1 Pedro 1:6–9

May mga sandali sa buhay na mapapatanong ka,

“Panginoon, bakit parang sunod-sunod ang pagsubok?”

Kakaahon mo pa lang sa isang problema, may bago na naman.

Katatapos mo pa lang umiyak, may panibagong dahilan na naman ng luha.

Minsan, iniisip natin:

“Ganito ba talaga ang buhay pananampalataya? Puro hirap?”

“Kung mahal ako ng Diyos, bakit ako sinusubok nang ganito?”

Ang totoo, marami sa atin ang lumaki sa paniniwalang kapag sumunod ka sa Diyos, magiging madali ang lahat. Na kapag naglilingkod ka, iiwas ang problema. Kapag nananalangin ka, wala nang sakit. Kapag tapat ka, walang kabiguan.

Pero pagdating sa totoong buhay, kabaligtaran ang madalas nating maranasan.

May mga Kristiyanong tapat pero iniwan.

May mga nanalangin pero hindi agad gumaling.

May mga nagtiwala pero nawalan pa rin.

At dito natin maririnig ang tinig ng Bibliya—hindi para mangako ng buhay na walang pagsubok, kundi para ipahayag ang katotohanan:

👉 Ang pagsubok ay hindi hadlang sa plano ng Diyos—ito mismo ang daan na ginagamit Niya patungo sa kaluwalhatian.

Ito ang ipinapakita sa atin ni Apostol Pedro sa 1 Pedro 1:6–9.

ANG KALAGAYAN NG MGA KAUSAP NI PEDRO

Hindi komportable ang buhay ng mga unang Kristiyano na sinusulatan ni Pedro.

Sila ay inuusig.

Inaalipusta.

Itinataboy sa hanapbuhay.

Minamaliit dahil sa kanilang pananampalataya.

Sa gitna ng ganitong klase ng buhay, hindi sinabi ni Pedro:

“Magreklamo kayo.”

“Sumuko kayo.”

“O magtago kayo.”

Sa halip, sinabi niya:

“Bagama’t ngayon ay sa kaunting panahon lamang kayo ay nalulungkot sa iba’t ibang pagsubok…” (v.6)

Hindi niya itinanggi ang lungkot.

Hindi niya minamaliit ang sakit.

Hindi niya sinabing “arte lang ’yan.”

Inamin niya: masakit talaga ang pagsubok.

Pero hindi dito nagtatapos ang kuwento.

ANG LAYUNIN NG PAGSUBOK (v.7)

“…upang ang inyong pananampalataya, na mas mahalaga kaysa ginto na nasisira ngunit sinusubok sa apoy, ay maging dahilan ng papuri, kaluwalhatian at karangalan sa pagdating ni Jesu-Cristo.”

Napakalalim ng talatang ito.

Ginamit ni Pedro ang larawan ng ginto sa apoy.

Ang ginto ay kailangang dumaan sa matinding init para maihiwalay ang dumi.

Kung walang apoy, walang kadalisayan.

Ganun din ang pananampalataya.

✅ Kung walang pagsubok, mababaw ang pananampalataya.

✅ Kung walang hirap, madaling bumitaw.

✅ Kung walang pressure, hindi lumalalim ang ugat.

Ang problema kasi, gusto natin ng glory na walang fire.

Gusto natin ng tagumpay na walang proseso.

Gusto natin ng testimony na walang testing.

Pero sa kaharian ng Diyos, ang pagsubok ang madalas na pintuan patungo sa kaluwalhatian.

ISANG KUWENTO NG PAGSUBOK

May isang tatay na nawalan ng trabaho.

Kristiyano. Tapat sa Diyos. Masipag.

Biglang nagsara ang kompanya.

Unang buwan — may savings pa.

Ikalawang buwan — ubos na.

Ikatlong buwan — nagsimulang mangutang.

Ikaapat na buwan — minsan isang beses lang kumakain sa isang araw.

Isang gabi, umiiyak siya sa sulok ng bahay.

Sabi niya:

“Panginoon, hindi na kita naiintindihan.”

“Hindi ko na nakikita kung saan papunta ito.”

Pero patuloy pa rin siyang nananalangin.

Patuloy pa rin siyang nagtitiwala.

Pagkaraan ng ilang buwan, may tumawag na kaibigan.

Inalok siya ng trabaho — mas maayos pa kaysa sa nawala.

At ang mas mahalaga:

Sa buong panahon ng paghihintay, hindi lang trabaho ang ibinalik sa kanya ng Diyos—

pinalalim ang kanyang pananampalataya.

pinalambot ang kanyang puso.

pinagtibay ang kanyang pagtitiwala.

Hindi siya naging bitter.

Mas naging mabait.

Mas naging mapagpakumbaba.

Iyan ang kapangyarihan ng pagsubok na ginamit ng Diyos para sa kaluwalhatian.

HINDI LANG PARA SA KASALUKUYAN, KUNDI PARA SA WALANG HANGGAN (v.9)

“…sapagkat tinatanggap ninyo ang bunga ng inyong pananampalataya, ang kaligtasan ng inyong mga kaluluwa.”

Ang mundo ay laging nakatutok sa ngayon.

Ginhawa ngayon.

Tagumpay ngayon.

Aliw ngayon.

Pero ang pananampalataya ay laging tumitingin sa walang hanggan.

Ang pagsubok mo ngayon ay hindi lang para sa kasalukuyang tagumpay—

ito ay paghahanda para sa walang hanggang kaluwalhatian.

Minsan, hindi agad nagbabago ang sitwasyon…

pero ikaw ang binabago ng Diyos sa gitna nito.

MGA KATOTOHANANG DAPAT TANDAAN SA PAGSUBOK

1. Hindi ka nag-iisa sa pagsubok.

Kung may pinagdadaanan ka ngayon, hindi ka nag-iisa.

Hindi ka outcast.

Hindi ka special case ng problema.

Bahagi ito ng paglalakbay ng pananampalataya.

2. Hindi aksidente ang pagsubok.

Walang luha ang nasasayang sa Diyos.

Walang sakit ang walang saysay.

Walang kabiguan ang walang aral.

3. May takdang katapusan ang pagsubok.

Sabi ni Pedro:

“sa kaunting panahon lamang”

Hindi ito forever.

Hindi ito hanggang libingan.

May hangganan ang sakit, pero walang hanggan ang kaluwalhatian.

4. Mas mahalaga sa Diyos ang paglago mo kaysa sa ginhawa mo.

Hindi laging inuuna ng Diyos ang comfort.

Madalas inuuna Niya ang character.

Dahil ang character ang dadalhin mo hanggang walang hanggan.

PASTORAL NA PAALALA

Kung ikaw ngayon ay:

pagod na, nahihirapan, nalilito, umiiyak, sugatan, o nawawalan ng gana—

hindi ito patunay na iniwan ka ng Diyos.

Maaaring ito mismo ang patunay na nasa proseso ka ng Diyos.

Ang apoy ay hindi para sirain ka.

Ang apoy ay para dalisayin ka.

Ang pagsubok ay hindi pader.

Ito ay tulay patungo sa kaluwalhatian.

PANGWAKAS NA PANANAW

Ang krus ay dumaan muna sa pagdurusa bago ang pagkabuhay na mag-uli.

Ang butil ay kailangang mamatay bago mamunga.

Ang ginto ay kailangang dumaan sa apoy bago luminis.

At ang mananampalataya—

daraan muna sa pagsubok bago maranasan ang lalim ng kaluwalhatian ng Diyos.