Roma 9:14–18

Isa sa mga pinakamalalim at pinakamahirap unawain na katangian ng Diyos ay ang Kaniyang sovereignty — ang Kaniyang ganap na kapangyarihan at karapatang mamuno, pumili, at gumawa ayon sa Kaniyang kalooban.

Kapag naririnig natin ang ganitong ideya, madalas ay nagtataas ng kilay ang ating puso:

“Kung ganun, may kinikilingan ba ang Diyos?”

“Hindi ba’t patas Siya?”

“Paano kung pinili Niya ang iba at hindi ako?”

Ito ang mga tanong na tinugunan ni Apostol Pablo sa Roma 9:14–18.

Matapos ipaliwanag ni Pablo na ang pagpili ng Diyos ay batay sa Kaniyang layunin ng biyaya,

marahil ay alam na niya ang susunod na tanong ng tao:

“Hindi ba’t parang hindi makatarungan ang Diyos kung Siya ay pumipili kung sino ang Kaniyang kaaawaan?”

Ngunit dito ipinakikita ni Pablo ang isang napakahalagang katotohanan —

ang awa ng Diyos ay hindi obligasyon, kundi pagpapahayag ng Kaniyang kabutihan.

Ang awa ay hindi bagay na kayang kitain o hingin bilang karapatan,

kundi ito ay regalo na malayang ibinibigay ng Diyos ayon sa Kaniyang kalooban.

Sa madaling sabi, ang Diyos ay hindi kailanman nagkakaroon ng pagkakamali sa Kaniyang awa at hustisya.

Ang Kaniyang desisyon na kaawaan ang ilan ay hindi kawalan ng katarungan —

ito ay pagpapakita ng Kaniyang pag-ibig at biyaya sa mga hindi karapat-dapat.

Kung iisipin mo, kung ang Diyos ay magiging “patas” ayon sa ating pamantayan,

wala ni isa sa atin ang karapat-dapat kaawaan —

sapagkat lahat tayo ay makasalanan at lumayo sa Kaniya.

Ngunit dahil Siya ay maawain,

pinili Niyang magpakita ng biyaya sa mga nais Niyang abutin.

1. Ang Tanong: Makatarungan ba ang Diyos? (v.14)

“Ano nga ang ating sasabihin? May kawalang katarungan ba sa Diyos? Hinding-hindi!”

Ang unang reaksyon ng tao kapag narinig ang konsepto ng “pagpili ng Diyos” ay ito:

“Hindi ba’t unfair iyon?”

Pero malinaw ang sagot ni Pablo — hinding-hindi!

Ang Diyos ay banal at matuwid sa lahat ng Kaniyang daan.

Kung Siya ay mahabagin sa ilan, hindi ibig sabihin ay hindi na Siya makatarungan.

Sapagkat kung ang katarungan lamang ang paiiralin Niya,

lahat tayo ay haharap sa Kaniyang galit dahil sa ating kasalanan.

Ang awa ng Diyos ay hindi kabaligtaran ng hustisya;

ito’y pagpapalawak ng Kaniyang kabutihan.

Ang hustisya ay nagbibigay ayon sa nararapat,

ngunit ang awa ay nagbibigay ng higit sa nararapat.

At sa Diyos, parehong totoo ang dalawang ito.

Sa halip na tanungin kung bakit ang Diyos ay maaawain lamang sa ilan,

mas dapat nating tanungin:

“Bakit Siya naaawa kahit kanino?”

Dahil kung tutuusin, wala ni isa sa atin ang karapat-dapat sa Kaniyang awa.

2. Ang Pahayag ng Diyos kay Moises (v.15)

“Sapagkat sinasabi Niya kay Moises, ‘Ako’y maaawa sa aking kaaawaan, at ako’y magpapakita ng habag sa aking ibig kahabagan.’”

Mula ito sa Exodo 33:19, isang sandaling napakalalim sa kasaysayan ng Israel.

Matapos magkasala ang bayan sa paggawa ng gintong guya,

nanalangin si Moises at humiling sa Diyos: “Panginoon, ipakita Mo sa akin ang Iyong kaluwalhatian.”

Ngunit ang sagot ng Diyos ay hindi listahan ng Kaniyang kapangyarihan o kababalaghan —

bagkus, ito: “Ako’y maaawa sa aking kaaawaan.”

Sa puntong iyon, ipinakita ng Diyos kung sino Siya sa Kaniyang pinaka-ugat:

Isang Diyos na mahabagin.

Ang Kaniyang kaluwalhatian ay hindi lamang sa paglikha ng langit at lupa,

kundi sa pagpapatawad at habag sa mga hindi karapat-dapat.

