Roma 8:18–30

May mga panahon sa buhay na tila ang bigat ng lahat.

May mga araw na parang walang liwanag, walang pag-asa, at parang walang patutunguhan ang lahat ng pagdurusa.

Madalas nating itanong, “Bakit kailangan kong maranasan ito, Lord?”

Sa bawat luha, sa bawat pagkabigo, at sa bawat sakit, tila gusto na lang nating sumuko.

Ngunit dito, sa Roma 8:18–30, ipinapaalala ni Apostol Pablo ang isang napakagandang katotohanan:

Ang mga paghihirap natin ngayon ay pansamantala lamang — at hindi ito maihahambing sa kaluwalhatiang darating.

Hindi itinatanggi ng Biblia ang realidad ng pagdurusa.

Hindi nito sinasabing madali lang ang lahat.

Subalit sinasabi nito na may mas dakilang layunin sa likod ng lahat ng ating pinagdaraanan.

Ang mga sugat na ngayon ay masakit, ay magiging marka ng katapatan ng Diyos bukas.

Ang mga luha na ngayon ay bumabagsak, ay magiging binhi ng kagalakan sa hinaharap.

Ito ang mensaheng puno ng pag-asa — isang paalala na kung si Cristo ay dumaan sa krus upang makarating sa kaluwalhatian, gayon din ang daan ng bawat anak ng Diyos.

Ang pagdurusa ay hindi wakas — ito ay daan patungo sa kaluwalhatian.

1. Ang Paghihirap ay Totoo, Ngunit Pansamantala (v. 18–21)

Sabi ni Pablo:

“Sapagkat inaakala kong ang mga hirap sa panahong ito ay hindi maihahambing sa kaluwalhatiang ipahahayag sa atin.”

Isang matinding pahayag!

Hindi sinabi ni Pablo na madali ang paghihirap — alam niyang totoo ito, dahil siya mismo’y nakaranas ng mga pag-uusig, gutom, pagkabilanggo, at pagtatakwil.

Ngunit sa gitna ng lahat ng iyon, nakita niya ang mas mataas na pananaw: ang paghihirap ay pansamantala, ngunit ang kaluwalhatian ay walang hanggan.

Ang buong sangnilikha ay naghihintay, sabi ni Pablo, sa araw ng ganap na pagtubos — kung kailan ang lahat ng nilalang ay mapapalaya sa kasamaan at kamatayan.

Kaya kung nakakaramdam ka ng kabigatan ngayon, alalahanin: hindi pa ito ang katapusan.

May araw ng kaluwalhatian na darating, at sa araw na iyon, mawawala ang lahat ng luha, at papalitan ito ng walang hanggang kagalakan.

2. Ang Paghihirap ay Bahagi ng Proseso ng Pagtubos (v. 22–25)

Sabi ni Pablo, “Alam natin na ang buong nilikha ay dumaraing at nagdaramdam hanggang ngayon.”

Isang makapangyarihang larawan — ang buong mundo ay parang babae na nanganak, nagdaramdam, nagihirap, ngunit alam na may bagong buhay na paparating.

Ganyan din tayo.

Ang bawat pagsubok, bawat pagtitiis, bawat paghihintay — ay bahagi ng paghuhubog ng Diyos sa atin.

Tayo ay “naghihintay ng pagtubos ng ating katawan,” ibig sabihin, nasa proseso pa lamang tayo ng kaligtasan.

Niligtas na tayo ni Cristo sa espiritu, ngunit ang ganap na kaligtasan ay makikita natin sa araw ng Kanyang pagbabalik.

At habang tayo’y naghihintay, tinuturuan tayo ng Diyos na magtiwala.

Ang pananampalataya ay hindi lamang pag-asa sa nakikita, kundi pagtitiwala sa hindi pa nakikita.

Ito ang tunay na pananampalatayang nagpapalakas sa gitna ng pagsubok.

3. Ang Espiritu ng Diyos ang Tumutulong sa Ating Kahinaan (v. 26–27)

Ang isang napakagandang aliw ng Roma 8 ay ito:

“Tinutulungan tayo ng Espiritu sa ating mga kahinaan.”

Kapag tayo’y hindi na makapanalangin, kapag ang ating mga salita ay tila kulang,

kapag ang puso natin ay puno ng sakit at luha na lang ang lumalabas —

ang Espiritu ng Diyos mismo ang nananalangin para sa atin sa pamamagitan ng mga daing na hindi maipahayag sa salita.

Isipin mo iyon — kahit hindi mo masabi ang nararamdaman mo, naiintindihan ng Diyos.

Kilala Niya ang puso mo.

At sa mga sandaling akala mo’y tahimik ang langit, ang totoo, ang Espiritu ay kumikilos, dumadalangin, at nakikibahagi sa iyong paghihirap.

Walang luha na nasasayang.

Walang sakit na hindi alam ng Diyos.

Lahat ng iyan ay ginagawang daluyan ng Kanyang presensya.

4. Ang Lahat ng Bagay ay Kumikilos Ayon sa Layunin ng Diyos (v. 28–30)

Ito ang isa sa mga pinakakilalang talata sa buong Biblia:

“Alam natin na ang lahat ng bagay ay nagtutulungan sa ikabubuti ng mga nagmamahal sa Diyos, na tinawag ayon sa Kanyang layunin.”

Hindi sinasabi ni Pablo na lahat ng nangyayari ay mabuti —

ngunit lahat ng nangyayari ay ginagamit ng Diyos para sa mabuti.

Ang sakit, kabiguan, pagkadapa — lahat iyan, kapag inilapit sa Diyos, ay nagiging bahagi ng Kanyang banal na layunin.

Kaya’t kung tila magulo ngayon ang iyong buhay, huwag kang mangamba.

Ang Diyos ay hindi nalilito.

Alam Niya kung ano ang Kanyang ginagawa.

At ang Kanyang layunin ay malinaw: na tayo ay maging kawangis ni Cristo.

Ito ang rurok ng lahat — ang pagbabago ng ating pagkatao upang maging katulad Niya.

Ang lahat ng paghihirap ay may direksyon,

ang bawat sugat ay may dahilan,

at ang bawat luha ay may katumbas na kaluwalhatian.

Kapag ikaw ay nasa gitna ng pagsubok, alalahanin mong hindi ito aksidente.

Hindi ka nakalimutan ng Diyos.

Sa bawat paghihirap mo, may ginagawa Siya — hinuhubog ka Niya, pinatatatag, at tinuturuan kang maghintay sa Kanya.

Maaaring hindi mo maintindihan ngayon, ngunit sa dulo ng lahat, makikita mong tama ang lahat ng Kanyang ginawa.

Ang mga sugat mo ngayon ay magiging patotoo ng Kanyang kagandahan.

At sa araw ng Kanyang kaluwalhatian, masasabi mong:

“Sulit ang lahat ng aking pinagdaanan.”

Ang pananampalataya ay hindi pagtakas sa sakit,

kundi pagtitiwala sa Diyos sa kabila ng sakit.

Ang pag-asa ay hindi pagtanggi sa realidad,

kundi paniniwala na may mas magandang realidad na darating.

At sa bawat sandaling mahirap, tandaan:

Ang mga paghihirap ng kasalukuyan ay walang kapantay sa kaluwalhatiang darating.

Dahil sa dulo, makikita natin Siya —

at sa isang kisapmata,

lahat ng luha ay mapapalitan ng walang hanggang kaluwalhatian.