtasan ay sa biyaya. Ngunit ang biyayang iyon ay hindi pahintulot para magkasala — ito ay kapangyarihang mabuhay sa kabanalan. Ang kalayaan kay Cristo ay hindi lisensya, kundi transformasyon.

1. Ang Bautismo ay Sagisag ng Pagkamatay sa Kasalanan (v.3–4)

Sabi ni Pablo, “Hindi ba ninyo nalalaman na tayong lahat na nabautismuhan kay Cristo Jesus ay nabautismuhan sa Kanyang kamatayan?”

Ibig sabihin, kapag tinanggap natin si Cristo, tayo ay itinuturing na nakipaglibing sa Kanya sa Kanyang kamatayan — upang, gaya Niya na muling nabuhay, tayo rin ay mamuhay sa panibagong buhay.

Ang tunay na pananampalataya ay may kasamang pagbabago. Hindi ito simpleng “paniniwala,” kundi “pakikibahagi.” Hindi lang tayo sumasampalataya kay Cristo bilang Tagapagligtas — tayo rin ay nakikibahagi sa Kanyang kamatayan upang tayo ay mapalaya mula sa kapangyarihan ng kasalanan.

🔹 Ang krus ni Cristo ay hindi lang simbolo ng kapatawaran, ito rin ay simbolo ng pagputol sa tanikala ng kasalanan.

Kung patay na tayo sa kasalanan, bakit pa tayo babalik dito? Kung tayo ay nabuhay na kay Cristo, dapat ang bunga ay bagong pamumuhay — pamumuhay ng kabanalan, hindi ng kompromiso.

2. Ang Lumang Pagkatao ay Ipinako na sa Krus (v.6–7)

Sabi ni Pablo, “Nalalaman natin na ang ating dating pagkatao ay ipinako na sa krus kasama Niya, upang ang katawan ng kasalanan ay mawalan ng kapangyarihan at tayo’y huwag nang maging alipin ng kasalanan.”

Ang lumang pagkatao — ang makasalanang ugali, makasariling pagnanais, at maling pamumuhay — ay dapat nang mamatay. Ngunit minsan, pilit nating binubuhay muli ang dating “ako.”

Parang isang bilanggo na pinalaya na, pero bumabalik pa rin sa selda.

Ang pagkamatay ni Cristo ay hindi lamang para sa patawad ng kasalanan kundi para rin sa pagkawasak ng kapangyarihan ng kasalanan.

🔹 Kapag tinanggap mo si Cristo, hindi mo lang tinanggap ang Kanyang awa — tinanggap mo rin ang Kanyang kapangyarihan upang talunin ang kasalanan.

3. Ang Buhay na Nasa ilalim ng Biyaya ay Buhay ng Tagumpay (v.11–14)

Sabi ni Pablo, “Kaya’t ituring ninyo ang inyong sarili na patay na sa kasalanan ngunit buhay sa Diyos kay Cristo Jesus.”

Ito ang panawagan ng bawat mananampalataya — ang mamuhay ayon sa bagong pagkatao. Hindi ibig sabihin nito na hindi na tayo magkasasala, kundi ito’y paanyaya na huwag tayong magpaalipin muli sa kasalanan.

Ang biyaya ay hindi dahilan para magkasala.

Ang biyaya ay dahilan para magtagumpay laban sa kasalanan.

🔹 Ang kasalanan ay dating hari, ngunit ngayon si Cristo na ang ating Panginoon.

🔹 Ang kasalanan ay dati mong amo, ngunit ngayon ikaw ay malaya na upang maglingkod sa Diyos.

Kapag nauunawaan mo ito, ang kalayaan mo ay nagiging banal na responsibilidad, hindi makasariling pribilehiyo.

Hindi na tayo dapat mamuhay na parang mga alipin ng laman, kundi mga anak ng Diyos na puspos ng Espiritu.

💡 Illustration

Isang kwento ang madalas ikuwento ng mga guro ng pananampalataya:

Isang alipin ang binili sa auction ng isang mabuting amo. Pagkalaya niya, sinabi ng amo, “Pwede ka nang umalis — malaya ka na.”

Ngunit ang sagot ng alipin ay, “Kung ako’y pinalaya mo, hayaan mong ako na mismo ang magpiling maglingkod sa iyo habambuhay.”

Ganito rin ang kalayaan natin kay Cristo.

Hindi tayo niligtas upang magpatuloy sa kasalanan, kundi upang malayang maglingkod sa Kanya.

Ang tunay na kalayaan ay ang kakayahang pumili ng tama, hindi ng mali.

Kung ikaw ay tunay na pinalaya ni Cristo, tanungin mo ang iyong sarili ngayon:

Namumuhay ka ba sa ilalim ng biyaya o bumabalik ka sa pagkaalipin ng kasalanan? Ang iyong kalayaan ba ay ginagamit mo para sa layaw ng laman o para sa paglilingkod sa Diyos?

“Sapagkat ang kasalanan ay hindi na maghahari sa inyo, sapagkat kayo ay wala na sa ilalim ng kautusan, kundi sa ilalim ng biyaya.” (Roma 6:14)

Tandaan: Ang tunay na kalayaan ay hindi ginagawa ang gusto mo — kundi ginagawa ang tama, sapagkat ikaw ay malaya na sa kasalanan at buhay na para kay Cristo.