ROMA 15:1–7

May mga araw sa buhay na ang bigat-bigat ng dinadala natin.

May mga panahong ikaw mismo ang halos hindi na makatayo sa bigat ng responsibilidad, problema, at pagod.

Ngayon, hayaan mong tanungin kita nang diretso:

Kung ikaw ay pagod na…

Handa ka pa bang magbuhat ng bigat ng iba?

Ito ang tanda ng tunay na Kristiyanismo.

Hindi ang dami ng alam.

Hindi ang galing sa pagsasalita.

Hindi ang haba ng panalangin.

Kundi ito:

Kaya mo bang pasanin ang kahinaan ng kapatid mo kahit ikaw mismo ay may kahinaan?

Ito ang Roma 15:1–7.

Ito ay mensahe para sa:

mga leader na napapagod na, mga magulang na napipiga na, mga ministro na nadadala ng burnout, at mga Kristiyanong napapaisip na kung sulit pa bang magmahal.

Sapagkat sa puntong ito ng sulat ni Pablo,

hindi na niya pinag-uusapan ang tama vs mali lamang.

Pinag-uusapan na niya ang mature vs makasarili.

Sa kabanatang ito, hindi na:

“Pwede ba ito?”

Ang tanong na ngayon ay:

“Makakatulong ba ito sa kapatid ko?”

At ang sukatan ng tulong ay hindi salita—

kundi pasanin.

Hindi:

“Pag-pray kita.”

Kundi:

“Sasamahan kita.”

Hindi:

“Intindihin mo na lang.”

Kundi:

“Aakuin ko ang bigat kasama mo.”

Ito ang diwa ng Romа 15:1–7.

Ito ang kaluluwa ng pagkakaisa ng iglesia.

At ito ang tahimik ngunit pinakamahirap na anyo ng pag-ibig.

📖 PANGUNAHING DIWA NG ROMA 15:1–7

Ang tunay na kabanalan ay hindi nasusukat sa lakas ng pananampalataya lamang,

kundi sa kakayahang dalhin ang kahinaan ng iba gaya ng ginawa ni Cristo sa atin.

✅ I. ANG MALALAKAS AY MAY RESPONSIBILIDAD SA MAHIHINA (Roma 15:1)

“Tayo ngang malalakas ay dapat magdala ng mga kahinaan ng mahihina, at huwag nating bigyang-lugod ang ating sarili.”

Hindi sinabi ni Pablo:

“Kung gusto mo, tumulong ka.”

Ang sabi niya:

“Dapat.”

Hindi ito optional.

Hindi ito bonus.

Hindi ito extra credit.

Ito ay obligasyon ng mga espirituwal na malalakas.

At pansinin mo:

Hindi niya sinabing tulungan lang sila.

Ang sinabi:

“Dalhin.”

“Pasanin.”

Ibig sabihin:

Ramdam mo ang bigat. Damay ka sa sakit. May epekto ito sa buhay mo.

Maraming tao ang gustong tumulong—

pero ayaw madumihan.

Pero ang pagdadala ng kapatid ay palaging may kasamang hirap.

✅ II. HINDI SARILI ANG SENTRO, KUNDI ANG IBA (Roma 15:2)

“Bigyang-lugod ng bawat isa sa atin ang kapwa ayon sa ikatitibay at ikabubuti niya.”

Narito ang banggaan ng kultura ng langit at kultura ng mundo.

Ang mundo:

“Unahin mo ang sarili mo.”

Ang Biblia:

“Unahin mo ang kapwa para sa ikatitibay niya.”

Hindi sinabi:

“para gumanda ang image mo.”

Kundi:

“Para siya ay tumibay.”

Ito ang pag-ibig na:

hindi naghahanap ng palakpakan, hindi naghihintay ng pasasalamat, hindi nagbibilang ng sakripisyo.

✅ III. SI CRISTO ANG ATING PINAKAMATAAS NA HUWARAN (Roma 15:3)

“Sapagkat si Cristo man ay hindi nagbigay-lugod sa Kanyang sarili…”

Ito ang sentro ng lahat:

Si Cristo.

