Roma 11:11–24

Na-experience mo na ba, ‘yung isang sitwasyon kung saan parang nabigo ka… pero sa huli, may lumabas na mas maganda?

Halimbawa, hindi ka natanggap sa isang trabaho, pero dahil doon, nagkaroon ka ng mas mainam na oportunidad.

O kaya naman, may planong hindi natuloy — pero ‘yun pala, inililigtas ka ni Lord mula sa mas malaking problema.

Ganyan ang kabutihan at katalinuhan ng Diyos.

Minsan, pinapayagan Niyang may mga mangyaring tila “masama” sa paningin natin,

pero sa likod ng lahat ng iyon, may mas dakilang layunin Siya.

At ‘yan mismo ang mensahe ni Pablo dito sa Roma 11:11–24.

Kasi ang tanong ng marami noon ay: “Kung tinanggihan ng Israel si Cristo, ibig bang sabihin ay tapos na sila sa plano ng Diyos?”

Pero ang sagot ni Pablo ay napakaganda:

Hindi! Ginamit ng Diyos ang kanilang pagtanggi upang buksan ang daan ng kaligtasan para sa mga Hentil (mga di-Hudyo).

Ibig sabihin, kahit sa gitna ng kabiguan ng tao, ang Diyos ay marunong pa ring bumuo ng tagumpay.

At habang binubuo Niya ang Kanyang plano, parehong Israel at mga Hentil ay tinatawag Niya tungo sa isang layunin — ang maging bahagi ng Kanyang kaharian sa pamamagitan ni Cristo.

Roma 11:11–24

Verses 11–12 – “Dahil sa kanilang pagkatisod, ang kaligtasan ay dumating sa mga Hentil.”

Wow. Isipin mo ito, kapatid:

Ang pagtanggi ng Israel sa Ebanghelyo ay naging tulay para maabot ang buong mundo.

Hindi ito ibig sabihin na natuwa ang Diyos sa kanilang pagkatisod —

kundi ginamit Niya ito bilang pagkakataon upang maipahayag ang Kanyang biyaya sa lahat ng bansa.

Kung tutuusin, ito ay isang larawan ng biyayang hindi mapipigilan —

ang Diyos ay gumagawa ng kabutihan kahit sa gitna ng pagkakamali ng tao.

Kapatid, baka may mga pagkakataon sa buhay mo na parang “bigo” ka rin —

pero baka iyon pala ay instrumento ng Diyos para maabot mo ang iba.

Tandaan mo: ang Diyos ay marunong magbaliktad ng sitwasyon para sa Kanyang layunin.

Verses 13–14 – “Ginagawa ko ito upang mainggit ang aking mga kababayan at mailigtas ang ilan sa kanila.”

Makikita mo dito ang puso ni Pablo.

Hindi siya nagmamalaki na mas mabuti ang mga Hentil kaysa sa mga Hudyo.

Ang kanyang layunin ay maibalik ang kanyang mga kababayan sa pananampalataya.

Sinasabi niya, “Kung ang kaligtasan ng mga Hentil ay makapagpapaisip sa aking mga kababayan, baka sila rin ay bumalik sa Diyos.”

Napakaganda, ‘di ba?

Ito ang puso ng tunay na lingkod —

hindi lang nagagalak sa sariling kaligtasan, kundi nagnanais ding mailigtas ang iba.

Kapatid, ito rin sana ang puso natin:

kapag tayo ay pinagpala ng Diyos,

gamitin natin iyon hindi para magmalaki,

kundi para maging inspirasyon sa iba na bumalik sa Panginoon.

Verses 15–16 – “Kung ang pagtatakwil sa kanila ay naging pagkakasundo ng sanlibutan, gaano pa kaya kapag sila ay tinanggap muli?”

Ito ay prophetic statement ni Pablo.

Sinasabi niya na kung ang pansamantalang paglayo ng Israel ay nagdala ng kaligtasan sa mga Hentil,

mas dakilang pagpapala pa ang darating kapag sila ay muling bumalik sa Diyos.

