Roma 6:15–23

Did you know?

Ang salitang “kalayaan” ay isa sa mga pinakaginugustong salita ng tao.

Mula sa mga rebolusyon, panawagan ng lipunan, hanggang sa personal na hangarin — lahat gustong maging malaya. Ngunit, Did You Know? ayon sa Biblia, walang ganap na malayang tao. Lahat tayo ay alipin — ang tanong lang ay kanino?

Si Pablo sa Roma 6 ay nagbigay ng napakatinding katotohanan:

“Hindi ba ninyo nalalaman na kung kanino kayo nagpapasakop bilang alipin upang sundin, kayo ay alipin ng sinusunod ninyo — maging ng kasalanan tungo sa kamatayan, o ng pagsunod tungo sa katuwiran?” (Roma 6:16)

Ang akala ng iba, kapag wala na sila sa ilalim ng kautusan at sila ay “nasa biyaya,” ibig sabihin ay malaya na silang gawin ang anumang gusto nila. Pero ang ganitong pananaw ay malaking pagkakamali.

Hindi ibig sabihin ng biyaya ay kalayaan sa kasalanan; ibig sabihin nito ay kalayaan mula sa kasalanan upang makapamuhay para sa katuwiran.

Maraming Kristiyano ngayon ang gustong yakapin si Cristo bilang Tagapagligtas ngunit ayaw Siyang kilalanin bilang Panginoon. Ngunit ang pananampalatayang walang pagpapasakop ay hindi kalayaan — ito ay panlilinlang.

Kaya sa Roma 6:15–23, ipinaliwanag ni Pablo ang dalawang uri ng pagkaalipin:

Alipin ng kasalanan na patungo sa kamatayan, Alipin ng katuwiran na patungo sa buhay na walang hanggan.

1. Ang Tao ay Laging Alipin — Walang Gitna (v.15–18)

Sabi ni Pablo, “Ano nga? Magkakasala ba tayo sapagkat tayo ay wala sa ilalim ng kautusan kundi sa ilalim ng biyaya? Huwag nawang mangyari!”

Ito’y napakalinaw: kahit ikaw ay nasa biyaya, hindi ito pahintulot na magkasala.

Ang biyaya ay hindi lisensya, ito ay pagbabago ng amo.

Mula sa pagkaalipin ng kasalanan, tayo ngayon ay alipin ng katuwiran.

🔹 Ang tanong ay hindi kung ikaw ay alipin o hindi — kundi sino ang iyong sinusunod?

Kapag ikaw ay sumusunod sa kasalanan, kahit sabihin mong ikaw ay Kristiyano, sa espirituwal na antas, ikaw pa rin ay alipin nito.

Ngunit kapag ikaw ay nagsimulang sumunod sa kalooban ng Diyos, iyon ang patunay na ikaw ay tunay na pinalaya ni Cristo.

Si Pablo ay nagpapasalamat sa Diyos sapagkat ang mga mananampalataya sa Roma, dati mang alipin ng kasalanan, ay “sumunod mula sa puso” sa aral ng katotohanan.

Ang totoong kalayaan ay bunga ng kusang-loob na pagsunod — hindi pilit, kundi mula sa pusong binago ng biyaya ng Diyos.

2. Ang Bunga ng Alipin ng Kasalanan ay Kamatayan (v.19–21)

Upang lubos nating maunawaan, gumamit si Pablo ng ilustrasyon:

“Kung paanong noon ay ibinigay ninyo ang inyong mga katawan bilang alipin ng karumihan at kasamaan, gayon din ngayon, ibigay ninyo ito sa katuwiran para sa kabanalan.”

Ang dating buhay natin ay kontrolado ng kasalanan — walang direksyon, walang saysay, at nauuwi sa kahihiyan.

Ang sabi sa talata 21, “Ano nga ang inyong bunga noon? Mga bagay na inyong ikinahihiya ngayon, sapagkat ang wakas ng mga iyon ay kamatayan.”

Marami ang nagsasabing “gusto kong mag-enjoy muna sa mundo bago ako magbago.”

Ngunit ang hindi nila alam, ang kasalanan ay parang pain na may lason.

Sa una ay matamis, sa huli ay nakamamatay.

🔹 Ang kasalanan ay hindi kailanman nagbibigay ng tunay na kalayaan — ito ay unti-unting pagkaalipin na nagtatapos sa kamatayan.

Ang tanong: may mga bagay ka bang hinahawakan ngayon na akala mo’y kalayaan, pero sa totoo’y tanikala pala ng kasalanan?

3. Ang Bunga ng Alipin ng Katuwiran ay Buhay (v.22–23)

Ngunit sa mga sumunod kay Cristo, ibang-iba ang kwento:

“Ngayon, palibhasa kayo’y pinalaya na sa kasalanan at naging mga alipin ng Diyos, ang inyong bunga ay kabanalan, at ang wakas ay buhay na walang hanggan.”

Ang kabaligtaran ng kasalanan ay hindi relihiyon — kundi relasyon kay Cristo.

Kapag si Cristo ang iyong Panginoon, Siya rin ang iyong kalayaan.

Kapag Siya ang iyong sinusunod, ikaw ay tunay na malaya.

At dito pumapasok ang isa sa pinakakilalang talata sa Biblia:

“Sapagkat ang kabayaran ng kasalanan ay kamatayan, ngunit ang libreng kaloob ng Diyos ay buhay na walang hanggan kay Cristo Jesus na ating Panginoon.” (Roma 6:23)

Napakalalim ng kontrast:

Ang kasalanan ay nagbabayad ng kamatayan, Ngunit ang Diyos ay nagbibigay ng buhay — hindi bilang sahod, kundi bilang regalo.

Hindi ito pinagtrabahuhan; ito ay tinanggap sa pamamagitan ng pananampalataya.

🌿 Illustration

May isang lalaking dating nakakulong sa bilangguan dahil sa krimen. Pagkalaya niya, binalikan niya ang lumang barkada, at muling gumawa ng kasalanan. Sa loob ng ilang linggo, nahuli siyang muli at bumalik sa selda.

Nang tanungin siya ng kapwa preso kung bakit siya bumalik, ang sagot niya, “Hindi ko alam paano mabuhay bilang malaya.”

Ganyan din ang nangyayari sa marami sa atin.

Tinubos na tayo ni Cristo, pero minsan, bumabalik tayo sa lumang buhay dahil hindi pa natin ganap na nauunawaan kung ano ang ibig sabihin ng kalayaan kay Cristo — ito ay hindi basta paglabas sa kulungan, kundi paglakad kasama ng Diyos araw-araw.

🔹 Ang tunay na kalayaan ay hindi kawalan ng amo — ito ay pagkakaroon ng tamang Amo: si Cristo.

Kaibigan, tanungin mo ang sarili mo ngayon:

Sino ang iyong sinusunod?

Ang kasalanan ba na nagbibigay saya sa sandali ngunit kamatayan sa wakas?

O si Cristo na maaaring magdisiplina ngayon ngunit nagbibigay ng buhay magpakailanman?

“Sapagkat ang kabayaran ng kasalanan ay kamatayan, ngunit ang libreng kaloob ng Diyos ay buhay na walang hanggan kay Cristo Jesus na ating Panginoon.”

Huwag mong hayaan na ang kalayaan mong tinanggap kay Cristo ay masayang sa maling direksyon.

Ang tunay na kalayaan ay hindi basta “malaya kang pumili,” kundi “malaya kang sumunod sa katuwiran.”

At sa pagsunod mo kay Cristo, doon mo mararanasan ang tunay na buhay — malaya, banal, at ganap.