Hindi Niya pinili:

ang kaginhawaan, ang karapatan, ang kaluwalhatian sa lupa.

Pinili Niya:

ang krus, ang kahihiyan, ang pasanin ng ating kasalanan.

Kung si Cristo na walang kasalanan ay nagdala ng bigat ng makasalanan,

sino tayo para tumanggi sa bigat ng kapatid?

✅ IV. ANG KASULATAN AY HINDI LANG PARA SA KAALAMAN, KUNDI PARA SA TIYAGA AT PAG-ASA (Roma 15:4)

“Ang lahat ng mga bagay na isinulat noong una ay isinulat upang tayo ay maturuan…”

Ang Biblia ay hindi:

pampatalino lang, pang-debate lang, pang-argumento lang.

Ang layunin nito ay:

tiyaga, aliw, pag-asa.

Ibig sabihin:

Kapag nagdadala ka ng kapatid na mahina,

hindi ka kumukuha ng lakas sa sarili mo,

kumukuha ka sa Salita ng Diyos.

✅ V. ANG PAGKAKAISA AY BUNGA NG IISANG ESPIRITU, HINDI NG PARE-PAREHONG OPINYON (Roma 15:5–6)

“Pagkalooban nawa kayo ng Diyos ng pagkakaisang-loob…”

Ang pagkakaisa ay hindi:

pareho ng taste, pareho ng preference, pareho ng estilo.

Ang tunay na pagkakaisa ay:

iisa ang direksiyon ng puso—

ang kaluwalhatian ng Diyos.

Kahit hindi pare-pareho ang lahat,

kapag pare-pareho ang layunin,

nagiging buo ang iglesia.

✅ VI. TANGGAPIN NINYO ANG ISA’T ISA — GAYA NG PAGTANGGAP NI CRISTO SA INYO (Roma 15:7)

“Kaya’t tanggapin ninyo ang isa’t isa, gaya naman ng pagtanggap sa inyo ni Cristo…”

Ito ang pinakahuling utos.

At ito rin ang pinakamahirap.

Hindi:

“Tanggapin mo siya kapag nagbago na.”

Kundi:

“Tanggapin mo siya gaya ng pagtanggap sa’yo ni Cristo.”

At paano ka ba tinanggap ni Cristo?

Hindi ka pa perpekto—tinanggap ka na. Hindi ka pa banal—tinanggap ka na. Hindi ka pa buo—tinanggap ka na.

Kaya ang tanong:

Ano ang karapatan mong hindi tumanggap, kung ikaw mismo ay tinanggap nang buo?

🪞 MGA ANYO NG HINDI PAGDADALA NG KAPATID SA PANAHON NATIN

Pag-iwas sa mabigat na tao

Paglayo sa may problema

Pagkayamot sa mahina ang pananampalataya

Paghusga sa halip na samahan

Pagmamadali sa hawak ng Diyos sa kanila

❤️ MGA ANYO NG PAGDADALA NA NAKAKALAMUTIN NG SARILI

Pakikinig kahit pagod

Pag-unawa kahit nasasaktan

Pagtiis kahit walang pasasalamat

Pagtulong kahit hindi napapansin

Pananatili kahit may dahilan para umalis

🔥 BUOD NG MENSAHE SA ISANG MALAKAS NA PAHAYAG

Ang iglesia ay hindi binubuo ng mga perpekto,

kundi ng mga taong handang magbuhat ng isa’t isa sa gitna ng kahinaan.

✅ PANGHULING DIIN :

Hindi ka iniligtas ni Cristo para mabuhay lang para sa sarili mo.

Iniligtas ka Niya upang maging sandalan ng iba.

Hindi lahat ng oras ikaw ang bubuhatin.

Minsan ikaw ang bubuhat.

At sa bawat sandaling ikaw ay napapagod sa pagdadala,

alalahanin mo:

Ikaw man ay binuhat din ni Cristo noong ikaw ay ganap na mahina.