Roma 9:19–29

Kapag may nangyayari sa ating buhay na hindi natin maintindihan—mga pagsubok, pagkawala, o mga desisyong tila hindi patas—madalas nating tanungin: “Bakit, Lord? Bakit Siya, hindi ako?”

Ito ang tanong ng marami kapag nararamdaman nilang tila hindi “pantay” ang trato ng Diyos. Pero sa Roma 9:19–29, ipinapakita ni Pablo na ang Diyos ay hindi kailangang sumunod sa pamantayan ng tao. Siya ay Diyos—makapangyarihan, matuwid, at may karapatang gumawa ayon sa Kaniyang layunin.

Madalas kasi, iniisip ng tao na kung Siyang lumikha sa atin, dapat ay ipaliwanag Niya ang lahat. Ngunit tandaan—kung ang Diyos ay kailangang ipaliwanag ang bawat kilos Niya, hindi na Siya Diyos, kundi katulad na lamang ng nilikha Niya.

Sa talatang ito, ipinaalala ni Pablo na ang Diyos ay parang isang magpapalayok (potter), at tayo ay gaya ng putik (clay). Ang magpapalayok ay may ganap na karapatan kung anong uri ng sisidlan ang kaniyang bubuuin—isang marangal na sisidlan, o isang karaniwang gamit. Ganito rin ang karapatan ng Diyos—ang magpasiya ayon sa Kaniyang karunungan at kalooban, hindi sa ating kagustuhan.

Ito ay isang mabigat na katotohanan, ngunit sa likod ng lahat ng ito ay nakatago ang kagandahan ng Kaniyang biyaya: na kahit hindi tayo karapat-dapat, pinili Niya tayong maging kabahagi ng Kaniyang kaluwalhatian.

1. Ang Diyos ay May Ganap na Karapatan sa Kaniyang mga Nilalang (Roma 9:19–21)

Sabi ni Pablo:

“Sasabihin mo sa akin, ‘Bakit pa Siya naghahanap ng kasalanan? Sapagkat sino ang makatatagal sa Kaniyang kalooban?’”

Ngunit sumagot si Pablo, “Sino ka upang makipagtalo sa Diyos?”

Ito ay hindi pagtanggi sa karapatan nating magtanong, kundi paalala na may hangganan ang ating pag-unawa. Kung paanong ang putik ay walang karapatang sisihin ang magpapalayok sa pagkakabuo nito, ganoon din tayong mga tao sa harap ng Diyos.

Marami ang nagsasabing, “Kung ganun, parang wala tayong kalayaan.” Ngunit mali ang ganitong pananaw. Ang katotohanan ay ito: ang Diyos ay ganap na makapangyarihan, ngunit ang Kaniyang kapangyarihan ay laging nasa ilalim ng Kaniyang kabanalan at pag-ibig. Hindi Siya arbitraryo; Siya ay matuwid sa lahat ng Kaniyang daan (Awit 145:17).

2. Ang Kaniyang Layunin ay Maipakita ang Kaniyang Awa at Kapangyarihan (Roma 9:22–24)

Sabi ni Pablo, may mga “sisidlan ng poot” at “sisidlan ng awa.”

Hindi ibig sabihin nito na may mga taong nilikha lamang para mapahamak. Ang ibig sabihin: pinahintulutan ng Diyos ang kasamaan upang sa huli’y higit na maipakita ang Kaniyang awa at kabutihan.

Pansinin: “Inalalayan ng Diyos nang may pagtitiis ang mga sisidlan ng poot”—ibig sabihin, hindi agad Siya humatol. Sa halip, binigyan Niya sila ng panahon upang magsisi.

At sa kabilang dako, “ipinakita Niya ang kayamanan ng Kaniyang kaluwalhatian sa mga sisidlan ng awa,” na tayong tinawag Niya, hindi lamang mula sa mga Judio kundi pati sa mga Hentil.

Napakagandang larawan ito ng Diyos na mahabagin—isang Diyos na hindi nagmamadali sa Kaniyang hatol, kundi nagbibigay ng panahon para sa pagsisisi (2 Pedro 3:9).

3. Ang Pagpili ng Diyos ay Batay sa Kaniyang Biyaya, Hindi sa Ating Kakayahan (Roma 9:25–29)

Binalikan ni Pablo ang mga propesiya ni Oseas at Isaias:

“Ang hindi dating Aking bayan ay tatawaging Aking bayan; at ang hindi iniibig ay tatawaging iniibig.”

Ito ay patunay na ang kaligtasan ay hindi eksklusibo. Ang plano ng Diyos ay laging mas malawak kaysa sa inaakala ng tao. Kung dati ay Israel lamang ang Kaniyang bayan, ngayon ay binuksan Niya ang pinto para sa lahat ng sumasampalataya kay Cristo—kasama ka at ako.

At sabi ni Isaias, kahit maliit na natira sa Israel, iyon ay sapat upang ipakita na ang Diyos ay tapat sa Kaniyang pangako. Hindi kailanman mawawala ang Kaniyang layunin; mananatili Siyang matapat sa Kaniyang pinili.

1. Hindi natin kailangang maintindihan ang lahat upang magtiwala sa Diyos. Ang pananampalataya ay hindi laging may kasamang paliwanag; madalas, ito ay may kasamang pagtitiwala sa gitna ng hindi maintindihan.

2. Ang pagiging Diyos Niya ay sapat na dahilan upang Siya’y sambahin. Hindi Siya kailangang ipaliwanag ang bawat detalye ng Kaniyang ginagawa. Ang katotohanang Siya ay banal, makatarungan, at maawain ay sapat upang magtiwala tayo.

3. Ang ating kaligtasan ay bunga ng Kaniyang biyaya, hindi ng ating kakayahan. Kung ang Diyos ay pumili, iyon ay dahil sa Kaniyang kabutihan—hindi dahil sa ating kabaitan.

4. May layunin ang Diyos sa lahat ng bagay—maging sa mga hindi natin gusto. Ang mga pagsubok, kabiguan, at kahit mga “hindi patas” sa buhay ay bahagi ng mas dakilang plano ng Diyos upang ipakita ang Kaniyang awa at kapangyarihan.

Ang Diyos ay hindi kailanman nagkamali sa Kaniyang karapatan. Siya ay Diyos—ang lumikha ng lahat, at tanging Siya rin ang may ganap na karapatan sa lahat ng Kaniyang nilikha.

Ngunit huwag nating kalimutan: ang kapangyarihan Niya ay laging may kasamang awa.

Ang katuwiran Niya ay laging may kasamang biyaya.

At ang Kaniyang layunin ay laging may kasamang pag-ibig.

Kaya sa bawat pagkakataon na tila hindi natin maunawaan ang ginagawa ng Diyos, alalahanin natin: Ang mga kamay na humubog sa atin ay ang parehong kamay na nagliligtas sa atin.

At kung ang magpapalayok ay tapat sa kaniyang gawa, gaano pa kaya ang Diyos na lumikha sa atin ayon sa Kaniyang wangis? Siya ay tapat—mula sa simula hanggang sa wakas.