Dito, ipinapakita ni Pablo ang malawak na plano ng Diyos:

ang kaligtasan ay hindi lamang para sa iisang lahi, kundi para sa lahat ng sumasampalataya.

At sa huli, parehong Hudyo at Hentil ay magiging bahagi ng isang katawan — ang iglesya ni Cristo.

Talata 17–18 – “Ikaw, na tulad ng sanga ng olibo na galing sa ligaw na puno, ay isinama sa tunay na puno.”

Ito ang isa sa pinakamalinaw na larawan ni Pablo:

ang larawan ng puno ng olibo.

Sabi niya, ang mga Hentil ay parang ligaw na sanga na isinama sa tunay na puno ng Israel.

Ibig sabihin, nakikibahagi na tayo ngayon sa mga pangako ng Diyos dahil kay Cristo.

Pero may babala si Pablo:

“Huwag kang magmalaki laban sa mga sangang pinutol.”

Dahil hindi tayo ang ugat —

ang ugat ay ang biyaya ng Diyos.

Kapatid, minsan kasi kapag tayo ay nagiging matagal na sa pananampalataya,

madali tayong maging “self-righteous.”

Nakakalimutan natin na tayo ay produkto lamang ng awa ng Diyos.

Kaya ang paalala ni Pablo ay simple pero matindi:

“Huwag kang magmalaki; sa halip, matakot ka.”

Ibig sabihin — magkaroon ng banal na paggalang, hindi kayabangan.

Verses 19–22 – “Isipin mo ang kabutihan at kabagsikan ng Diyos.”

Ang Diyos ay mabuti — totoo.

Pero si Pablo ay totoo ring nagsasabing ang Diyos ay makatarungan.

Kapag patuloy tayong nagmamatigas, may kaparusahan.

Pero kapag tayo ay nananatili sa Kanyang kabutihan, may pagpapala.

Hindi ito tungkol sa takot na mawawala ang kaligtasan,

kundi sa panawagan na mamuhay sa tunay na pananampalataya.

Ang tunay na nananampalataya ay hindi nagmamalaki;

siya ay nagpapakumbaba, nagpapasalamat, at nananatili sa biyaya ng Diyos.

Verses 23–24 – “Kung sila ay manunumbalik sa pananampalataya, muli silang isasama ng Diyos.”

Napakagandang pagtatapos ng seksyong ito, mga kapatid.

Ang Diyos ay hindi nagsasara ng pinto.

Kahit ang mga tinanggal na sanga —

kapag sila ay bumalik, handa Siyang isama muli.

Ito ang puso ng Diyos:

lagi Siyang may bukás na kamay para sa mga nagsisisi.

Hindi Siya natatapos sa una mong pagkakamali.

Basta’t may pagbabalik, may panunumbalik.

Kaya kung minsan, pakiramdam mo ay natanggal ka sa “puno” —

parang wala ka na sa plano ni Lord —

alalahanin mo: may paraan pa.

Ang Diyos ay naghihintay pa rin,

at Siya ay handang ibalik ka sa Kanyang piling.

Ang Roma 11:11–24 ay isang paalala ng kabuuang larawan ng plano ng Diyos.

Makikita natin dito ang Kanyang sovereignty (kapangyarihan sa lahat ng bagay),

ang Kanyang faithfulness (katapatan sa mga pangako),

at ang Kanyang mercy (awa sa mga nagsisisi).

Ang kabiguan ng ilan ay ginamit Niya upang abutin ang marami.

At ang tagumpay ng ilan ay ginagamit Niya ngayon upang hikayatin ang mga nawala.

Ganito kumilos ang Diyos —

mula sa mga sugat, lumalabas ang kagalingan;

mula sa pagkatalo, lumilitaw ang tagumpay;

at mula sa pagtanggi, umuusbong ang kaligtasan.

Kapatid, kung minsan ay may mga sanga sa buhay mo na naputol —

mga relasyon, pangarap, o plano —

huwag kang mawalan ng pag-asa.

Dahil kung kayang ibalik ng Diyos ang mga sangang naputol noon,

kaya rin Niyang ibalik ang puso mong pagod ngayon.