Kapag sinabi ng Diyos, “Ako’y maaawa sa aking kaaawaan,”

ibig sabihin, walang sinuman ang makakapagdikta kung kanino Niya ibibigay ang Kaniyang biyaya.

Ito ay Kaniyang desisyon, Kaniyang kalooban, Kaniyang awa.

At ito ang dahilan kung bakit tinatawag itong biyaya —

sapagkat ito’y malaya, hindi binabayaran, at hindi kayang kontrolin ng sinuman.

3. Ang Awa ng Diyos ay Hindi Nakasalalay sa Tao (v.16)

“Kaya’t hindi ito nakasalalay sa taong nagnanais o sa tumatakbo, kundi sa Diyos na naaawa.”

Narito ang pinakapuso ng talatang ito:

Ang kaligtasan ay hindi produkto ng ating kagustuhan o pagsisikap, kundi ng awa ng Diyos.

Maraming tao ang naniniwalang kaya nilang abutin ang Diyos sa pamamagitan ng relihiyon, disiplina, o kabutihan.

Ngunit sinasabi ni Pablo — hindi mo kayang abutin ang Diyos sa sarili mong lakas.

Sapagkat kung ang kaligtasan ay nakasalalay sa atin,

hindi ito magiging biyaya kundi gantimpala.

Ngunit salamat sa Diyos,

hindi nakasalalay sa ating “pagtakbo” ang kaligtasan,

kundi sa Kaniyang paghabol.

Ang Diyos ang unang kumilos, ang unang nagmahal, at ang unang nagligtas.

Ang ating kaligtasan ay hindi bunga ng ating pagod,

kundi bunga ng Kaniyang habag.

4. Ang Halimbawa ni Paraon (v.17–18)

“Sapagkat sinasabi ng Kasulatan kay Paraon, ‘Itinaas kita upang maipakita Ko sa iyo ang Aking kapangyarihan, at upang maipahayag ang Aking pangalan sa buong lupa.’ Kaya’t Siya’y naaawa sa Kaniyang ibig kaawaan, at pinatitigas Niya ang puso ng Kaniyang ibig patigasin.”

Ang buhay ni Paraon ay halimbawa ng isang taong ginamit ng Diyos upang ipakita ang Kaniyang kapangyarihan.

Hindi dahil gusto ng Diyos ang kasamaan ni Paraon,

kundi dahil ginamit Niya ang sitwasyong iyon upang ipahayag ang Kaniyang kapangyarihan sa pagliligtas ng Israel.

Kapag sinasabi ng Biblia na “pinatitigas ng Diyos ang puso ni Paraon,”

hindi ibig sabihin na tinukso Siya upang magkasala,

kundi na hinayaan ng Diyos na ipakita ni Paraon ang kasamaan ng Kaniyang sariling puso.

Ipinahintulot ng Diyos ito upang maipakita Niya kung gaano kalalim ang Kaniyang awa sa mga Kaniyang inililigtas.

Ang Diyos ay parehong makatarungan at maawain.

Ang Kaniyang awa ay ipinapakita sa mga tinawag Niya,

at ang Kaniyang kapangyarihan ay nahahayag maging sa mga tumatanggi sa Kaniya.

Sa parehong paraan, ang lahat ng nangyayari ay nagtuturo sa Kaniyang kaluwalhatian.

Kung tutuusin, hindi natin kailangang unawain ang lahat ng hiwaga ng pagpili at awa ng Diyos —

ang kailangan natin ay pagtiwalaan Siya.

Ang Kaniyang awa ay hindi kailanman nagkukulang;

ang Kaniyang kabutihan ay hindi nagbabago;

at ang Kaniyang layunin ay laging mabuti, kahit hindi natin agad nakikita.

Kung ikaw ay nakaranas ng biyaya ng Diyos,

huwag mong isipin na dahil mas mabait ka o mas marunong ka.

Ito ay dahil minahal ka Niya.

At kung Siya ang unang nagmahal,

ang tamang tugon ay hindi pagmamayabang kundi pagpapakumbaba at pasasalamat.

Did You Know?

Ang Diyos ay maawain sa Kaniyang ibig kaawaan.

At ang Kaniyang awa ay hindi nagmamaliw —

ito’y patuloy na bumababa sa mga pusong handang tumanggap.

Ang habag ng Diyos ay hindi mo kailangang kitain;

ito’y kailangan mo lamang tanggapin.

Sapagkat sa likod ng lahat ng ating kabiguan,

nandoon ang isang Diyos na handang sabihing:

“Hindi dahil karapat-dapat ka, kundi dahil ako’y maawain.”